٢٤ حوت ١٣٥٧؛ سالگرد شهادت هزاران نفر از مردم مسلمان و متدين ولايت هرات قرار داريم.

شهيدانى كه با قربانى نمودن جان شيرين خويش براى ما درس: عشق، ايثار و فداكارى را آموختند، شهيدانى كه رفتند تا ما بمانيم، شهيدانى كه ما را با اهدا خون شان در راه خدا، از خواب غفلت بيدار و در رگهاى جامع ى ضعيف و بى اراده ى وطن، خون خويش را روان نمودند.

بياييم همه با هم دست به دست بک دیگر داده؛ كشور خود را كه در طول سالهاى طولانى جنگهاى خانمان سوز تحميلى، تمام بنيادهاى فرهنگى، اقتصادى، سياسى، اجتماعى و اخلاقى آن در هم فرو ريخته و به خاك سياه مبدل شده است را از نو بسازيم و بر سايه سار امنيت، عدالت، آسايش و رفاه و استقلال و آزادى بياساييم.

در طول ٣٧ سال گذشته تا اكنون بيش از ١/٥ ميليون از مجاهدين و مردم افغانستان اعم؛ از زن و مرد و پير و كودك و جوان؛ توسط انسانهاى ظالم، جاهل، خودخواه، متجاوز، قدرت طلب و تماميت خواه، جان به جان آفرين تسليم كرده و جام شهادت را سركشيده اند.

متاسفانه بر اثر اختلافات و خودخواهى بيش از حد اكثريت رهبران نادان و تعداد كثيرى از احزاب؛ كشتى شكسته ى كشور مظلوم افغانستان تا هنوز به ساحل نجات و پيروزى نرسيده است و مردم مظلوم مان تا هنوز ذره اى طعم شيرين موفقيت را نچشيده اند؛ بايد زن و مرد و پير و جوان و عالم و دانشجو و .. از حوادث گذشته و تاريخ درس عبرت گرفته و بيش از اين غرق خودخواهى، جهالت، تندروى، تعصب، بدبينى، بى اعتمادى، برترى طلبى، حسادت، عقده، تهمت، دروغ، خيانت، طعنه و حرام خورى، قضاوت بيجا و چاپلوسى نگرديم. اگر رفتار، كردار، پندار و منش خويش را تغيير داده و احترام متقابل را حفظ نماييم؛ آن وقت است كه شهدا از ما راضى و خشنود خواهند شد. فكر نكنيم كه دشمن ما فقط طالب و داعش مى باشد! جهل و نادانى و تندروى و افراطى گرى و اختلافات هم جز لشكريان طالب و داعش مى باشند.

اميدوارم همه ى اقشار ما مردم اعم از : مردان، زنان، علماء، روشنفكران و مردم كوچه و بازار، قبل از آن كه ديگران را نصيحت و موعظه نمايند، كمى براى روح و روان و اخلاق خويشتن بيانديشند و ادب و فرهنگ و احترام متقابل را نسبت به هم ديگر رعايت كنند و به دانشمندى، به روحانى يى، به شاعر و نويسنده ى ، به مومن و متدين و هنرمندى در محيط و بازار و اداره و عرصه ى اجتماع و سياست و فضاى مجازى و واقعى و به هم ديگر توهين و تحقيرى مرتكب نگردند. اين حديث شريف را به خاطر داشته باشند كه: چيزى را كه براى خويشتن مى پسندى براى ديگران هم بپسند! و چيزى را كه براى خويش نمى پسندى براى ديگران هم مپسند!

خدايا چنان كن سرانجام كار/ تو خشنود باشى و ما رستگار!

غلام نبى اشراقى

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است