حکومت افغانستان در آستانه اشتراک در نشست بروکسل قرار گرفته است. قرار است در این نشست افغانستان دستاوردهای دوساله خود را ارایه دهد جامعه بین المللی هم در قبال این دستاوردها کمک های خود را انجام دهند. افغانستان قرار است با چه دستاوردی در این نشست اشتراک کند؟

ریحانه آزاد، عضو مجلس نمایندگان در برنامه «پس از خبر» گفت: ما هر روز زمان را از دست می دهیم و حکومت وحدت ملی تاکنون هیچ دستاوردی برای اشتراک در نشست بروکسل نداشته است.

وی افزود: متاسفانه حکومت افغانستان به هر کاری در افغانستان پروژه ای نگاه کرده و هم اکنون با چنین چالش بزرگی روبرو شده است. همیشه وقتی شما شاهد کارکردهای رهبران حکومت وحدت ملی باشیم، می بینیم که پیوسته چالش تولید کرده اند چه انتظاری می شود داشت که آنها چالش ها را حل کنند. آنها تا بحال به هیچ کدام از تعهدات خود عمل نکرده اند. چطور می توانند کمک ها را از جامعه بین الملل به افغانستان جذب کنند؟

ریحانه آزاد، با انتقاد از کارکرد حکومت در دوسالی که گذشت گفت: متاسفانه رهبران ما کوچکترین دستاوردی نداشته اند که حداقل روی همان دستاورد مانور بدهند. آنها تمام این دو سال را با اختلافات بر سر تقسیم قدرت گذراندند و هیچگاه به آینده افغانستان فکر نکردند. در واقع آینده افغانستان را بر باد فنا دادند.

این نماینده مجلس، با بیان اینکه اصلاح نظام انتخاباتی و انتخابات هیچ معنایی برای این رهبران از مردم بی خبر ندارد، افزود: چرا که اگر به فکر آن می بودند به تعهدات خود در این زمینه عمل می کردند. در واقع رهبران حکومت وحدت ملی با برگزار نکردن انتخابات می خواهند قدرت را به گروگان بگیرند. سران حکومت می خواهند با برگزار نکردن انتخابات با اعضایی از پارلمان که رابطه خوبی دارند کار را ادامه دهند و هر برنامه ای را که در سر دارند بدون نظارت انجام دهند. تعدادی از نمایندگان هم در این امر با حکومت همکاری خوبی می کنند و در رد فرمان های تقنینی تلاش بسیاری کردند تا اصلاحات انتخابات انجام نشود.

آزاد، مردم راناامید از انتخابات و برگزاری آن می داند و می گوید: مردم ما ملتی بودند که چنان در انتخابات پرشور شرکت کردند که حتی در آن راه جان خود را از دست دادند و انگشت هایشان بریده شد اما رهبران حکومت اینگونه جواب دادند. حالا مردم هم دیگر آن مردم سه سال قبل نیستند و اعتمادی به این حکومت و رهبران آن ندارند. با این انحصار طلبی و عدم احترام به نظر مردم که برگزاری انتخابات و اصلاحات آن است مردم دیگر به پای صندوق های رای نمی روند.
حالا مردم هم نباید ساکت بمانند و فقط با سکوت اعتراض خود را برسانند. آنها باید از راه های مدنی بر حکومت فشار جدی وارد نمایند. متاسفانه معترف هستم که پارلمان افغانستان تابحال نتوانسته نظارت جدی بر حکومت داشته باشد و آنگونه که باید و شاید وظیفه خود را برای تطبیق وعده های حکومت انجام دهد.

کد (30)

>>>   افغان نبودن ما هیچ دلیل نمی خواهد. به آن دلایل احمقانه ای که شمارا در بیرون افغان می گویند من افغان نمی شوم. در بیرون اکنون مارا بهتر از افغان با هویت انتحاری و طالبانی می شناسند؛ من نه طالب هستم و نه انتحاری. اگر کل جهان خر را سر چپه سوار شوند نمی تواند دلیلی باشد که حتمن طریق خرسواری روی به سوی دم خر نهادن است!

>>>   چطور ندارد امروز افغانستان در خط اول فحشا قرار دارد که واسطه این فحشا شما هستید و بروکسل صرف همین دستاورد را ضرورت دارد.

>>>   خداوند دروغ را نگیرد. بدون آن هم خارجی ها منتظر دروغ هایی استند تا مردمان مملکت هایشان را بازی داده تکس جمع کنندو سیاست شانرا دنبال کرده در افغانستان بمانند. یعنی دنیا گل و گلزار است تشویش نکن، هموطن!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است