در اوج بحران امنیتی و تنش در حکومت وحدت ملی، اظهارات عبدالحکیم مجاهد عضو ارشد شورای عالی صلح در گفتگو با انستیتوی مطالعات استراتژیک مبنی بر اینکه طالبان یک گروه مقدس و بانیان صلح و آزادی در افغانستان بوده اند و بیشتر راهکارهای آنها معقولیت داشته است، واکنش های بسیار تندی را از جانب مردم و مقامات بلند پایه حکومتی در پی داشته است. ارگ ریاست جمهوری تعهد کرده است که این موضوع را بررسی می کند و آقای نور خواستار حذف مجاهد از شورای عالی صلح و زندانی شدن وی شده است، همچنین احمد ضیاء مسعود گفته است که مجاهد یک عضو ارشد جاسوسی پاکستان است و به اراده آی اس آی حرکات تخریبی در افغانستان را دنبال می کند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، نظری پریانی روزنامه نگار در برنامه "تحول" در خصوص اظهارات عبدالحکیم مجاهد گفت: آنچه از صحبت های مجاهد به بیرون درز کرده است نگاه توام با پیشینه سیاسی ایشان بوده است و با توجه به عکس العمل مردم در شبکه های اجتماعی و مقامات در ارگ ریاست جمهوری، اینگونه اظهارات می تواند در سقوط نظام به دست مردم مفید تمام شود و خطرناک تر از جبهه طالبان و داعش در برابر دولت باشد.

پریانی می گوید: ممکن است بخش هایی از اظهارات جابجا شده باشند اما بخشی از صحبت ها مثل مقدس خواندن طالبان و اطلاق کلمه باغی در برابر اسم قهرمان ملی، جامعه را به شور آورد و تکان داد و باید توجه داشت که اظهارات دقیقا زمانی صورت گرفته است که یک روز قبل آن، طالبان نزدیک به 50 نفر از افراد ملکی را به شهادت رساندند و در انفجارهای هلمند و قندهار نزدیک به 90 نفر توسط طالبان کشته شدند و اظهارات مجاهد مبنی بر مقدس خواندن طالبان ذهن همه را حیرت و شوکه کرد.

وی می گوید: پیشتر هم افراد دیگری مانند برادر رییس جمهور، طالبان را فرشتگان صلح خطاب کرده بودند و فضا آنچنان مساعد شد که دیگر چهره های حامی طالبان که زیر چتر نظام موجودند و از پول ملت، آمریکا و اروپا می خورند، ابراز وجود کردند و نشان دادند که هنوز به همان اندیشه ها وابسته هستند و این یک زنگ خطر جدی برای مردم و بقای کشور است.

گفته شده است، وقتی احمدضیاء مسعود از اینها پرسید به فتوای کدام روحانی، حملات را انجام می دهند، آقای مجاهد در پاسخ به احمد ضیاء گفته است، تقابل برادر شما در پنجشیر علیه رژیم سردار داوود خان به فتوای کدام روحانی بوده است؟

این روزنامه نگار، درخصوص اینکه این توجیحات چقدر قابل قبول است می گوید: من به صحبت های آقای مجاهد به شدت ایراد دارم، اینها یک زمانی عضو گروه طالبان بودند و در این نظام کسانی را داریم که در گذشته عضو حزب دمکراتیک خلق بودند و جنایت های بسیار بزرگی در افغانستان انجام دادند و کسانی هم هستند که مشمول گروه های جنایتکار بودند و امروز تحت عنوان مجاهد و غیر مجاهد به نحوی درنظام حضور دارند، اما هیچکدام از اینها ادعای وابسته بودن به گذشته شان را نمی کنند.

پریانی در همین مورد افزود: گروه طالبان، یکی از گروه های جنایتکار معاصر است که نظامی بر بنیاد خوف داشتند که خداوند هم در قرآن برای بندگانش از آن امان طلبیده است. اگردر آن زمان آقای مجاهد جوان تر بودند، عضویت گروه را داشتند، زبان می فهمیدند و می خواستند نماینده طالبان در یکی از کشورهای غربی باشند، بخشی از زندگی گذشته شان بوده است اما زمانیکه اینها به شورای عالی صلح پیوسته اند باید با گذشته ای که دیگر قابل قبول نیست وداع کنند.

وی می گوید: نفس قرار دادن کلمه باغی در برابر نام کسی که در دو قرن اخیر معروف ترین شخصیت افغانستان است و اگر نمی بود امروز کشور یا جزیی از اتحاد جماهیر شوری می بود یا بخشی از سوبه های پاکستان به حساب می آمد و امروز آقای مجاهد احتمالا به نواز شریف رای می دادند و ما هم به آن کریکت بازشان! وقتی آقای مجاهد با هر نیت، مصلحت و به هر اشاره ای کلمه باغی را در برابر یک چهره شاخص قرار دادند، خودش حساسیت ها را در میان مردم خلق کرده است.

این روزنامه نگار، درخصوص صحبت های آقای مجاهد مبنی براینکه گویا در تشنجاتی که در دولت های قبلی وجود داشت این گروه خلق شده اند، می گوید: قطعا اینطور نیست. با رفتن شوروی، پاکستان هر روز خواب کنترل افغانستان را می بیند. آقای حکمتیار در پیشاور صحبت می کرد که ما حکومت مشترک در فهم کنفدریشن در پاکستان می سازیم، اما با ایستادگی احمد شاه مسعود و استاد ربانی، پروژه نظامی حکمتیار بی نتیجه ماند و طالبان روی کار آمد تا پاکستان را به افغانستان ملحق بکنند. در نظر عوام طالبان، ظاهرا یک گروه مصلح هستند که از یک مدرسه بلند شده اند اما در حقیقت اینها ابزار مستقیم تطبیق سیاست خارجه پاکستان هستند.

در لایه های مختلف حکومت رویکردهای متناقضی دیده می شود و ابهاماتی در موضع گیری های مقامات در برابر تحرکاتی که توسط این گروه انجام می شود وجود دارد؛ پریانی در این خصوص اظهار می کند: متاسفانه یا خوشبختانه ساختار و ترکیبی که حکومت دارد بسیار متنوع است اما بدبختانه در میان این تنوع کسانی حضور دارند که در همکاری با حرکت های تروریستی هماهنگ هستند و زیر نام یک شخصیت محترم و یا تحت یک موقف و جایگاه خانه هایشان برای انتحاری ها باز است. همانطور که مقامات امنیتی و آقای استانکزی گفت که این افراد نیروهای طالبان را با موترهایشان به هدف ها می رسانند. با اینچنین ساختاری، یک وضعیت غیرقابل تعریف داریم. در کنار این حالت کسانی هم هستند که هم از لحاظ استخباراتی، اقتصادی و نگاه منحط قبیله ای طالبان را نسبت به دولت موجود و دولت آینده ترجیح می دهند و خیر خود را در تعامل با آنان می بیند.

این روزنامه نگار در همین مورد مثال می زند: صاحب یکی از همین نگاه های بارز، آقای برادر رییس جمهور است که سفیر افغانستان در مسکو است و برای چندمین بار و بدون هیچ پیشینه تاریخی به صراحت طالبان را حافظان افغانستان و فرشته های صلح خوانده اند. قیومی کوچک برادر رییس جمهور است، وقتی چنین شخصی در فامیل رییس جمهور است و چنین صحبت هایی می کنند و افراد دیگر هم در عین همین تفکر ولی با ریش های تراشیده و افکار طالبانی در نظام هستند که مشمول شبکه خطرناکی هستند که اوضاع را به نفع استخبارات منطقه و کسانی که آرزوی تسلیم شدن افغانستان را دارند، تمام می کنند.

وی افزود: امروز وارد یک مرحله دیگر شده ایم اما هنوز هم استراتژی پاکستان همان است و ابزارهایی در نظام دارند که فرصت تسویه به پاکستان را می دهند.

کد (26)

>>>   پرسش جدی و پاسخ مردمی
از استاد عطا محمد نور پرسیدم که ضمانت اجرایی توافق به دست آمده از مذاکرات شما با غنی احمدزی چیست؟ احمدزی بد قول است و تعهد شکن. وقتی او به توافق‌نامه‌ی که پای آن وزیر خارجه آمریکا و نماینده سازمان ملل متحد امضا کرده است را دور زد، چطور ممکن است توافق نامه شما را جدی بگیرد؟
استاد پس از درنگی گفت، مردم ضمانت اجرایی این توافق نامه اند، این توافق برای حق مردم انجام می‌شود و از این رو مردم اجرایی شدن آن را تضمین خواهند کرد.
استاد راست می‌گوید، اگر عبدالله نیز به مردم برای اجرایی شدن توافق‌نامه سیاسی حکومت وحدت ملی به مردم تکیه می‌کرد، امروز غنی چه که حتی ترامپ هم مانع شده نمی‌توانست و ما اکنون شناس‌نامه‌ای الکترونیک داشتیم، پست نخست وزیری قانونی شده بود، عدالت در تقسیم قدرت تأمین شده بود و شرایطی به مراتب بهتر داشتیم...
#میهن_پور

>>>   بازمی خواهم این پرسش جنجال برانگیز رامطرح کنم که: تاچه حد «سران شوونیست پشتون» درمبارزه باطالبانی برخاسته از میان قوم پشتون صادق هستند؟ آیا ترجیح می دهند ومی پذیرند که یک دولت دموکراتیک به جای دولت شوونیستی موجود به وجودبیاید؟ ازامردموکراتیک دفاع می کنند یا از شوونیزم قومی خودشان به هرقیمتی؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است