در بوق و کرنا کرده اند که امروز قرارداد، انتقال برق 220 کیلو ولت از دوشی به بامیان در ارگ امضا می شود. این کار چند مشکل اساسی دارد.

اول: جای امضای قرارداد.

من 14 سال روزنامه نگار بوده ام، هیچ وقت ندیدم که قرار داد اجرای یک پروژه در "ارگ" امضا شود. رسم این است که هر پروژه دو طرف دارد، طرفی که صاحب کار است و طرفی که کار را اجرا می کند. حالا ارگ کدام یکی است؟ مجری است یا صاحب پروژه؟

صاحب این پروژه وزارت انرژی و آب یا هم برشنا است و طرف اجرایی اش خم کدام شرکت داخلی یا خارجی. پس چرا ارگ؟
مگر قرارداد بازسازی ده کیلومتر سرک از جمله کابل هرات قندهار یا هم کابل پنجشیر، در ارگ امضا شد؟ اصلا کدام پروژه عمرانی و بازسازی در ارگ امضا شده که این دومی اش باشد؟

در همه کشورها، قراردادها در محلی امضا می شود که مقر یکی از طرف ها است.

در 15 سال گذشته، تنها قراردادی که یادم می آید در ارگ امضا شد، تفاهمنامه امنیتی آمریکا و افغانستان بود. شاید یگان مورد دیگه هم باشد.
اینکه چرا حکومت تصمیم گرفته این قرارداد را در "ارگ" امضا کند و قبل از امضایش آن را در بوق و کرنا کرده اند، جای تامل دارد. و آن اینکه هدف از آن بیش از آنکه اجرای واقعی پروژه باشد، آرام کردن اعتراضی است که دولت از ادامه آن می ترسد و مشخصا ترفندی است برای خاموش کردن جنبش روشنایی.

بزرگ کردن یک امر عادی، نشان از این دارد که حکومت بیش از آنکه در پی اجرای یک پروژه عمرانی باشد، در صدد یک بهره برداری سیاسی است.

دوم: زمان قرارداد.

یادم هست که در مناظره تلویزیونی که من و تقی امینی با نمایندگان برشنا و وزارت شهرسازی داشتیم. می گفتند اگر بخواهیم کار از مسیر بامیان را شروع کنیم، بررسی های اولیه اش 28 ماه طول میکشد و بعد 10 ماه هم زمان اجرای پروژه بیشتر می شود و خلاصه در کل 36 ماه نیاز است.
می گفتند چند ماه فقط برای این نیاز است که داوطلبی کنیم و صورت قرارداد آماده شود و بانک انکشاف آسیایی قناعت کند و این شود و آن شود.
حالا چطور شد که همه این روندی که قبلا 28 ماه طول می کشید در کمتر از یکماه تمام شد؟

سوم: ضمانت اجرایی پروژه.

قانون و روال این است که هزینه چنین پروژه هایی باید در بودجه باشد. بودجه باید در پارلمان تایید شود. حالا این پروژه منبع تامین مالی اش کجا است؟
گیرم در اصلاحیه وسط سال بودجه بگنجانند، آن وقت اگر پارلمان مثل فرمان تقنینی انتخابات، آن را رد کرد چی؟ کشورها و منابع تمویل کننده برای حمایت از چنین پروژه هایی از روند اجرایی خاصی دارند که زمان بر است.
حالا اگر دونرها پول ندادند چی؟ بازهم اشاره می کنم به استدلال نمایندگان دولت در مناظره که می گفتند راه بامیان 35 میلیون بیشتر هزینه لازم دارد و دونرها نمی پردازند. حالا چطور شد که 120 میلیون را می پردازند؟

چهارم اعتبار امضاها

حکومت وحدت ملی، در ماهیت خود یک حکومت امضایی است. به این معنی که بر اساس قانون اساسی تشکیل نشده، بلکه بر اساس امضای عبدالله و غنی در پای یک قرارداد سیاسی تشکیل شده. هردو امضا کردند که:
*اصلاحات انتخاتی را عملی می کنند. کردند؟
*تذکره الکترونیک را توزیع می کنند، کردند؟
*لویه جرگه را برگزار می کنند، کردند؟

پس وقتی پروژه هایی مانند اینها که حیات حکومت وحدت ملی به آن بستگی دارد و این هردو پایش امضا کردند هیچکدامش عملی نشد، آیا پروژه لین دوشی_بامیان عملی می شود؟ رهبران حکومت وحدت ملی چقدر اعتبار و حیثیت برای امضاهای خود گذاشته اند که حالا مردم به آن اعتماد کنند؟
و در اخیر یک سوال؟

اگر پای تبعیض در میان نیست. اگر مردم افغانستان همه به یک چشم دیده می شوند، چه لزومی به امضای دو قرارداد است؟ هفته پیش قرارداد سالنگ را امضا کزدند و حالا قرارداد بامیان را، برای هردویش پول ملت افغانستان مصرف می شود و در آخر یک پروژه کلان ملی و توسعه ی ناقص اجرا می شود.

پس حالا که تبعیض از سروصورت این حکومت می بارد، باید در برابر تبعیض و بی عدالتی تمام قد، قاطع، محکم و متحد ایستاد شد. یاد مان باشد که این حکومت وحدت ملی است که با امضای چنین قراردادهایی، اوضاع را بسوی بحران به پیش می برد نه جنبش روشنایی‬.

داود ناجی

>>>   جنبش روشنایی!!!! ههه نخشه بکش

>>>   آقا ی ناجی با ای حرف های تحریک امیزت طفل هم می فهمد که تعصب دررگ رگ جناب شما جا دارد وبا این نوع حرف هایی بی سر وبی پا اهداف سیاسی خودرا دنبال میکند.
اسیر از کابل

>>>   اینهم مانند آن است که از آب هـــــای ولایت غور در هرات وفراه بند برق ساخته میشود اما درولایت غور جنراتور فعال میکنند وکیلوات پنجاه افغانی محصول میکیرند ،
گرچه خیلی خوب میکنند چون مردمی که دربین خود اتحاد ندارند همین سزای شان تاگوش های شان بازگردد ، درغور زمانیکه والی ازمردم غور تعیین شد تمام روز مصروف تظاهرات بودند حالا که والی از ولایت دیگر آمده همه آرام گرفته اند واین والی میتواند تازنده باشد بر آنها حکومت کند وهر کسی دیگری بجز هموطن خودشان !
@

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است