همه وقتی برابر می شوند که مُرده اند!
پادشاه را کشتیم برای عدالت و اکنون در غم نان، رویایی را می بینیم در خواب از دوران پادشاه 
تاریخ انتشار:   ۱۹:۴۴    ۱۳۹۵/۸/۷ کد خبر: 123206 منبع: پرینت

ما پادشاه را کشتیم،
سعی کردیم دنیا را تغییر بدهیم.
حالا تنها چیزی که گیرمان آمده،
یک پادشاه جدید است که از قبلی بهتر نیست.
اینجا سرزمینی ست که برای آزادی جنگیدیم
ولی حالا برای نان می‌جنگیم.
نکته ی عدالت این است که :
"همه وقتی برابر می‌شوند که مُرده اند..."
از کتاب بینوایان ، ویکتور هوگو

چنین گفته ای دویست سال قبل از نویسنده ای در قاره ای دور از حقیقت زندگی در افغانستان امروز گفت.
سال های رفته بر ما چه گذشت که هم خود سرنوشتمان را به جنگ آغشته کردیم و هر حاکم و افراطی که آمد:
ابتدا پادشاه را از تخت کشاندند و جوی خون راه انداختن و سپس همان خون ها تیغی شد بر گلوی قاتلان، آنگاه نفاق و خودکامگی شعله جنگی شد مداوم که دوران پادشاه می شود رویایی درخواب مردمان.

در این میان نام آزادی را آلوده کردند به کشتار و گروهی با پرچم سفید حکومتی تاریک را بنیان نهادند و چنان ریشه دواند که قرنی زمان می خواهد برای خشکاندن آن.
اما فراموش کردند که این سرزمین بر بنیاد مردمی استوار شده که قومیت بیش از هر آزادی و عدالتی حیاتی است و جان ها را به دفاع از حیثیت قوم و قبله بر باد می دهند.

قومیت برای مردم این سرزمین به سان موجی است که با هر خطری می شود سونامی برای جان گرفتن از هزاران هزار هموطن!
هموطن چه نام غریب و ناهمگونی برای افغانستان، وقتی به زبان می آوریم از که می گوییم؟ از هم تبارمان یا به مانند دیگر ملت ها از هم سرنوشت مان در این جغرافیایی مشترک!

وطن به چه می گویند؟ به مرزهایی که نام افغانستان بر آن جلوه می کند یا حصارهای که بر دور قومیت خود کشیده ایم که از آن قلب قوم دیگر را نشانه می گیریم.

و هر که آمد برای حکمرانی به دنبال قدرتی بود برای تبار خود و در این میان هر جنایتی را بردیگر مردمان روا داشتند و اکنون تمامی دردها و زخم ها از چنین نگاه سیاهی از رهبرانی نشات می گیرند که با نفاق به دنبال حاکمیت هستند، غافل از اینکه انتهای این راه همان تباهی است.

ما بازندگان زندگی به خود هستیم و اگر هر روز کشته می دهیم و شعله جنگ افزون تر می شود همان رویایی تغییر است که به اشتباه، تعبیر به کشتن دیگری برای بقای قوم خود کرده ایم.

و حال غم نان داریم!
به دنبال عدالتیم برای برابری
آیا تحقق امید در امروز است یا به وقت مردن؟

کد (18)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   بسیار متن پر مفهوم تشکر نویسنده عزیز این حقیقتیست که درقلب تاریخ نهفته وچندین هزار بار در وجدان ها را کوبیده

>>>   روزانه هزاران انسان های بیگناه مظلوم و نیروهای امنیتی ما را در گذشته توسط کرزی مفعول و فعلٲ غنی اتمر وتیم کثیف شان توسط طالب وحشی وطنفروش وداعش بشهادت میرسانند آیا اینها محکمه شوند و یا تنها جنرال دوستم محکمه شود ، طالب پلید مزدور محکمه شود یا دوستم گروه کمونستی خلق محکمه شود یا دوستم نادر غدار عبدالرحمن قاتل محکمه شود یا دوستم ، وحشت جنایت طالب پست فطرت وطنفروش را تاریخ انسانیت فراموش نخواهد کرد ، مطمئن باشید که از شاه شجاع کرزی تا شاه شجاع غنی ، تا شاه شجاع اتمر و در کل منفی مسلمان پشتون همه خیل ها وزی ها باید محکمه گردند نه تنها دوستم باید غنی و تیم کفری شان بدانند که محکمه عمومی است نه تنها دوستم ، با همه عهد شکنی های دوستم مردم ما و برادران مسلمان هزاره ما با جنرال دوستم منحیث برادر در مقابل وحشی های ارگ نشین و کوهی ایستاده تباه و بر باد تان میکنیم چندین مرتبه پوز های مردار نصوار پک تانرا بخاک مالیدیم البته با بادران کفری و پنجابی تان شما وطنفروشان.............

>>>   بسیار خوب گفتی برادر عزیز، خوشبختانه هنوز دیر نشده است . روسای اقوام، عالمان دین، جوانان و نماینده زنان جمع شوند و بروند از خانواده شاه امان الله خان یک شخصیت نخبه تر از دیگران را که همه عمر در خدمت مردم بوده و به درد ملت اگاهی کامل داشته باشد بیاورند و برای یک مدت از قبل تعین شده بر تخت کابل بنشانند تا از بدتر شدن اوضاع جلوگیری بعمل اید.طی این مدت سعی شود تا بر زخم ملت مرحم گذاشه شود و کارهای ملت ومملکت سازی اغاز گردد.
راستگو


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است