حکومتداریِ خوب(Good governance)

واژه‌ حکومتداری خوب به‌ معنای ارایه خدمات دولت برای شهروندان بر بنیاد حاکمیت قانون، وارد ادبیات سیاسی شده است. حکومتداری خوب، رژیم و سطح خدمات اداره عامه_شهروند را گویند که توسط دولت عرضه می‌شود. برای عرضه خدمات، دولت اصول «نه ‌گانه» حکومتداری خوب را در رابطه خود با بازار، با بخش سیاسی و جامعه مدنی سازمان می‌دهد. این اصول چنین برشمرده می‌شوند:

1. مشروعیت (حاکمیت قانون)
2. شفافیت در سیاستگذاری و استفاده منابع ملی_دولتی
3. حساب‌‌دهی از عملکرد، استفاده از منابع و پیامدهای آن
4. مسوولیت‌پذیری در برابر صلاحیت‌های سیاسی و استراتژیک
5. مشارکت سیاسی و تعمیم ارزش‌های دموکراسی
6. حقوق بشر و ارزش‌های قبول‌شده بین‌المللی آن
7. حرمت به برابری جنسیتی در سطح سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی
8. تامین رابطه فعال و ارگانیک شهروند_دولت با تقویت جامعه مدنی
9. تاثیرگذاری برای بهبود و ریفرم‌های مستدام

حکومتداری خوب، فرهنگ معاصر رژیم‌های سیاسی است که اتحادیه اروپا را مبتکر آن می‌شمارند. این فرهنگ می‌تواند در سطح نظام‌های جامعه بین‌الملل، سازمان‌های منطقه‌ای، دولت‌ها، نهادهای غیر دولتی و ساختار‌های مدنی مورد استفاده قرار گیرد.

نبود فرهنگ حکومتداری خوب سبب فساد سیاسی و فساد اداری در نظام‌های سیاسی می‌شود.

ملک ستیز

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است