رییس جمهور غنی گفته است عاملان حملات تروریستی اخیر پناهگاه هایی امن در پاکستان دارند. اما مقام های امنیتی پاکستان می گویند که تروریست ها هیچ پناهگاه امنی در پاکستان ندارند. از طرفی دیگر سرتاج عزیز، می گوید که اجماعی در مورد گفتگو در مورد صلح با طالبان وجود ندارد و تا هنوز دولتمردان افغانستان نمی دانند که با طالبان گفتگو کنند یا از در جنگ پیش بروند؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، عارف رحمانی، عضو مجلس نمایندگان در برنامه «نگرش» گفت: در این که ما اسناد کافی در حلقات استخباراتی افغانستان داریم، شکی نیست. زمانیکه آقای نبیل رییس پیشین امنیت ملی افغانستان به مجلس نمایندگان فراخوانده شدند و یا در مواردی مجلس نمایندگان مخصوصا در قضیه حمله بر پارلمان افغانستان و چند مورد دیگر مسوولان امنیتی را به پارلمان خواهندند، ما عملا اطلاعات تکنیکی را دیدیم یعنی اطلاعاتی که جزو گزاره های اثبات پذیر است به این معنا که اگر ادعایی می کنیم اسنادی هم برای آن داریم. شماره تلفن ها، فیلمی که از تروریست ها ضیط شده بود، ارتباطاتی که با پاکسنان در مراحل مختلف برقرار کرده بودند و حتی مسیر راه آنها وجود دارد. یعنی یک اشراف اطلاعاتی بسیار جدی وجود دارد و این اسناد وجود دارد یعنی اسناد تکنیکی در امنیت ملی افغانستان وجود دارد چرا که پاکستانی ها در این قضیه دخالت دارند و سندی بالاتر از این نمی شود که ملا عمر در پاکستان، کشته شد، اسامه بن لادن در پاکستان کشته شد، ملا محمداختر منصور در پاکستان کشته شد، همچنین ملا هیبت الله که حالا امیرالمومنین طالبان است، در پاکستان مدرسه داشته است. شورای کویته، شورای پشاور، اینها دیگر از بدیهیات زمانه است و واقعا دلیل برای اثبات آن نیاز نیست چرا که مساله ای کاملا اثبات شده است.

وی، با بیان اینکه آیا دستگاه های دیپلماتی و استخباراتی افغانستان نمی توانند کاری در مقابل این بدیهیات مشخص انجام دهند، افزود: یک جواب این است که آمریکایی ها مانع این کار می شوند و اجازه نمی دهند مقابله ای در مقابل آن انجام گردد. موضوع دوم این است که مسوولان ما، جرات و اراده ندارند. زعمای افغانستان چه در زمان جهاد و چه حالا ضعف ها و خانه های خالی دارند که اگر آنها بر ملا شود به ضرر خودشان تمام می شود. آنها اگر اسنادی از پاکستان را ببرند برای کشورهای جهان که مستند سازی کنند. ممکن است پاکستانی ها هم از آنها ده ها سند دیگر داشته باشند. بحث دیگر این است که عدم توانمندی و کارآمدی دستگاه های دیپلماتیک ما در ارایه این جنایات و اسناد این جنایات در جامعه حقوقی و سیاسی جامعه است. تقریبا هر سه این قضایا احتمال دارد یکی اینکه دستگاه دیپلماسی ما فلج است و ما هنوز به جایی نرسیدیم که واقعا نهادها مطابق قانون و لوایح و وظایفی که دارند عمل کنند.

رحمانی افزود: سیزده سال از جنگ جدید طالبان می گذرد اما ما هیچ وقت ندیدیم که یک شکایتی را مطابق حقوق بین الملل و اصول دیپلماتیک ما به جامعه بین المللی علیه پاکستان انجام داده باشیم. این یک نوع فلج بودن است. یک دلیلش هم این است که شاید جرات نداریم آنها را مطرح کنیم.

این نماینده مجلس، در خصوص دلیل عدم مقابله آمریکا با پاکستان بیان داشت: شما فکر می کنید که آمریکایی ها واقعا نمی دانند که پاکستانی ها در افغانستان چه کار می کنند؟ آمریکایی ها می دانند و حتی یک گزارشی در سال 2008 به آقای بوش داده شد. آمریکایی ها حساب کرده بودند که یازده میلیارد دالر به پاکستان داده بودند به خاطر بهانه مبارزه با تروریزم و هشت میلیارد دالر به افغانستان داده بودند یعنی خیلی بیشتر از افغانستان به پاکستانی ها پول داده بودند. ولی به رغم اینکه سی آی ای گزار ش داده بود که پاکستان در مبارزه با تروریزم صادق نیست و هنوز لانه های تروریزم در پاکستان است، دولت آمریکا به این قضیه توجه نکرده بود. چرا که داد و ستدهای و مصالح میان پاکستان و آمریکا مطرح است. که این سبب می شود که آمریکایی ها پاکستان را نتواند در انظار جهان رسوا بسازند و نتوانند محاکمه کنند و نتوانند فشار لازم را بیاورند. افزون بر این جدای از این نتوانستن ها، نخواستن ها هم مطرح است. یعنی آمریکا به طور عمد نمی خواهد که پاکستان را رسوا کند. چرا که در ورای این جنایات پاکستان حمایت آمریکا از این کشور مطرح است و آمریکا هرگز رسوا شدن پاکستان را به که به رسوا شدن خودش و بهم ریختن برنامه هایش ختم می شود نمی خواهد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است