متن سخنرانی مکمل محمود صیقل در جلسه شورای امنیت ملل متحد پیرامون وضعیت در افغانستان

تشکر، آقای رییس! اجازه دهید به اسپانیا برای رهبری موفقانه از شورا در ماه جاری تبریک بگویم. ما از آقای Roman Oyarzun سفیر اسپانیا و تیم کاری ایشان برای تلاش های متعهدانه ایشان بحیث Penholder افغانستان در دو سال اخیر قدردانی نموده و از احراز این مسوولیت مهم از جانب جاپان استقبال می کنیم. اینجانب از سرمنشی ملل متحد آقای بان کی مون که دوره کاری شان رو به اختتام است، برای گزارش اخیر ایشان در رابطه به وضعیت در افغانستان تشکر می کنم. ما از آقای Tadamichi Yamamoto نماینده ویژه سرمنشی و رییس دفتر هیات معاونت ملل متحد در افغانستان (UNAMA) به پاس بیانیه جامع موصوف و رهبری عالی از امور ملل متحد در افغانستان قدردانی می کنیم.

آقای رییس!
درحالیکه دو سال از روند سه بعدی انتقال می گذرد، افغانستان با تمرکز بر اصلاحات و تعهدات تازه بین المللی، از طریق ایستادن روی پای خویش و مدیریت چالش های پیچیده، به دستاوردهای فراتر از انتظار نایل آمده است اما با این وجود، هزینه بلندی را نیز از حیث تلفات ملکی و بازداشته شدن از فرصت ها پرداخت نموده است. از دیدگاه امنیتی، در ماه های اخیر نیرو های مسلح ما با عقب زدن موج بیسابقه ای از حملات در ولایات مختلف، توانایی خود را به اثبات رسانده اند. از نظر اقتصادی، اتصال منطقوی افغانستان به سرعت رشد نموده است. از لحاظ سیاسی، سیر پر جنب و جوش ما به سوی دموکراسی ادامه داشته و اصلاحات انتخاباتی در مسیر خود قرار دارد. با این وصف، به دلیل رقم بلند بازگشت پناهجویان، توأم با افزایش تعداد بیجا شدگان داخلی در نتیجه حملات تروریستی، ما در زمستان جاری و پس از آن چالش های تازه بشری را در پیش خواهیم داشت.

آقای رییس!
در کنار چالش ها، در سال 2016 ما شاهد انکشافات قابل ملاحظه ای در تاکید بر حمایت قوی نظامی و ملکی بین المللی از افغانستان بودیم. در ماه جولای، همکاران بین المللی ما در نشست سران ناتو در وارسا به مساعدت دوامدار بمنظور تداوم نیرو های امنیتی ما تعهد نمودند؛ در سپتامبر، این شورای ارجمند حمایت کامل خویش را از افغانستان با صدور یک بیانیه از جانب رییس شورا مجدداً تصدیق کرد؛ در اکتبر، کنفرانس بروکسل پیرامون افغانستان، مشارکت کشور ما را با جامعه بین المللی به منظور رفاه و صلح تجدید نمود؛ و در نوامبر، مجمع عمومی ملل متحد با اتفاق آرا قطعنامه "وضعیت در افغانستان" را به تصویب رسانید که در آن بر تعهد جامعه بین المللی به یک افغانستان با ثبات تاکید گردیده است. این همه نشان دهنده تحکیم آشکار اجماع بین المللی پیرامون افغانستان می باشد، که ما از بابت آن سپاسگزاریم. اجازه دهید تا به نمایندگی از دولت و مردم خویش، از تمام کشور های عضو بپاس سهم گیری مثبت شان در ثبات و پیشرفت افغانستان تشکر نمایم. به طور ویژه، ما از آمریکا، آلمان، انگلیس و ترکیه برای شکل دهی توافق کنفرانس وارسا در رابطه به افغانستان و از اتحادیۀ اروپا برای زمینه سازی تجدید تعهدات انکشافی بین المللی برای کشور ما، ابراز قدردانی می نماییم.

آقای رییس!
مبارزۀ مؤثر با تروریزم نیازمند سازگاری ساختار های امنیتی منطقوی و جهانی و همکاری سازنده میان شرکای ذیربط می باشد. از مدت ها بدینسو، هراس افگنی در بستر تغییرات و سایش های تکتونیکی گاه بگاه میان خطوط گسل امنیتی (Security fault lines) و رقابت های منفی قدرت های منطقوی و جهانی، برای خویش محل آسایش یافته است. اقدامات پراکنده، متفرق و کند برای مبارزه با تروریزم، از جانب ترورستان غرض انجام مانور، گسترش خشونت و ایجاد اختلاف میان مردم مورد استفاده قرار گرفته اند. در برابر رشد جهانی تروریزم، ما باید اعتماد، همکاری و هماهنگی را میان کشور های عضو ذیربط برای ارایه یک پاسخ جامع بر اساس حاکمیت قانون و نورم های تعیین شدۀ بین المللی تقویت نماییم.

در این راستا، هرگونه تماس بیرونی با طالبان و یا دیگر گروه های مثل آن، بدون اطلاع قبلی و موافقت حکومت افغانستان، منحیث مشروعیت بخشیدن به ترور، نقض مستقیم حاکمیت ملی ما و تخطی صریح از رژیم تعزیرات ملل متحد وکنوانسیون ویانا پیرامون روابط دیپلماتیک تلقی گردیده و تحمل نخواهد شد. جنگ با ترور به وسیله ترور، با هر توجیهی که صورت گیرد، نشانه ای از ضعف "جهان متمدن" و بازگشت به بن بست و رکود است. مطمئنا مردم ما بیشترین رنج را از این پالیسی غیر منطقی و غیر مسوولانه متحمل خواهند گردید.

در مبارزه با تروریزم، افغانستان باید نمادی از همکاری های بین المللی باشد. ما از همگرایی منافع مشروع منطقوی و جهانی در عرصه امنیت، ثبات سیاسی و توسعه کشور خویش استقبال می کنیم. مطمئن ترین راه برای حفاظت از این منافع در افغانستان، دست کشیدن از تلاش های غیر معقول در جهت طرحریزی منطقوی برای نا امن سازی افغانستان، افزایش همکاری های دولت با دولت و حمایت از نیرو های امنیتی مااست.

در اوج حضور نظامی جامعۀ بین المللی در افغانستان در سال 2012، میزان تلفات نیرو های ابتلاف بالا تر 400 تن بود و هزینۀ تخمینی جنگ در بعد مالی به 110 ملیارد دالر بالغ می گردید. در سال 2016 میزان تلفات به 16 تن تنزل نموده و هزینه های مالی کمتر از یک یازدهم آمار قبلی تخمین زده شده اند. بنابر این نیرو های ما امروز در درجۀ اول در صف مقدم مبارزه با تروریزم به نمایندگی از جهان قرار دارند و نیاز است تا مورد حمایت همه جانبه قرار گیرند.

لازم به تذکر است که در ماه های اکتبر و نوامبر، ولایات مختلف افغانستان آماج حملات تروریستی بی پیشینه در تاریخ معاصر کشور قرار گرفتند. مقصد دشمن، تاسیس یک جغرافیای موازی برای طالبان بود؛ اما تعهد و شجاعت نیروهای امنیتی ما تروریستان را از تحقق بخشیدن به اهداف شریرانۀ شان باز داشت.

آقای رییس!
افغانستان با توجه به موقعیت حساس جیواستراتیژیک خود، به منطقه گرایی و دیپلماسی چند جانبه باور محکم دارد. ششمین کنفرانس وزرای پروسۀ استانبول- قلب آسیا که دو هفته قبل در امرتسر تدویر یافت "حمایتی را که تروریزم در منطقۀ ما از آن برخوردار می شود، تصدیق نمود" و خواستار "نابود سازی پناهگاه های امن منطقوی تروریستان" گردید. این کنفرانس همچنان "از تمام دولت ها خواست تا در برابر این تشکیلات تروریستی در مطابقت با پالیسی های مربوطۀ ملی مبارزه با تروریزم و تعهدات بین المللی خویش و نیز استراتیژی جهانی مبارزه با تروریزم ملل متحد اقدام نمایند." کنفرانس از ابتکار افغانستان مبنی بر پیشقدم شدن در جستجوی یک استراتیژی منطقوی برای مبارزه با تروریزم در مطابقت با منشور ملل متحد، استقبال و حمایت نمود.

در امرتسر، رییس جمهور غنی یک میکانیزم آسیایی و بین المللی را برای بررسی فعالیت های فرا مرزی و عملیات تروریستی پیشنهاد نمود. بررسی فعالیت های شریرانه، شواهد موثقی را در اختیار کشور همسایۀ ما قرار خواهد داد تا از بازی های "انکار و تظاهر به بی خبری" و اتهامات دست برداشته و بجای آن تمرکز را بر آنچه لازم است، یعنی پاسخ متحد برای مبارزه با تروریزم معطوف دارد.

آقای رییس!
در سطح سازمان ملل متحد، بررسی اقدامات جدید سه لایه ای برای یک استراتیژی مؤثرتر مبارزه با تروریزم مورد نیاز است: در سطح گفتمان، ما باید تأثیر رقابت های منفی بین دولت ها و کاربرد خشونت از طرف دولت برای تعقیب اهداف سیاسی را بالای رشد تروریزم مورد بحث قرار دهیم. در سطح عملیاتی، باید قطعنامه های مربوطۀ موجود را اصلاح و غنامند ساخته و یا قطعنامه های جدیدی را بمنظور هدف قرار دادن عاملین این نوع پالیسی ها در درون ساختار های دولتی به تصویب برسانیم. در سطح اجرایی، تطبیق مؤثر قطعنامه های مبارزه با تروریزم به شمول رژیم تعزیرات بالای طالبان، القاعده، داعش و کسانی که از دستگاه های دولتی برای پرورش آن ها استفاده میکنند، می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای بالای جنگ و صلح در افغانستان بجا بگذارد. ما خواستار شامل ساختن بموقع رهبران مشخص و آشتی ناپذیر طالبان در فهرست تعزیرات و بررسی کسانی که تا حال از این فهرست بیرون ساخته شده اند، می باشیم. برای همکاری بیشتر و موثر میان نهاد های مبارزه با تروریزم ملل متحد و ادارات امنیتی افغانستان ضرورت عاجل وجود دارد. ما از بازدید کمیتۀ تعزیرات از افغانستان در ماه نوامبر، که طی آن موضوعات ذیربط با رهبران ارشد کشور مورد بحث قرار گرفت، استقبال می کنیم.

آقای رییس!
در افغانستان، زمستان در حال آغاز شدن است. در تقویم طالبان و حامیان این گروه در همسایگی ما، این معمولا زمان ختم "رسمی" به اصطلاح "فصل جنگی" آنها است. اکثر ملیشه های طالب برای یک دورۀ "استراحت و تجدید نیرو" و آمادگی برای "فصل جنگی" دیگر، به گرمی مدارس در پاکستان باز می گردند. اکثرا در این اوقات سال، ارکستر منطقوی خشونت در کشور ما به مفکورۀ مذاکرات صلح بر می گردد. به این ترتیب برخورد های موسمی و استفادۀ تاکتیکی آن ها از جنگ و صلح ادامه می یابد؛ که این امر امکان مذاکرات واقعی صلح را کم می سازد. با وجود این، ما یکبار دیگر از تمام گروه های طالبان افغانستان و حامیان خارجی آن ها می خواهیم تا وارد مذاکرات واقعی صلح با حکومت افغانستان گردند. در این تلاش، ما نقش کشور های همسایه، به ویژه پاکستان، و سایر شرکای منطقوی را با اهمیت ارزیابی می کنیم.

ما در جهت تطبیق موافقتنامۀ صلح که بتاریخ 29 سپتامبر با حزب اسلامی حکمتیار به امضا رسید، پیشرفت هایی داشته ایم. توقف خشونت با جنگجویان سابق این گروه از تقریبا سه ماه بدینسو پا بر جا است. خلع سلاح و ادغام مجدد آن ها نیازمند برنامه ریزی دقیق است. این موافقتنامه فرصتی را برای یکجا ساختن آینده مهیا می سازد، نه برای توجیه گذشته. برای کار آیی این توافقنامه، ضرورت به تلاش های جمعی و دقیق از سوی تمام طرف ها، از طیف داخلی و بین المللی دیده میشود. کسانی که می خواهند از این فرصت تاریخی استفاده نمایند، باید از هرگونه رفتار توهین آمیز، تفرقه افگنانه و دیگر هراسانه خودداری نمایند. عفو از جانب حکومت به معنی توجیه اعمال خشونتبار گذشتۀ آن ها نبوده و نباید مورد استفادۀ غلط یا سوء استفاده قرار گیرد. شایان تذکر است که مردم افغانستان بر اساس حقوق اساسی خویش از حق مسلم برای تقاضای عدالت برخوردار اند. ما انتظار داریم تا تطبیق این موافقتنامه باعث بهبود امنیت، تقویت ثبات سیاسی و وحدت ملی مردم افغانستان گردیده و یک سابقۀ نیک را در پروسۀ صلح ایجاد نماید.

آقای رییس!
اخیراً رییس جمهور غنی و رییس اجرایی عبدالله سطح جدیدی از اجماع را در کار حکومت وحدت ملی از خود نشان داده اند. این اجماع به ویژه در ارتباط با تعیین کمشنران جدید نهادهای انتخاباتی تبارز یافته است که در جهت تقویت اعتبار، شفافیت و سلامت انتخابات آینده، یک گام قاطع رو به جلو محسوب می گردد. ما انتظار داریم تا کمیسیون مستقل انتخابات تاریخ انتخابات آیندۀ پارلمانی و شورا های ولسوالی ها را در آیندۀ نزدیک اعلام نماید. گفتگو ها پیرامون مسایل دیگر بمنظور تقویت ثبات سیاسی و پروسه دمکراتیک هنوز ادامه دارند.

آقای رییس!
افغانستان در مسیر همکاری های اقتصادی، از طریق اتصال منطقوی و پروژه های محسوس انکشافی، به طور پیوسته پیشرفت داشته است. افتتاح راه آهن ترکمنستان-افغانستان در روز های اخیر که به دنبال مواصلت یک ترن باربری از چین و اعمار راه آهن ایران-افغانستان صورت گرفت، همراه با مسیر هوایی انتقال محموله ها بین افغانستان و هند که قرار است افتتاح گردد، راه های تجارتی چندین قرن پیش را مجددا احیا می نمایند؛ که به احیای اقتصاد منطقوی کمک خواهد کرد. با این وصف، ناامنی یک مانع اصلی را در برابر اجندای اصلاحات اقتصادی و ساخت زیربنا های ما تشکیل می دهد.

بیانیۀ اخیر طالبان مبنی بر حمایت از پروژه های بزرگ منطقوی، اساس واقعی ندارد. چنانچه اشاره شد، ایجاد نا امنی از جانب طالبان، توسعۀ اقتصادی کشور را ضربه زده و اتصال منطقوی را به چالش می کشاند. به تاریخ 17 دسامبر، طالبان 5 کارمند زن میدان هوایی قندهار را هدف قرار دادند. این ماهیت واقعی آن هاست. هرگونه ابراز حمایت، تنها زمانی بر حق تلقی خواهد شد که از طریق اعمال مانند توقف سریع خشونت و پیوستن واقعی به پروسۀ صلح بیان گردد.

آقای رییس!
در مقایسه با سال های گذشته، میزان تلفات غیر نظامیان در افغانستان تا حدی کاهش یافته است. با وجود این، تروریستان به حملات بیرحمانۀ خویش بالای اهداف نرم ادامه می دهند؛ چنانچه افزایش درصدی تلفات اطفال در سال جاری نشان دهندۀ این امر است. هدف قرار دادن تجمعات مذهبی در این اواخر، به منظور تحریک تنش های قومی و فرقه ای در میان مردم ما انجام یافت. اما بگذارید تکرار کنم که افغان ها در برابر اینگونه استراتیژی های تفرقه افگنانه، متحد می باشند. حکومت افغانستان، در همکاری با سازمان ملل متحد و سایر شرکای بین المللی، به کار بالای ایجاد فرصت های مساوی برای زنان در مطابقت با قطعنامۀ 1325 شورای امنیت ادامه می دهد. ما شرایط محیط کار را برای زنان بهبود بخشیده و چارچوب حقوقی را برای حمایت فیزیکی از آن ها تقویت نموده ایم. در این راستا، اصلاح اخیر قانون جزا تنها یکی از دستاوردهای ما در این اواخر محسوب می گردد.

ما کاملا مصمم هستیم تا تمام ناقضین حقوق بشر را به شمول کسانی که در بالا ترین سمت های حکومتی قرار داشته باشند، به عدالت بکشانیم. مهم است تا شرکای ملی و بین المللی، استقلال قوۀ قضایی افغانستان را بدون سیاسی سازی و یا قومی سازی پروسۀ عدالت، تقویت نمایند.

آقای رییس!
در طول ده ماه اخیر، افغانستان شاهد بازگشت نزدیک به یک ملیون تن از اتباع خویش بوده است. افزایش نظارت و نا معلوم بودن وضعیت آن ها در پاکستان، به شمول ترس از اخراج، منجر به موج بزرگی از عودت کنندگان شده است. درحالیکه زمستان از راه می رسد، ممکن است این امر، همراه با بیجایی داخلی ناشی از درگیری، بحران بشری از قبل دشوار را بیشتر از پیش تشدید نماید. درحالیکه کار ما بالای یک راه حل جامع ادامه دارد، از جامعۀ بین المللی می خواهیم تا از پیشنهاد Flash appeal دفتر هماهنگی کمک های بشری ملل متحد (UN-OCHA) بمنظور ارایۀ کمک های عاجل حیاتی حمایت نماید.

اخیراً ما یک سلسله مشورت ها را میان وزارتخانه های ذیربط، نهاد های ملل متحد و سایر طرف های ذیربط بمنظور فراهم آوری بسته های واکنش سریع در جریان فصل زمستان برای عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی نیازمند روی دست گرفته ایم. در دایرۀ وسیع تر، ما به دنبال راه حل های دراز مدت و عملی برای این مشکلات هستیم. در این خصوص، مساعدت بیشتر جامعۀ بین المللی از اهمیت حیاتی برخوردار است.

آقای رییس!
تلاش های ما برای مقابله با تهدید مواد مخدر و قطع ارتباط آن با مجرمیت ادامه دارند. در ماه اکتبر، وزارت مبارزه با مواد مخدر همراه با دفتر مواد مخدر و جرایم ملل متحد (UNODC) فشردۀ گزارش "سروی افیون در افغانستان" را به نشر رسانید که نشان دهندۀ افزایش در کشت خشخاش بود. با این وصف، عملیات مبارزه با مواد مخدر ما با مصادره های بی پیشینۀ اخیر، بدون کدام کاهش به پیش می رود. این نکته روشن است که که نا امنی بستر مساعدی را برای تولید مواد مخدر ایجاد می کند. ما هنوز هم معتقدیم که یک راه حل عملی برای معضل مواد مخدر باید مبتنی بر اصل مسوولیت مشترک باشد. یک رژیم بررسی زرع، تولید، قاچاق و تقاضا احتمالا ثابت خواهد ساخت که افغانستان کم ترین بهره را از درآمد مواد مخدر بدست می آورد.

آقای رییس!
ما به پایان یک سال پر ماجرا، با پیشرفت های کلیدی رسیده ایم، که نشان دهندۀ یک جهش عظیم رو به جلو برای افغانستان است. چنانچه در نشست سران ناتو در وارسا، کنفرانس های بروکسل و قلب آسیا و تصویب متفقانۀ قطعنامۀ مجمع عمومی پیرامون افغانستان بازتاب یافت، اجماع منطقوی و بین المللی به سطح بلند تری رسیده است. این رویداد ها در کنار هم یک اساس محکم را برای افزایش همکاری استراتیژیک ما در سال جدید بنا نهاده اند. این شورا و جامعۀ بین المللی به خوبی می دانند که تروریزم مثل گذشته یک تهدید ثابت برای امنیت تمام مردم و جوامع می باشد. با ذکر این نکته، بیایید سال آینده را با اعتماد و تعهد جدید برای تأمین یک افغانستان باثبات و متکی به خود آغاز کنیم. ما نباید از یاد ببریم که همکاری مشترک ما، در واقع، یک سرمایه گذاری استراتیژیک برای نظم جهانی آرام تر و مرفه تر است.

کد(10)

>>>   جواب رییس مجلس به صیقل:
آقای صیقل!
ما هر سال چندین ملیارد دالر بخاطر مصارف سیصد و پنجاه هزار نفر سربازان شما به شما میدهیم.
اگر این سربازان همه خیالی نیستند و در حقیقت وجود دارند، همه شان را به سنگر های گذاشته شده طالبان در ایام زمستان، در سرحد پاکستان بفرستید تا در بهار دوباره داخل افغانستان شده نتوانند.
ما حاضریم تا مصارف ایجاد دیوار امنیتی بین افغانستان و پاکستان را بدهیم، اما کرزی هیچ وقت آن را قبول نمی کرد و میگفت: پشتنو لر و بر یو دی.
اگر احیانأ بالای اشرف غنی ایجاد این دیوار را بقبولانیم، باز هم خدا داند که در ساخت آن چقدر تقلب صورت بگیرد و قسمی خواهد جور کردید که کلوخ را مانده از آب خواهید گذشت.
چنانچه در چندین انتخابات هر مرتبه چند صد میلیون دالر به انتخابات دادیم و در همه انتخابات تقلب صورت گرفت.
به پاکستان نیز هرچه میگیم که نکنید، از برای خدا، روی خدا را ببینید و در امور افغانستان مداخله نکنید،آنها نیز کاملأ منکر هستند و میگویند که ما در امور افغانستان هیچ مداخله نمی کنیم و ما یک افغانستان با صلح و آرام را که به حرف های ما گوش بدهد، میخواهیم.
پس شما بگویید، ما چه کنیم؟

>>>   محمود صیقل خوب صيقل و پالش وجلا دادى و در آخر هيچ نگفتى به غير از شدو
"افغانستان[...] به دستاوردهای فراتر از انتظار نایل آمده است"
دروغ يا مبالغه? يا هردو

چرا تا اکنون همين فارسى زبانان کشور نامنهاد افغانستان مقالات و حتى سخنرانى و نوشته هاى علمى را به اساس زبان علمى نمى نويسد و اينقدر مبالغه مى کنند. يک دوستم مى گفت: "
گپ هاى پف و باد دار بالونى "

ما فقط بخشى کوچک از انفجارات و حملات انتحارى برادران پشتون رييس جمهور غين را تنها درکابل در سال 2016 مى شماريم.
عداد نفرهاى قربانى حملات انتحارى طالبان نظر به اولين خبر

کابل حمله به رستورانت تيمنى رييس پروتوکل کرزى
کابل
دو انفجار درکابل قربانى ٣٠ نفر زخمى به ده ها

1.2.2016
کابل
در روز آمدن وزير داخله آلمان تادر کابل و مذاکره براى برگشت پناجويان رد شده به کشورشان
20 نفر کشته و 29 نفر زخمى

19.4.2016
کابل
40 کشته و 300 زخمى

23.07.2016
کابل تظاهرات صلح آميز مدنى
80 کشته و 231 زخمى

01.08.2016
کابل
4 نفر کشته

25.08.2016
کابل
16 نفر کشته


5.9.2016
کابل 35 نفر کشته زخمى 100 نفر

6.9.2016
کابل
27 نفر کشته زخمى 91 نفر

21.11.2016
کابل 27 نفر کشته زخمى 35 نفر
---------------

بر پايه یک گزارش سه ماهه سرمفتش خاص برای بازسازی افغانستان (سیگار) از دولت ایالات متحده برای کنگره آمریکا به جنگ در افغانستان تنها از جنورى 2016 تا 28 اگست 2016 در مجموع 5523 سرباز کشور نامنهاد افغان ستان کشته شده و 9665 سرباز زخمی شدند. علاوه بر این، دولت کنترل فقط 258 districts از 407 شهرستان ها را دارد. 33 districts تحت کنترل و یا نفوذ طالبان و ديگر تروريستان و 116 شهرستان رقابت می کنند.شورشيان مبارزه به تصرف دوباره مى کنند.

و وزير داخله آلمان همراى غين در مورد بازگشت پناهجويان به تفاوق رسيده اند.

از اين برگ و همه جورناليستان خواش مى کنم تا واقعيت ها را بى طرفانه وجانبه با نقاط آرامش بنويسد که در کدام از 407 شهرستان اين کشور ناله وفغان آرامش است تا پناه جو رد شده بازگذشت کند.

>>>   زهرا نادری نماینده مخصوص خود رئیس صاحب جمهور کجاست ؟ این صیقل با وجود اخطار های مکرر رئیس جمهور بازهم طور ناشایسته ئی میگوید ( رئیس جمهور غنی) چرا نمیگوید جلالتماب محمد اشرف غنی رئیس جمهور جمهوری اسلامی افغانستان؟
ر

>>>   این اولین بار در تاریخ کشور ماست که سفیر افغانستان با فصاحت و بلاغت فوق العاده (انگلیسی درج اول) و با شجاعت و متانت تمام واقعیت های افغانستان را به جهانیان شرح میدهد. جناب صیقل صاحب در پناه خداوند بزرگ باشید.
حسیب همراه از پوهنتون کابل

>>>   اين شخص چقدرعمودى پرست است.
آقای رییس! چند بار
يک شخص دموکرات چطور مى گفت? يک بار نامهاى هيات رييسه رامى گرفت
شايد دو بار و ديگر "خانمها و آقايان" مى گفت!
تمام واقعیت های افغانستان ?????
اين آقا هم از پته خزانه آموخت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است