من در تظاهرات کابل روی خط انتقال برق، در صحبت ها و بحث های مکرر تلویزیونی روی توتاب و حتی مشاجرات لفظی میان بحث کنندگان، گام های مصمم یک ملت را به سمت دموکراسی و به سمت ملت سازی دیدم.

ملتی را دیدم که روی موضوع باهم توافق ندارند، برخی از انها به اعتراض مصالحه امیز دست می زند تا به حکومت خود، خواست خود را مطرح می کند و برخی با تحمل شاهد این اعتراض اند و به ان گوش می دهند و مخالف و موافق از هر جانب در گرد میز می نشینند و با ارایه منطق با یکدیگر بحث می کنند.

من پیر و جوان را دیدم که روی ان موضع می گیرند و با احساس و مسوول هر تحول در مورد این موضوع را تعقیب می کنند، حکومتی را دیدم که به خواست مردم واکنش نشان می دهد و رییس جمهور در ختم روز تظاهرات از مردم قدردانی کرده و به انها وعده می دهد که تمام مراحل این پروسه را به شکل درست تحت بررسی قرار خواهد داد و اینگونه طی این تحولات، یک موضوع ملی با نظریات متفاوت مردم و یک ملت با حکومت شان، مطرح می شود.

اگر به تمام کشور های جهان نگاه کنید، وقوع اینگونه رویداد ها و واکنش ها بخشی از روال عادی حیات یک نظام و کشور و یک حکومت و یک ملت است. اعتراض، نظریات مخالف و موافق، خواست ها از حکومت، تقاضا ها از سیستم و غیره و خوشحالم که در کشور ما نیز، دموکراسی تازه جان گرفته با این فعالیت ها جان می گیرد و ما با تمام تفاوت ها، با تغایر نظر و موضع روی یک موضوع، می اموزیم که باید بحث کرد، باید منطق را مدار و پایه بحث ساخت، باید اعتراض را پذیرفت، باید به صدا ها گوش داد، باید به تقاضا ها ارزش قایل شد و در ختم باید به تصمیم نهایی و منطقی ان احترام گذاشت.

من امروز ملتی را دیدم که عاری از هرگونه هراس، قادر به بلند کردن صدای خود هستند، حکومتی را دیدم که این صداها را سرکوب نکرد و به معترضین فرصت راهپیمایی را داد...امروز، رویداد های سالیان پنجاه و شصت کشور های مثل امریکا را به خاطرم اورد، که اینگونه ملت ان برای تمام حقوق خود طبق قانون اساسی ان کشور، صدا بلند کردند تا کشور خود را ساختند و صاحب یک سیستم و حکومت حساب ده و شفاف گردیدند.

آنروز روز خوبی بود، روزی که ملت افغانستان به جهان، درست مانند روز انتخابات، ثابت ساخت که شعور سیاسی دارد، تحمل سیاسی دارد و مردم اش خواست خود را با خشونت نه، با منطق ارایه می کنند و امیدوارم که نتیجه نهایی را نیز منطقی بپذیرند.

لينا روزبه

>>>   تشکر از خانم محترمه لینا زوبه
امید واریم

>>>   به دولت عین و غین اعتماد نیست

>>>   خوب دولت وحدت ملی هم میان خود واو شان دیوار های کانتینری اعمار نمود در ظرف یک شب بااحترام حقگو کابل

>>>   هــمــه روز خـــوب بود اما جعفز عطائی شام این روزخطــــاکرد ورئیس جمهور بیچاره مارا نزد بیگانه ها خجل ساخت یعنی دامن خودرا سرخودبالا کرد
ر

>>>   کــــاش مـردم هم قـدر این رئیس جمهور را بدانند

>>>   لینا جان خودت زنده باشی و اولاد هایت هم خوب درود بر تو خواهر عزیزم

>>>   این شعور سیاسی ازیک قوم چه فایده دارد خانم لینا، یک قوم بخاطر تخریب وخود ترقانی مدال افتخار وشجاعت می گیرد وهم امتیاز وقوم یااقوام دیگر تاجای به مدنیت وشعور سیاسی رسیده اند موردتبعیض وستم قرار می گیرند باآنکه شعار دولت انکشاف متوازن وعدالت است.

>>>   اینگونه اعتراضات باید به دید احترام نگریسته شود نه اینکه از دیدگاه حشمت غنی احمدزی ارزیابی گردد. که به آن رنگ و بوی قومی دادند. و در لحن کلام شان تنفر و انزجار قومی کاملا آشکار بود.
ع قندهار

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است