شبکه اطلاع رسانی افغانستان >> اطلاعات عمومی

نان ازبکی

نان ازبکی توسط نانوایی مردانه طبخ میگردد.در دکان نانوایی ازبکی دو نفر کار میکند.تنور نانوایی ازبکی مثل کندوی خرد و بالای یک صفه ی از گل ساخت میشود.و بلندی آن از نیم قد نفر بلندتر است یکطرف آن برای نان پختن باز می باشد.در وقت طبخ نمودن نان را توسط کوبه که یک آله نان پزی ازبکی میباشد منقش نموده به دیوار تنور می چسپاند.همین که طبخ گردید از تنور نان را کشیده دربین دوکان و توسط شاگردش یا خودشنان را به تکری نهاده به بازار بفروش میرسانند.

نان خاصه
نان خاصه ی تنوری بازاری که از مناسفه ی ارد ترمیده گندم پوست دار آمـاده می گـردد.و بـالای آن دانـه هـای خـاشخـاش و سیـاه دانـه میاندازند. این نان را نانوایان ماهر به دکان های نانوایی طبخ میدارند.
هـریـک از نانـوایان با مهـارت خـاص از نانوای دگر نـان میپزند. و خمیرمایه خود را محفـوظ از یک دگر میدارند.نمیخواهـند طرز خـمیـر مایه آنان افشا گردد.نان خاصه عـادی ونان پنجه کش را نیز نانوایان به دوکانـهای نانوایی در بین تنور طـبخ می دارند.

نان روغنی
را با علاوه کردن روغن در بین نان خمیر کش یا خاصه علاوه نموده طبخ می دارند.

نان لواشه
دراز رخ و نازک میباشد. آنرا نیز نانوایان طبخ می دارند.
نان خانه گی یا تنوری
معمولا مردم دهات در بین تنور خانگی طبخ می دارند. تنوری که به خانه در بین آن نان می پزند نسبت به تنور بازار خورد تر میباشد.
اما تمام ساختمان آن بطور تنور نان وایی بازار آماده می گردد. نان تنور خانگی مزه خاصی دارد. و توسط خانم خانه و یا دوشیزه جوان طبخ میگردد. پختن نان تنوری مهارت می خواهد. و در بین مردم دهات این ضرب المثل مشهور است گندم به هر خانه است ولی بی بی آن به یگان خانه می باشد.

نان چپاتی
را مردم در بین تـنـور تـوسط رفـیـده که یک تکـه مـدور و دبـل می باشد . به دیـوار تنـور چسپـانده طـبـخ می دارند.
نان جواری
از آرد جواری آماده می گردد. نان جواری را به شکل نمکی و شیرین طبخ می دارند .مردم لوگرنان جواری را نمکی در بین تنور طبخ می دارند وبا سبزی نوش جان میکنند.
ونان جواری شیرین را با گُر ویا شکر و کمی روغن خمیر میکنند. طوریکه گر را با آب شیرگرم آب نموده بعدا با آرد جواری خمیر میکنند. نان جواری را نان جواری یا دوده جواری را اندازه ی یک بشقاب آماده نموده و توسط دست به ودیوار تنور چسپانده طبخ می دارند. در شعر کابل نان جواری را به داش های نان پـزی آن را نیز طبخ می دارند.

نـان گدولـه
را در دهـات و ولایـات کـشـور از یکـجـا نـمـودن دو نوع آرد خـمیـر نـمـوده به انواع مـخـتـلـف نان طـبـخ مـی دارند.

نـان تـاوگی
را در بین تـابـه یـک آهـن گـرد و مـدور چُدنی است طـبـخ می دارند. و به طوریکه اول تابه را بالای دیگدان قرار داده بعد در بین دیگدان آتش نموده همین که تابه سرخ شد روی تابه را به روغن یا دنبه چرب نموده سپس خمیر راهموار نموده بالای آن قرار میدهند. بعد از پخته شده یک طرف نان روی دگرش را هم به همین ترتیب میپزند.

نان ججقی
نان ججقی را اکثرا به روی تابه طبخ می دارند. همین روغن دنبه را آب نمودند ججق آن را علیحده نگه میدارند در وقت نان پخت ججق را در بین خمیر مخلوط کرده و مدور بالای تابه طبخ می دارند.

نان ججقی داشی
همچنان نان ججقی را در بین داش های وطنی در خانه موجود میباشد پنجه کش نیزاز خمیر عادی کمی روغن و ججق مخلوط وطبخ میکنند.

نان بوته در ولایت بامیان
اول مقداری آرد را توسط آب خمیر نموده بعد آن را مدور در بین تنور طبخ می دارند.سپس آن را میده میده کرده در بین کاسه های چوبی یا مسی کلان بنام شاکاسه می گویند. انداخته بالای ان دوغ می اندازند. همین که نان توسط دوغ نرم شد. بین آن کاسه کرده روغن زرد را داغ نموده علاوه می دارند.

نان سنگ چلی قندهاری
نانوایی که نان سنگچلی را در بین طبخ می دارند.مانن به داش نانوایی می باشد.در عقب داش آتش می دارند. . توسط آتش سنگچل ها را داغ می نمایند. سپس خمیر را بقسم نان تنوری هموار نموده بالای سنگچل ها قرار می دهند. بعد از پختن آن را کشیده بفروش می رسانند.

نان هوسی جواری
اول مقداری ارد جواری را توسط اب یا شیر ابگین خمیر می دارند. بعد مقداری گر یا بوره را با روغن آب کرده در بین آن مخلوط می دارند. سپس قدری پلی میاندازند.بعد روی مجمر مدور را برای طبخ کردن نان هوسی می باشد.روغن چرب نموده بعد خمیر آبگین را بالای آن علاوه می دارند. سپس آ را دربین داش نهاده طبخ می نمایند. بعضی مردم خمیر آن را به خانه های شخصی خود آماده کرده بعد به داش برده در مجمر مه به دکان داش بان است انداخته داش بان آن را در بین داش طبخ می دارد. بعد آنها را بالای هم قرار داده به خانه می آورند.

نان داشی
داش مثل تابه خانه مسجد دهات آماده گردیده بطوری که اول جویه جویه زمین را آماده بعد تخته سنگهای برزگ را روی آن قرار داده سپس توسط کل چپسناک که از همان کل تنوری می سازند.
بالای داش تقریبا یکنیم متر می باشد. در وقت پختن نان به طرف عقب داش اتش می دارد بعد خمیر را بطور نان پنجه کشی آماده می دارند.سپس آ ن را بالای راشبیل چوبی لشم که مخصوص داش می باشد. قرار داده به هر حصه داش می گذارند.بعد از پختن ان آن را کشیده به مردم عرضه می دارند. نان داشی نسبت به نان نانوایی دبلتر می باشد

.

نان پرکی
نان پرکی در نانوایی های پخته میشود . از این نان بیشتر در مراسم خوشی و عزا داری استفاده میکنند . یک نان را روی غوری ها ګذاشته وبالای (دسترخوان) سفره میاورند . و سه توته نموده نوش جان میکنند.