مراسم فاتحه داری در اجتماع افغانستانی در بعضی‌ از‌ کشور‌های‌ اروپایی بشمول آسترالیا و امریکا بیک پارچه ای "درامه و تمثیلی‌" مبدل شده‌‌ است و بایست‌ که ‌اشخاص‌ تلاوت کننده قران مجید در صدر‌ مجلس قرار گیرند و باقی حاضرین بدون آنکه به معنا و ترجمه قران پاک پی ببرند،‌ منتظر آن موقع اند که غذا های افغانی هریک پلو و چلو به همراه اقسام مختلف‌ کباب مرغ‌ و گوسفند و شرینی باب رنگارنگ برای‌‌ پذیرایی‌ شان بالای میز‌ها در صالون مجلس صرف شود.

البته افغانستانی ها ‌در‌ بین مسلمان های جهان یگانه قومی اند که به همچو رسم و رواج ‌اعتقاد دارند. اخیرا بنده در ‌‌یکی‌از ‌مراسم قران خوانی به ارواح یکی از دوستان سهم گرفتم و شخصی قران خوان که در پهلوی‌ ام نشسته بود،‌ متاسفانه قران پاک را‌ از بالا به‌‌‌ پایین (چپه و راسته ) در دست گرفته بود و به‌‌ زبان خاموش‌ زمزمه می نمود و به مجردی که وی‌ را به اشتباه اش متوجه ساختم، وی‌ بمن گفت‌ که بیسواد است و چون دیگران قران در دست دارند، وی هم مجبوراً قران ‌را‌ در دست‌ گرفته است.

امیدواریم که مراسم فاتحه داری ‌‌و قران ‌خوانی در بین ‌اجتماع افغانستانی ‌بشکل خیلی ساده و با مصارف‌ بسیار کم بدون صرف پلو و چلو صورت ‌گیرد و بعد از ‌مراسم تکفین و تدفین جنازه همه دوستان و آشنایان برای‌ دو ساعت در صالونی که در محوطه هدیره موقعیت دارد جمع شوند و از ‌متوفی یاد آوری و به روح اش دعا خوانی نمایند و پولی‌ که به روح متوفی مصرف می شود، برای ‌معارف‌ و تربیه اولاد مستعقین و ناداران و یا ‌اینکه برای کار‌های‌ خیریه مانند کندن چاه، اعمار کلنیک و باقی‌ خدمات اجتماعی‌ بمصرف ‌رسد.

ناگفته نماند که قران پاک برای‌ هدایت‌ انسان های‌ زنده است‌،‌ نه برای‌ مرده ها. در مراسم فاتحه داری‌ افغانستانی ها هم یاداشت‌ شده‌ کسانیکه اصلاً پنج بنای اسلام را ‌مراعات نمی نمایند و اما در ‌هنگام تلاوت در صدر ‌مجلس‌ قرار ‌می گیرند ‌‌و خود را به حیث‌‌‌ یک شخص‌ مهم جلوه می دهند.

نادر صیقل

>>>   اما با وجود تمام کار هایشان، یک چیز شان خوشم آمد. همی که شو جمعه گی، ماه و چهل و سال برگزار نمی کنند.
یک متل افغانی است که میگویند: شتر کجایش راست است که گردنش راست باشد؟
تمام زندگی مسلمان ها در همین چیز ها و تجلیل ها و روزه و نماز و خیرات و خلاصه هیچ مراسمی نیست که در اسلام وجود نداشته باشد.
در خارج اگر کسی فوت میکند، فقط چند نفر از اعضأ فامیل و دوستان نزدیک متوفی که از ده تا پانزده نفر زیاد نیستند، او را تا هدیره همراهی میکنند و دفن میکنند و برایش دعا میکنند و بعدآ عازم خانه های شان میشوند.
در مراسم به خاک سپاری افغانها از شهر های مختلف یک کشور و از مملکت های مختلف اروپایی خویشان و اقارب صد ها کیلومتر راه را طی نموده می آیند، که فامیل متوفی خفه نشوند که ما اشتراک نکردیم.
جالب اینجاست که افغان ها با هم رقابت دارند که در عروسی و جنازه و فاتحه خوانی کی چقدر نفر می آید؟ و هرچقدر نفر زیاد باشد، افتخار نیز میکنند.
علاوه بر آن خطابه های دور و دراز و بی مفهوم ملا ها در سر جنازه نیز خسته کننده است.
در هفته پیش در یک جنازه رفته بودیم، یک ملا خطابه میدهد و میگوید:
او داکتر، او انجنیر، فراموش نکن که یک روزی تو نیز زیر این خاک خواهی شد.
حالا به تو چی؟ ترا به عقیده مردم چی که کس عقیده دارد و یا ندارد؟
همین میکروفون که تو خطابه میدهی، یک انجنیر جور کرده است. اندک شکم رو میشوی، عاجل نزد داکتر میروی که یک دوا برایم بتی.
پس از چتیات و اضافه گویی زیاد و از مصارف و تجلیل و افراد زیاد بپرهیزید و در عوض یک انسان مصرفی، خود را توسط علم و دانش و کار، به یک انسان تولیدی تبدیل کنید.

>>>   در اروپا فاتحه دار فقط بك روز را فاتحه ميگيرد و ديگر مردم وقت نداره فاتحه دار مدت چند روز غذا پخته نمي كند از طرف فاميل افغانها نان برده ميشود تا يك هفته وقتكه ميروند با خود يك چيزي پخته ميكند يكجا ميخورند دگه شب جعمه و روز جعمه نيست .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است