اخیراً رییس جمهور اشرف غنی، بیان داشته است که اگر پاکستان دست از ایجاد دهشت و وحشت در افغانستان بر ندارد، ما روابط مان را با این کشور محدود نموده و به راه های بدیل پاکستان فکر خواهیم کرد. هدف رییس جمهور از اینکه می گوید ما به راه های بدیل فکر خواهیم کرد چیست؟ راه های بدیل برای افغانستان چیست؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، داکتر محمداکرم عارفی، استاد دانشگاه، گفت: افغانستان در طول سال های گذشته، یک سیاستی را نسبت به پاکستان در پیش گرفته بود. آن سیاست، تشویقانه یا سیاست نرم و منعطف بود و سعی می کرد از طریق گفتگو و از طریق ادبیات همسایگی و همجواری و پیشینه مثبت در روابط دو کشور، سعی می کرد که پاکستان را وادار به همکاری های بیشتر در افغانستان کند و این منطق نه در زمان رییس جمهور گذشته و در زمان دو سال رییس جمهوری فعلی جواب نداد.

وی، در خصوص واکنش هایی که افغانستان می تواند در مقابل پاکستان انجام دهد بیان داشت: بر این اساس، اینطور احساس می شود که دولت و رییس جمهور افغانستان کم کم حوصله اش به آخر رسیده است و می خواهد یک واکنشی از خود نشان دهد. اما حرف در این است که چه قسم واکنش یا چه راه بدیلی می تواند در عرصه روابط سیاسی برافغانستان میسر باشد. ما تنها می توانیم بگوییم که چند گزینه در اینجا امکان پذیر است. اول این است که افغانستان باید به صورت جدی تر آن برای آن بخشی از منافعی که از طریق افغانستان به پاکستان می رسد و یا پاکستان از مجرای افغانستان برای خود می تواند داشته باشد محدودیت ایجاد کند. چرا که منافع حیاتی افغانستان که امنیت باشد، از سوی همسایه مورد تعلیق قرار گرفته و برهم خورده است. افغانستان می تواند این محدودیت را ایجاد کند و پاکستان را تحت فشار قرار دهد.

عارفی افزود: افغانستان بازار کالاهای پاکستان است، افغانستان می تواند در این زمینه تجدید نظر کند و بگوید که ما دیگر شما را طرف روابط اقتصادی خود قرار نمی دهیم و گزینه دومی است که می تواند از طریق کشور های دوست و کشور هایی که روابط خوبتری با افغانستان دارد از آن کشور ها به صورت جدی تر بخواهد که یک فشاری روی پاکستان اجرا کند و می تواند قضاوت را به سازمان ملل، شورای امنیت، دادگاه لاهه و جاهایی دیگر بکشاند. برای اینکه ما اسناد کافی در اختیار داریم. اگر دیپلماسی ما فعال باشد که بتواند این اسناد را در حیثه بین المللی حمایت کند این یک راهی است که ما قضیه را به شورای امنیت بکشانیم، شورای امنیت می تواند بر اساس صدور قطعنامه هایی بر این کشور فشار وارد کند.

استاد دانشگاه، با بیان اینکه متاسفانه ما در عرصه فشار سیاسی با پیچیدگی و دشواری خاصی روبرو هستیم، افزود: یقینا در گذشته این راه طی شده بود و اینطور نبود که سیاستمداران حکومت گذشته شکایت های خود را به آمریکا و سازمان ملل متحد منتقل نکرده باشند ولی ما نتیجه ای از این انتقال نگرفتیم. آمریکا یا قدرت های دیگر صرفا بر منافع یک کشور در منطقه عمل نمی کند و بنا هم نیست که این کار را انجام دهد. آنها بر اساس منافع و گذشته ها و آینده و چشم انداز خود رفتار می کنند. اگر آنها آینده و گذشته را ببینند، می بینند که پاکستان یک دوست دوام دارو دیرینه برای آنها بوده است اما افغانستان تازه وارد دوستی با آنها شده است.

وی افزود: با این تنوع و گرایش هایی که در داخل دولت افغانستان امروز وجود دارد و حتی این تیمی که فعلا بر سر قدرت آمده، ما این تیم را می بینیم که بسیار ساختار متفاوتی دارد و آمریکا روی هیچ کدام نمی تواند به صورت جدی حساب باز کند. قسمتی افراد جهادی هستند که آمریکا از ابتدا بر روی آنها تردید داشت. یک ترکیب دیگر، بقایای حزب دموکراتیک خلق گذشته افغانستان هستند اینها هر قدر که امروز چهره دموکراتیک و لیبرال به خود بگیرند بازهم پیدا است که روابطشان با برخی قدرت های دیگر بیشتر از آمریکا است. اینها هم تیم هایی فعال هستند. یا گروه هایی دیگر هم می بینیم که دارای افکار بسیار ملی قوی هستند. به طور کل منظور این است که ترکیب دولت افغانستان بگونه ای نیست که اگر آمریکا بخواهد محاسبه کند در اینجا یکطرفه سنجش و انتخاب کند و حتی افغانستان را بر پاکستان ترجیح دهد. این پیچیدگی ها وجود دارد و آمریکا پاکستان را به افغانستان ترجیح می دهد.

وی، در خصوص راهکار افغانستان در این مساله بیان داشت: افغانستان حداقل ما می تواند یک مقدار فعال تر برخورد کند و از این حالت انفعالی و حالت یک جانبه که التماس می کند دست بردارد و گام های دیگری را هم در پیش بگیرد.

کد (30)

>>>   نواده خان عبدالغفار خان پسر خان اسفندیار ولی خان : از پدر و اجداد پاکستانی هستیم و در دفاع از پاکستان خون می دهیم. سالها اسفندیار ولی و پدرش با تکان دادن پرچمهای سرخ کمونیستی از دولت حزب دمکراتیک خلق افغانستان میلیاردها دالر پول گرفتند. همچنن سالها از دادود خان هم پول گرفتند. اما تخم خود را در سبد پاکستان گذاشتند. کسانی که سالها فریب اینها را تحت عنوان خط دیورند خورده اند بهتر است اگر خودکشی نمی کنند لا اقل دست از ادعای دیورند خواهی بردارند تا بلکه کشور رو به آرامش بگذارد. چون دل شان خوش به همین پشتونهای پاکستانی بود . که آنها هم حالا آب سردی روی دست شان ریختند. پس دیگر هیچ دلیل بر ادامه این وضعیت نیست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است