جامعه جهانی ادعا می کند برای توقف جنگ و صلح در افغانستان تلاش های زیادی کرده است و در حال تلاش پیرامون این مساله است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، عبدالحفیظ منصور، عضو مجلس نمایندگان، با بیان اینکه جنگی که در افغانستان جریان دارد زوایای مختلفی دارد و در راستای مبارزه با آن هم دولت افغانستان، هم مردم افغانستان و هم جامعه جهانی مسوولیت دارند، افزود: یک استراتژی این است کشورهایی که حامی دولت افغانستان و پشتیبان دموکراسی و حامی حقوق بشر هستند در سطح دنیا مسوولیت های خود را انجام دهند اما آیا واقعا اینگونه است و آنها مسوولیت های خود را در قبال افغانستان بدرستی انجام می دهند؟

وی، ادامه داد: آنچه که جامعه جهانی در ارتباط با افغانستان انجام داد نتیجه مطلوب نداد بجای اینکه صلح و ثبات بیاورد و یک حکومت پاسخگو و توانمند بوجود بیاورد تا ناآرامی و بی ثباتی تمام شود یک حکومت فاسد بر سر کار آورد، این نشان می دهد که سیاست، مصارف و توجه آنها نتیجه مطلوب را نداده و قطعا ایجاب یک بازنگری و تجدید نظر را می کند. آنها اگر واقعا خواستار مبارزه با طالبان هستند باید تجدید نظر در روش و نگاه خود کنند.

کد (30)

>>>   چی وقت زندگی کنیم ؟
زندگی چی است؟

ما اصلا فرصت پرداختن به این پرسش ها را نیافته ایم و نه هم معنی آنرا میدانیم. بخش اعظم عمر ما در تلاش برای زنده ماندن می گذرد.
زمانی که پرسش ها و دغدغه های بیست سال آخر زندگی ام را مرور می کنم، از این جنس پرسش ها اثری نمی یابم.

پرسش ها و نگرانی های انسان افغانستانی ضمن دغدغه ی نان، در بیست سالی که من بیاد دارم، ازین قرار بوده

۱. یک دوره نگرانی همه این بود که توپ و هاوان روسها بر سر خانه های شان اصابت نکند و یا در جنگ بین احزاب اسلامی و دولت کشته نشوند.
۲. در زمان حکومت اسلامی تلاش همه این بود که از میوه های زهری و راکت های کور حکمتیار در امان باشند.
۳. در زمان طالبان، کیبل طالب نفس همه را در قفس سینه های شان حبس نموده بود.
۴. در مهاجرت، گرفتاری پولیس پاکستان و ایران و اخراج شدن نگرانی عمومی بود.
۵. در حاکمیت کرزی، نجات از انتحاری و انفجاری در کنار ترس از حاکمان فاسد نگرانی همه شمول بوده.
۶. در دوران حاکمیت غنی علاوه بر انتحاری، انفجاری و فساد دولتی، نگرانی بابت حذف هویتی و پیامد دوستی ها و دشمنی های نا سنجیده ی منطقه ای افزایش یافته.

بعضا برایم سوال خلق میشود که چرا ما انتخاب شده ایم که ازین نسل و نصب و جغرافیا و برهه تاریخ باشیم.
بد بختی، جنگ، گرسنه گی و صدا ها مشکل را به میراث برده عالمی از مشکلات دیگر را خودمان به آن بیافزاییم.

>>>   با درود دوستی نوشته اند که به رغم این شما بارها نوشته اید که اصطلاح ترکتباران جعلی و نادرست است باز هم عده یی این واژه را به کار می برند. دلیل چه است.
در پاسخ باید گفت همان گونه که بارها نوشته ام این واژه جعلی و به گفته ایرانی ها من درآوردی است و هیچ پایه علمی ندارد. این واژه از اختراعات پان ترکیست ها است که به دلایل سیاسی به کار برده می شود . گدشته از آن شمار دیگر هم آن را آگاهانه یا نا آگاهانه به کار می برند.
دو دلیل عمده هست. یکی این که این واژه پیشینه یی پیشتر از ده سال ندارد و در هیچ جایی در ادبیات هزار و اند ساله پارسی دری دیده نمی شود. دو دیگر در هیچ زبان خارجی معادل ندارد. اگر هست کسی لطف فرموده بنویسد که برای مثال در زبان های انگلیسی فرانسوی روسی و آلمانی معادل آن چه است.
گدشته از این ها اکنون در جهان تبار یا آنتیکی به نام ترک وجود خارجی ندارد و واژه ترک مطلقا بار زبانی دارد. ازبیک های ما هم ازبیک تبار اند نه ترک تبار.
از دید علم زنیتیک هم پذیرفته شده است که هاپلوگروه تورک ها کیو است که تنها در خون باشندگان شمال اقصای روسیه دیده می شود. در آسیای میانه در خون باشندگان خوارزم به میزان ۳۰ درصد و باشندگان تاشکند ۱۴ درصد دیده می شود. اما در کل در خون ازبیک ها درصدی بسیار پایین دارد. در خون هزاره هم همچنین. ازبیک ها ۴۴ هاپلوگروه های نوع سی مغولی دارند و بقیه هاپلوهای شان با تاجیک ها همسان است.
درست آن است که به جای اصطلاح نادرست ترکتباران تورکی زبانان به کار برده شود. اطلاق کلمه ترک ها به باشندگان ترکیه هم نادرست است و باید ترکیه یی گفته شود زیرا در کشور ترکیه به تایید خود ترکیه یی ها قومی به نام ترک وجود ندارد. ترکش به معنایی ترکیه یی است.

>>>   مطبوعات معتبر جهان آقای حکمتیار را چگونه به معرفی گرفته اند ؟ :
روزنامۀ واشنگتن پوست توافقنامۀ صلحی را که هیأت حزب اسلامی به رهبری گلب الدین حکمتیار با رئیس شورای عالی صلح آقای پیر سید احمد گیلانی و حنیف اتمرمشاور امنیت ملی آقای اشرف غنی احمدزی رئیس جمهوربه امضا رسانید و همچنان شخص آقای حکمتیار را چنین به معرفی می گیرد : ......
"" domestic and international rights groups called the agreement an insult to the victims of Hekmatyar, 69, a ruthless leader whose rockets destroyed much of Kabul during the civil war of the early 1990s. He has been designated a “global terrorist” by the U.S. and blacklisted by the United Nations since 2003, which prevents him from returning publicly to Afghanistan. "
.....گروپ های حقوق بشری محلی و بین المللی این توافقنامه را اهانت به قربانیان حکمتیار رهبر 69 سالۀ ظالمی که راکت هایش بیشترین بخش های کابل را درجریان جنگ های داخلی اوایل دهۀ 1990 تخریب نمود؛ ارزیابی می نمایند . وی به حیث یک « تروریست بین المللی » شناخته شده ونام وی تحت همین عنوان به وسیلۀ حکومت ایا لات متحدۀ امریکا وسازمان ملل متحد از سال 2003 بدینطرف شامل لست سیاه بوده و به همین خاطر نمی تواند به صورت علنی به افغانستان باز گردد. »

به همین ترتیب :
گاردین و الجزیره اورا به نام "قصاب کابل" ؛
وال ستریت ژورنال ؛ "زشت و بدنام" ؛
دیدبان حقوق بشر به نام "جنایتکار" به معرفی گرفته اند .
تفصیلات دامه خواهد داشت............

>>>   مردم افغانستان نباید هیچ وقت تلاش های پانزده ساله جامعه جهانی را در زمینه بستر سازی و آماده ساری یک تهداب غرض تأمین صلح و ثبات در کشور که قابل قبول برای تمام جوانب درگیر در کشور باشد، فراموش کنند.
هرچند شاید این پروسه زمانگیر باشد، اما مردم افغانستان نباید امید خود را از دست بدهند، زیرا نا امیدی موجب قهر خدا خواهد شد و در نتیجه تهداب گذاری صلح و دور نمای صلح در کشور به خطر مواجه خواهد شد و آن وقت است که صلح تا قیامت در افغانستان تامین نخواهد شد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است