من انتقادات تندی علیه رییس جمهور داشته ام اما هیچوقت به خود اجازه نمی دهم به خواندن نماز کسی عیب بگیرم، چه یک فرد عادی باشد و چه رییس جمهور...چون می دانم نماز خواندن یک مقوله شخصی است و ارتباطی است بین عابد و معبود، میان خالق و مخلوق و دیدگاه ساجد و مسجود.

زمانیکه من هنوز میان خود و خدای خود نتوانستم یک رابطه معنوی ایجاد کنم و هنوز در میان هاله هایی از ابهام هنوز خود را نشناختم و بر فهم بزرگی خداوند استیصال وار درمانده و عاجزم، هیچگاهی حق ندارم در جایگاه خدا و مقام ربوبّیت، در کرنش و دعا و نماز دیگری را به تمسخر بنشینم و چه افسوس افرادی که خود به نماز اعتقاد ندارند اما نماز کسی، بنده ای و یا غنی و فقیری را در لایه های نقد و تحلیل و تجزیه قرار می دهند.

اینکه دیگران چه می گویند و چه می نویسند کاری ندارم اما می خواهم بگویم من خدا نیستم تا برای روش های انتظام آمیز عبادات دیگران جواز درست و نادرست تجویز کنم و دیگران را حُکم نادانی در بندگی خداوند محکوم کنم. بگذار مسجدها پر شوند از آدم، کلیساها مملو از جمعیت و کنیسه ها و معبدهای رنگارنگ انباشته از جان های گوشتی با نظم خاص کرنش های مداوم باشد اما وقتی روحِ کسی در قید بندگی خداوند نباشد آن جسمِ گره شده در کالبد نفسانی هیچگاهی نمی تواند مثل یک عابد نیک در مقابل یک معبود عزیز باشد.

هر کسی را سیرتی بنهاده‌ام
هر کسی را اصطلاحی داده‌ام
در حق او مدح و در حق تو ذم
در حق او شهد و در حق تو سم
ما بری از پاک و ناپاکی همه
از گرانجانی و چالاکی همه
من نکردم امر تا سودی کنم
بلک تا بر بندگان جودی کنم
هندوان را اصطلاح هند مدح
سندیان را اصطلاح سند مدح
من نگردم پاک از تسبیحشان
پاک هم ایشان شوند و درفشان
ما زبان را ننگریم و قال را
ما روان را بنگریم و حال را (مولونا)

مهدی ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است