افغانستان کشوری است که گاه ناگاه بحران تولید می کند، زایش بحران ها در کشوری مانند افغانستان به مثابه ی ابراز بران در دست کسانی قرار می گرد که خود را همیش مظلوم تاریخ خوانده اند، رسم زندگی در کشورهای پسا استعمار همینکه گروهی به سرنوشت یک ملت حاکم می شود و حدود ثغور تعیین می نماید و گروهی فرو دست و بی مایه در گوشه و کنار برای زندگی بخور نمیر خود عقب کاری روان، اما از برکت دموکراسی و کثرت گرایی غربی در کشورهای جهان سومی شاهان مستبد توسط مردم به زیر کشیده و مردم خود به سرنوشت خود حاکم گردیدند.

در افغانستان اما همه چیز به روال معمول خود به پیش نمی رود، وارونه جلوه دادن واقعیت افغانستانی ها را رسمیست پسندیده، هر چیز را از بعد منفی تحلیل کردن هم بلای دیگری است که دامنگیر این ملت شده، با اندک مساله تعامل جایش را به تقابل ملیت ها خالی می کند.

ما هنوز در خم یک کوچه ایم، ملت شدن را باید از فرسنگ ها به نظاره نشست، هم اکنون افغانستان در جنگ تحمیلی با پاکستان قرار دارد، متاسفانه دامن این بحران هر روز در حال گسترش است.

ظهور گروه های دهشت افگن بسان داعش و فداییان اسلام هم چالش دیگری است که گریبان گیر این کشور شده است، بحران اقتصادی، فرار مغزهای کوله بار دیگری است که سینه ی دولت را برای نفس کشیدن تنگ ترکرده است.

این در حالی است که حکومت باتمام وجودش تلاش به مهار این چالش ها دارد و راه اندازی پروژه های کلان اقتصادی بسان پروژه تاپی، اعمار بند سلما، باز کردن دوباره راه ابریشم و لاجورد، پروژه توتاپ و تورید برق کا سا یک هزار، از کشور های همسایه قطره آب حیاتی است بر گلوی تشنه ملت افغانستان، اما در این اواخر با تاسف باید گفت که تعدادی از مغرضین تلاش به سابوتاژ نمودن تصمیم اخیر شورای وزیران دارند که توتاپ از راه بامیان بگذرد.

ما به خواست مدنی هر شهروند احترام داریم باید انکشاف متوازن در سطح کشور به طور عادلانه صورت بگیرد اما نباید به مغرضین اجازه این را داد که میان اقوام شریف افغانستان خط فاصل کشید و دامن تعصب و جدال رامیان شان پهن نمود، پژوژه توتاپ مربوط به مردم افغانستان است وحق همه، این مهم نیست که از کدام مسیر می گذرد، مهم این است عادلانه توزیع گردد، پس باید همانی را خواست که امکانش است، پس باید از عقل خود کار گرفت و پی مشوره این سفارت و یا آن سازمان سیاسی نرفت امیدوارم سران شریف هزاره این را درک نمایند.

حمید ابراهیمی

>>>   تقابل و تعامل

>>>   آقای ابراهیمی این حرف شما که پی مشوره این سفارت نرفت نشان دهنده پایین بودن شعور سیاسی در ک اندک شما از واقعیت های جامعه است حتما منظور تان سفارت ایران است درحالی که ایران شریک استراتژیک شان تاجکان است چون هزاره ها اقلیت هستند ایران روی هزاره ها هرگز حساب باز نکرده بلکه تظاهرات برحق مردم هزاره را روزنامه های ایران شورش و آشوب خواندند در دوران جنگ داخلی هرچه اسلحه و پول بود به پینچشیر می آورد به بامیان کهنه و غذاهای مصرف گذشته می آورد از قبیل گهنه و... پس اینکه ایران در این تظاهرات نقش داشته باشد صفر است بله اگر این تظاهرات مربوط ه تاجکان بودی حتما ایران حمایت می کرد
یک آگاه سیاسی از ایران

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است