روز جهانی دانشجو....
روز جهانی دانشجو را در حالی تجلیل می کنیم که وضعیت دانشجویان مان از هر زمانی دیگری بدتر است.

این تصاویر، گوشه ی از زندگی رقت بار دانشجویان دانشگاه بامیان را نشان می دهد که در این سیزده سال در پس کوچه های بامیان و در دکان ها زندگی کرده اند اما هنوزهم دارای خوابگاه و حداقل یک محیط مناسب نیستند.

پول های باد آورده جامعه جهانی به صورت کل در افغانستان به جیب دزدان، رهبران و غول های سیاسی رفت اما در این میان ولایاتی چون بامیان کمترین بهره را برد زیرا بامیان به دلیل نگاه های اول و دوم جز ولایت های بر شمرده شد که باشندگانش در سطح کشور و به خصوص در قوانین احمقانه دولت جز شهروندان درجه سوم تلقی می شدند.

از سوی هم دست رهبرانی درد نکند که از طریق حمایت و همراهی مردم بامیان به قله های قدرت و ثروت رسیدند اما روزی نشد که یادی از مظلومیت این سرزمین کنند.

با وصف اینها، چیزی که مرا از هر زمانی دیگر مایوس و نا امید نمود، دیدن و شنیدن خبر برگزاری مراسم روزجهانی دانشجو در وزارت تحصیلات عالی افغانستان بود که شماری از به اصطلاح دانشجویان با نمادی خاص ملبس با "کرمیچ سرویس"، "دستمال چار خانه ی" و "کلاه پکول" در این همایش حضور یافته بودند. وقتی دانشجو و بحث دانشجویی تا این حد در کشور سقوط کرده است نمی شود از بسیاری از دانشجو ها توقع حمل "روز نامه" و "کتاب" را بجای "پنجه بوکس" و "برچه" داشت.

به گفته یکی از دوستانم" در دانشگاه کابل اگر روزی شاهد فروش حدی اکثر 20 تا روزنامه بودید من حاضرم خودم را گردن بزنم تا دیگر چنین ادعای احمقانه نکنم اما دریغ که چنین نیست و هنوز فضای این دانشگاه به اصطلاح بین المللی و مادر متعفن تر از هر مکانی دیگر است.

پس نتیجه: اما به یقین می توانم بگویم که همین دانشجویان بامیانی با وصف همه مشکلات که متحمل می شوند. در لیاقت و توانمندی دست خوشتیپ های کابلی را از پشت می بندند.

شک دارید بیایید در یک متاظره دانشجویی تا دانشگاه و پکول گاه از هم تفکیک شود.


احسانی

>>>   تشکرنویسنده محترم همنواییم!
وقتی محصل پکول بپوشدگویا میگویدمن بهترازدیگرانم یاماننددیگران نیستم درهرصورت اگربگویندپکول به افغانستان خدمت کرد ازجمله خذمتگذارم به نقص خودشان است چون پکول چورکرد اگربگویندمن خوب ازدیگرانم سایرمحصل مانندشان محصل مساویست اگربگویند به پکول خدمت میکنم پس خدمتگارافغانستان نیست اگربگویندمن اشرافی دیگران کمازمت توهین بشریت است
علاوه برآن اگرفرداروزاوزبیک لنگی چپن خودرابپوشدسایرملل هم لباس ملی خودرابلاخره مانندحکومت جهادی ریس جمهورقریه خودخواهندشذتاکیسه بری ککنند. پس محصل نشد بلکه پیرودزدشد.
درهرصورت اززمانهای سابق هم محصل منحیث نمادروشنفکری همه یکسان ملبس بایونیفورم دریشی بودهرکس آنهارادیده برای شان اعتماد میکردازجمله آدم روشن وحاکم فردای کشور شناخته میشد.
اینکه حال خودراپیروان دزد معرفی کنندضربه اعتباری برای شخصیت خودشان است.
به دولت نفرکمبودی نکرده فرزندملت کم نیست این شخصیت هارا مانده افرادشایسته رادرچوکی دولت اعتماد خواهندکرد.
وطندار

>>>   نویسنده محترم
شما با پکول چه مشکلی دارید؟من به این باورم که پکول نماد شجاعت است واین شجاعت بود که تو بامیانی امروزخود را صاحب بامیان میدارنی وار حقوق مردمش دفاع میکنی،اگر دقیقا به گذشته نه چندان دور نظر افگنی بوون شک درخواهی یافت که همه هست و بود تو به ان پکول گره خورده است.میدانم دست پرورده کشوری بیگانه ای وتوباید چنین حرفهارا به زبان بیاوری درغیر ان از لست اجنت های ان کشور حذف میشوی وآنچه را به عنوان مزد جاسوسی وتفرقه افگنی برایت می پردازند بازمیمانی!!!!
کربلایی

>>>   احـسـنـت بـــــه احـســـانی !
راست میگوئی کجای ما درست است که دانشگاه درست باشد کابل نماد پکول بازهم شکر اما ننگرهار را ببین داغشگاه جورشده ازان توبه بکش ! مگــر خداوند احسانی کند تا ما ازین همه بد بختی ها رها شویم .
ر

>>>   همین گونه به اصطلاح محصلین ،از تقریبا"بیست وجند سال بدینسو در ساحهء این محیط اکادمیک دیده میشوند و کسی جلو آنهارا هم گرفته نمیتواند. اتفاقا" بیسواد ترین، تنبل ترین و لچک ترین افراد با پکول و کرمچ و دستمال چارخانه ، به پوهنتون میایند و از این طریق میخواهند به محصلین دیگر ، زهر چشمی نشان بدهند و از استادان هم در وقت امتحانات، باج گیری کنند. اکثر این اوباشان، حتی فارغ صنف دوازده نبوده و بر اساس شناخت با تفنگ سالاران هم قماش خود شان ،به این نهاد عالی تحصیلی راه یافته اند و وظیفهء شان زور گویی، لومپنی، عیاشی و خوشگذرانی است. اینان با قرار گرفتن در چوکی یک محصل، چانس یک محصل واقعی و زحمتکش را مسوزانند و وقتی با داشتن همان مربی های مردود شان، از فاکولته ها فارغ میشوند هم چیزی از آنها ساخته نمیشود و فقط پول بیت المال به ناحق بالای شان مصرف میگردد. شما باور بکنید که بسیاری از این به اصطلاح محصلان، سواد کافی برای خواندن و نوشتن ، ندارند چه رسد به دانش مسلکی ! حیف دانشگاه کابل که با این ویروس ها آلوده شده است!

>>>   شجاعت در تفکر است نه در پکول. در دانشگاه باید شجاعت در علم آموزی را باید نشان داد که بیشتر دانشجوها فاقد آن اند.
عبدالله رحیق-کابل

>>>   تفکر عاری از شجاعت شبه انسان بی شخصیت است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است