به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، متن سخنرانی وزیر خارجه ایران در کنفرانس کابل به شرح ذیل می باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم

آقای رئیس !عالیجنابان ! خانم ها! آقایان !
ابتدا مایلم مراتب تشکر خود را از دولت محترم افغانستان و همچنین سازمان ملل متحد برای برگزاری این کنفرانس ابراز نمایم. بسیار خوشوقت هستیم که اجلاس افغانستان برای اولین بار در این سطح در کابل برگزار می شود و ما این اقدام را گام مهمی در راستای سیاست بومی نمودن امور و سپردن کارها به دولت و ملت افغانستان می دانیم و از این جهت این تحول مثبت را به دولت و ملت افغانستان تبریک می گوئیم.
لازم است از سخنرانی جامع آقای کرزی ، رئیس جمهور محترم افغانستان که با بیشترین امیدواری به آینده حوزه های مختلفی را بدان پرداختند تشکر نمایم. امیدوارم این کنفرانس بتواند با تکیه بر واقعیات سیاسی، امنیتی و اقتصادی افغانستان و منطقه را کارهای مناسبی برای برون رفت از مشکلات جاری و پیچیده موجود ارائه نماید.

حضار محترم!
قوای خارجی با هدف برقراری ثبات و امنیت و بازسازی وارد افغانستان شدند. در حالی که بعد از نه سال حضور نیروهای خارجی در افغانستان وضعیت امنیت، موضوع مبارزه با قاچاق مواد مخدر ، مسئله آوارگان ، فقر ، بازسازی زیرساخت های این کشور و بومی شدن سیاست و امنیت در افغانستان همچنان چالش هایی است که باید برای آنها پاسخ مناسب بیابیم.
با وجود افزایش نیروهای خارجی وضعیت امنیتی وخیم تر شده و دورنمای مثبتی جهت بهبود آن در آینده نزدیک نیز دیده نمی شود.بر اساس آمارهای اعلام شده وضعیت نا امنی نسبت به سال قبل به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. بنابراین مشخص است که افزایش نیروها و عملیات نظامی خارجی نه تنها کمکی به حل مسئله نکرده است، بلکه دامنه خشونت ها افزایش یافته است. این نشان می دهد که حضور و افزایش شمار نیروها، یکی از عوامل گسترش نا امنی و خشونت و نارضایتی افکار عمومی از عملکرد آنان است.

پیشنهاد مشخص من این است که باید به آسیب شناسی و نقد تحولات نه ساله گذشته بپردازیم و میزان پیشرفت و عقب گرد دقیقا مشخص شود و به تصحیح ، تجدید نظر و اصلاح سیاست ها بپردازیم.اکنون دیگر همه به این باور ما رسیده اند که راه حل مسئله افغانستان را نباید صرفا در برخورد نظامی جستجو کرد. رفتار در افغانستان باید مبتنی بر واقعیات موجود در این کشور و ساختارهای اجتماعی و تجربه های تاریخی باشد.بایستی به مردم و دولت افغانستان اطمینان کرد و امور را به آنان سپرد و از نسخه های تجویزی و وارداتی پرهیز کرد و پذیرفت که امنیت و توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند.
نا امنی بیشترین تاثیر را در توسعه نیافتگی دارد و توسعه نیافتگی بیشترین تهدید برای امنیت است. تحقق آنچه به صورت جامع در سخنرانی افتتاحیه آقای کرزی ، رئیس جمهور محترم افغانستان مطرح شد نیازمند یک اراده قوی ملی با مشارکت همه جریان ها و گروه های مختلف افغانستان و حمایت جدی جامعه بین المللی است.ایران از افغانیزه کردن امور و فرآیند دولت سازی همواره حمایت نموده و اعتقاد دارد این مهم با حمایت جامعه بین المللی به سرانجام خواهد رسید.

آقایان ! خانم ها! همکاران گرامی!
تروریسم یک چالش جهانی است و مبارزه با آن نیازمند مشارکت تمامی اعضای جامعه بین المللی و اتخاذ یک رهیافت جامع می باشد.تروریسم مرزی میان فقیر و غنی و مقصر و بی گناه نمی شناسد و می تواند تمام عناصر جهانی را صرف نظر از موقعیت و توانایی های آنان در عرصه های مختلف مورد تهدید قرار دهد.افراط گرایی، تروریسم و خشونت با هیچ فرهنگ ، مذهب یا ملیتی ارتباط ندارد.

تجربه اثبات کرده است که برای مبارزه با این دو پدیده مذموم فقط مقابله نظامی راه حل مسئله نیست. تجربه مثبت جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اشرار و تروریست ها بدون آسیب رساندن به افراد بی گناه و شهروندان عادی گواه این مسئله است. جهانیان طی چند سال اخیر شاهد رشد شرارت و اقدامات کور تروریستی و کشتار بی رحمانه مردم در مناطق شرقی ایران می باشند.اطلاعات و اعترافات به عمل آمده ما اثبات می کند که این تروریست ها در ارتباط با بخشی از نیروهای خارجی مستقر در منطقه و از خاک پاکستان و افغانستان برای استقرار، آموزش و مدیریت عملیات خود استفاده می کنند.
از ابراز همدردی کشورها و محکومیت اقدام وحشیانه اخیر این گروه تروریستی در زاهدان تشکر می کنم. آنان که فکر می کنند با حمایت عملی ازاین تروریست ها، با تأمین منابع مالی برای آنان و در اختیار قرار دادن مدرن ترین تجهیزات ارتباطاتی و آخرین و خطرناک ترین مواد انفجاری، نا امنی را در این منطقه محصور و محدود می کنند بدانند که تروریسم مرز جغرافیایی ندارد. به اعتقاد ما برای ریشه کن کردن واقعی تروریسم لازم است عزم و اراده جدی جهانی برای مقابله با آنها وجود داشته باشد و از برخورد ابزاری ، گزینشی و استانداردهای دوگانه در مبارزه با تروریسم خودداری شود.

ریشه های افراط گرایی و تروریسم که معمولا فقر و محرومیت ، فشارها، نابرابری ها در عرصه روابط بین الملل می باشد، دقیقا شناسایی گردد. چگونگی تامین منابع مالی تروریست ها در خارج از افغانستان نیز باید مشخص شود و در مبارزه با تروریسم حقوق شهروندان رعایت و از آسیب رساندن به غیرنظامیان اجتناب گردد. پذیرفتنی نیست که بعد از حضور ده ها هزار نیروی نظامی خارجی ، تولید و قاچاق مواد مخدر به میزان ده ها برابر طی سال های اخیر افزایش یافته باشد. با چنین نگاهی ما فکر می کنیم که بخشی از تولید حدود 80میلیارد دلاری تریاک، بخش کمی از آن منابع مالی تروریست ها را تشکیل می دهد و بخش بیشتری از آن در سیستم پولشویی بانک های غربی استفاده می شود.

سی سال است که جمهوری اسلامی ایران پذیرای سه میلیون تبعه افغانی بوده است که روند ورود اتباع افغانی به سوی ایران و دیگر کشورها همچنان ادامه دارد و سیر صعودی یافته است. این خود گواهی دیگر بر وجود نا امنی و شرایط نامطلوب اقتصادی و عدم موفقیت اهداف اعلام شده است. ما در این زمینه فکر می کنیم، جامعه جهانی باید همکاری بیشتری را با کشورهایی که بیشترین مهاجرین را در خود جای داده اند بنمایند.

حضار محترم!
آنچه شرح آن رفت گوشه ای از واقعیات است اما در کنار این واقعیات ملموس ما دستاوردهای قابل توجهی نیز داشته ایم.ما فکر می کنیم که همکاری جامعه بین المللی در پرداختن به موضوعات مهمی که اشاره شد و همچنین رویکرد جدیدی که دولت افغانستان بسیار هوشمندانه و مدبرانه در انتقال این کشور به سوی پیشرفت و توسعه با تمرکز بر زیرساخت ها و نیازهای اقتصادی این کشور صورت داده است، می تواند تا حد بسیار زیادی کمک کننده و مورد مساعدت باشد.

نکته آخری که مایلم به آن بپردازم ، مسئله رویکردهای منطقه ای است. ما در طی سال های اخیر همه ظرفیت های جهانی، مدعی هستند که به کار گرفته شده اند برای حل مشکل افغانستان، اما توجه داشته باشید که بحران افغانستان یک بحران منطقه ای است. استفاده از ظرفیت های منطقه ای مورد تاکید است. ایران، افغانستان ، پاکستان ، ترکیه ، تاجیکستان طی چند سال اخیر، ابتکارات خوبی را در زمینه رویکردهای منطقه ای در حل مسئله افغانستان داشته اند. اجلاس سران ایران، افغانستان و پاکستان –ایران، افغانستان و تاجیکستان ظرفیت سازی جدیدی است. ما در اجلاس آخر وزرای خارجه ایران، پاکستان و افغانستان تصمیم گرفتیم اجلاس وزرای خارجه همسایگان را در تهران برگزار کنیم. این مدلی است که ما قبلا به عنوان همسایگان عراق تجربیات ارزشمندی از آن داریم.حمایت جامعه بین المللی از این رویکرد در عمل می تواند ما را کمک کند که مرزهای افغانستان را به واسطه همکاری صمیمانه کشورهای همسایه تا حدود زیادی مرزهای امن بسازیم. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است