هند کشوری است که در عرصه های سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی افغانستان را به صورت گسترده کمک کرده است. درحالیکه بیشتر از صد میلیون از نفوس هند در زیر خط فقر زندگی می کنند. اما هند در چهارده سال اخیر بالاتر از دو میلیار دالر به افغانستان کمک کرده است. دولتمردان افغانستان می گویند که کمک های هند در افغانستان کمک هایی صادقانه بوده است. از این طرف پاکستان به همین دلیل با افغانستان جبهه می گیرد.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، رحمت الله بیژن پور، آگاه روابط بین الملل در برنامه «نگرش» گفت: ما در رویکرد پالسی ها و سیاست گذاری های خارجی، در رابطه با هند و پاکستان با یک تحقیق و بررسی لازم عمل نمی کنیم. متاسفانه ما میزان نکرده ایم که تبعات رابطه با هند و یا پاکستان چیست؟ در واقع ما با پاکستان از مرز روابط گذشته ایم و می خواهیم خودمان را به نحوی خلاص کنیم و نمی توانیم. بنابراین بخاطر مشغول بودن با این بحرانی کنونی از آدرس پاکستان در افغانستان از اعمال یکسری سیاست های اعمالی در رابطه با تامین مناسبات با هند محروم شدیم.

وی افزود: هند در ساختار اقتصادی و سیاسی ما تاثیرگذار است و ما از آن محروم شده ایم و پاکستان هم در اوضاع افغانستان از نظر ایجاد بحران و مشکلات تاثیر گذار است. اینجا نیز پای ما به محرومیت می رسد. در واقع ما با هند و پاکستان به نحوی انفعالی در مقام سیاست قرار داریم. یعنی سیاست گذاری روابط خارجی افغانستان در باب تامین مناسبات با تعیین و گزینش یکی از این همسایگان به سیاست خارجی افغانستان برمی گردد و سیاست خارجی ما دچار آسیب است.

بيژن پور، معتقد است که ما باید روابط خود با هند و پاکستان، هردو را حفظ کنیم و افزود: هند تلاش می کند که مناسبات صمیمانه تری با افغانستان برقرار کند و از حوزه کمک ها به کشور ما وارد شود. تا سیاست گذاری های خودش را در منطقه از آدرس افغانستان عبور و بسط دهد. این سیاست هم به نفع هند و هم به نفع افغانستان است. اما چون پاکستان با هند مشکل دارد هر حرکت هند در افغانستان برای وی مساله ساز است. از این منظر افغانستان دو برابر تقاص پس می دهد. بنابراین ما در سیاست گذاری روابط خارجی افغانستان نیازمند این هستیم که با وضاحت تمام برای پاکستان اعلام کنیم که ارتباط ما با هند هیچ ربطی به مساله پاکستان و هیچ گوشه ای از آن مساله ساز برای پاکستان نخواهد بود. بلکه روابط ما با هند بر اساس منافع ملی مان صورت می گیرد و هیچ ضرری برای آنها ندارد.

این آگاه بین الملل، معتقد است، باید هرچه زودتر سیاست خارجی روشنی تدوین کنیم و افزود: به دلیل اینکه ما به یک استراتژی دقیق و سنجیده شده در حوزه سیاست گذاری های منطقه ای مان عمل نمی کنیم، طبیعی است که در زمان و مکان های مختلف دچار احساسات می شویم. (اشاره به حرف رییس جمهور به پاکستان در نشست قلب آسیا) گاهی در سطح واکنش، عمل می کنیم، گاهی در سطح نیاز حرف می زنیم و گاهی سیاست ها را منفعلانه مطرح می کنیم. این حالت عدم تعادل و عدم توازن است و با این وضع ما نقش خود را در منطقه تحلیل می دهیم و ضعیف می کنیم.

وی، در پایان گفت: هند بصورت بسیار منطقی می تواند همانگونه که در زمینه ساختار ها و زیربناها با افغانستان همکاری دارد در بسیاری از زمینه های دیگر نیز افغانستان را یاری بخشد، اما ما باید روابط خود را با پاکستان تعریف کنیم. اتفاقاً چون پاکستان عمق استراتژیک و تاثیرگذاری زیادی در افغانستان دارد و همکاران بین المللی ما برای پاکستان اولویت قایل هستند، از این خصیصه می توانیم استفاده کنیم و روابط خود را بهبود بخشیم.


کد (30)

>>>   محمد اکرام اندیشمند
حامد کرزی: «ما شیر هستیم، شیر! امریکا با ما مثل شیر معامله کند.»
"اشرف غنی: به بیشه‌ای که شیر زندگی می‌کند، بیخبر نیایید... می‌خوریم‌تان."
"اوسوالداشپنگلر"(1936 – 1880) فیلسوف و مورخ آلمانی می گوید:«کسی که بیش از حد از نژاد حرف می زند، نشانگر آن است که دیگر نژاد ندارد.»
حیوانِ به نام شیر را در میان حیوانات پادشاه جنگل نامیده اند که بر همه حیوانات دیگر شجاعت و غلبه دارد و زور درندگی اش بیشتر از همه است. مسلماً رئیس جمهور پیشین و امروز، جامعۀ افغانستان را نه، جنگل می بینند و نه، جنگل می پندارند. آن ها، خود و مردم افغانستان را از زوایۀ زورآوری و درندگی با شیر قیاس نمی کنند، بلکه منظور شان در این مقایسه و تمثیل و تصویر و تعریف، شجاعت شیر است که گویا آن ها و جامعۀ مورد حاکمیت آن ها در افغانستان شجاعتِ همچو شیر دارند و مانند شیر، مقتدر و شجاع هستند.
آیا واقعاً چنین است؟
بدون شک، این تعریف و تصویر، یک تعریف و تصویر نادرست و غیر واقعی است. فقط یک عوام گرایی و عوام فریبی. درست، آنگونه که اوسوالداشپنگلر می گوید. یعنی حرف زدن و اصرار کردن بر یک چیز و یک ویژگی، حکایت از کمبود و نبود آن است.
اگر ما، شیر هستیم، آیا کسی دیده و شنیده است که شیر در امنیت و حفاظت خانه، معیشت و حیات خود وابسته و درمانده به کمک حیوانات دیگر باشد؟
ما چگونه شیر هستیم که دولت و سرزمین ما در فساد مالی، اداری و سیاسی، در قانون شکنی، در تولید مواد مخدر، در بد امنی و بی ثباتی، در فقر و گرسنگی، در بی سوادی، در درماندگی و وابستگی به کمک جهان، در نفاق و تفرقۀ قومی و اجتماعی و .............. در صدر کشورهای جهان قرار دارد؟

>>>   يون در يكى از سخنرانى هايش در مقابل يك پشتون با منطق پاكستانى كه سخن از صلح دو كشور و تمركز به واقعيت ها ميزند ، از المان و كوريا و غيره ياد ميكند ، ولى هنوز اينقدر منطق ندارد كه بفهمد كه كشور هاى انها دچار مشكلات ايديالوژيك بجا مانده از جنگ جهانى دوم بود و كوريا هنوز جدا و اگر المان با هم يكى شد دليل ان اين بود كه المانى ها در قلب اروپا يكى از دموكراسى هاى مهم جهان، و قدرت اقتصادى هستند و عنصر مهم تَر انها يك زبان، يك ملت و يك ارزش داشتند. يون فكر ميكند مالك افغانستان / خراسان است فراموش ميكند هم در پاكستان پشتون ها در اكثريت نيستند و هم در افغانستان . او فراموش ميكند كه نه پاكستان اين اجازه را به يون خواهد داد و نه پشتون هاى ان طرف علاقه به يون و خيالات او دارند، و نه اقوام ديگر افغانستان نقش تماشاچى خواهند داشت. هر انسان با كمى عقل مى داند كه اين خيال خامى است هرگز عملى نخواهد شد ولى يون ها با استفاده ازهمين سياست و شعار ها يك عده مردم را دور خود جمع و مشغول پر كردن جيب هاى خود اند بدون اينكه درد و رنج مردم ناشى از اين ياوه سرايى ها برايشان مهم باشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است