عدم پرداخت حقوق نیروهای امنیتی کشور، گاهی باعث فرارشان و پیوستن به طالبان می شود.

عدم توجه به مشکلات و به تعویق انداختن معاش نیروهای ارتش و پولیس می تواند توان آنها را نسبت به مسوولین و مبارزه با دشمنان افغانستان صدمه زده، وظایف خود را که برای کشور سرنوشت ساز است به درستی ایفا نکنند. از عدم پرداخت معاش نیروهای ارتش و پولیس در چندین سال گذشته مرتب گزارش شده و این مشکل همچنان ادامه دارد.

در گزارش دیگری آمده است، وزارت دفاع آمریکا پرداخت معاش آنچه که 30 هزار سرباز خیالی افغانستان می خواند را متوقف کرده است. این درحالی است که وزارت دفاع افغانستان در دوران وزرای سابق دفاع و حال، میلیون ها دالر حقوق سربازانی را دریافت نموده که اصلا چنین سربازانی در ارتش وجود نداشته اند.

با این حال آگاهان می گویند که معاش سربازان خیالی ارتش به جیب مقام های دولتی می ریزد و مقام ها در ارتش باید در این پیوند زیر پیگرد عدلی و قضایی قرار گیرند. پولی که از آمریکا و ناتو به حساب نظامیان افغانستان می ریزد، سالانه به پنج میلیارد دالر می رسد و با این تصمیم آمریکا، بخش بزرگی از این پول متوقف خواهد شد.

تصمیم تازه آمریکا در برابر ارتش افغانستان گوشه ای از تلاش های تازه آمریکا برای مبارزه در برابر فساد در افغانستان پنداشته می شود اما این همه سال امتیاز هزاران سرباز خیالی ارتش افغانستان به جیب چه کسانی رفته است؟ به نوشته وال استریت ژورنال با خط زدن روی نام 30 هزار سرباز خیالی، شمار سربازان ارتش افغانستان به 142 هزار خواهد رسید.

در پیوند به وجود فساد در نهادهای امنیتی افغانستان، پیش تر سیگر اداره بازرس ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان هم گفته بود که سربازان افغانستان سلاح و وسایط خود را به دشمن می فروشند و ارتش آمریکا می خواهد قضایای فساد بزرگتری در قراردادهای مواد سوخت و پرسونل ارتش را نیز مورد ارزیابی قرار دهد. مقام های وزارت داخله کشور می گویند که اصطلاح پولیس خیالی اعتبار پولیس در بین مردم را کاهش داده است و این وزارت تلاش می کند تا رابطه خوبی بین مردم و پولیس به وجود بیاورد.

صدیق صدیقی سخنگوی وزارت داخله کشور می گوید که به تازگی 20 تیم برای بررسی شمارش واقعی سربازان پولیس به ولایت های افغانستان اعزام شده اند تا تعداد سربازان واقعی را بررسی کنند. در جدید ترین گزارش بیش از 80 پولیس در بزرگراه ارزگان – قندهار در واکنش به پرداخت نشدن حقوق‌ شان 7 پاسگاه امنیتی را رها کرده و با سلاح‌‌ های خود به مرکز ارزگان رفتند.

این هفت پاسگاه امنیتی در فاصله 70 کیلومتری بین شهر «ترینکوت» مرکز ارزگان و ولسوالی «شاه‌ ولی‌ کوت» ولایت قندهار واقع شده است. نیروهای پولیس که پاسگاه‌ هایشان را ترک کرده‌ اند، می‌ گویند تا زمانی که حقوق‌ شان پرداخته نشود، به وظیفه‌ خود باز نخواهند گشت. «عبدالله» یکی از این افراد پولیس به صدای آمریکا گفته است که حقوق اش در شش ماه اخیر پرداخت نشده و خانواده‌ اش با مشکلات اقتصادی روبه رو است.

وی افزود: نیروهای پولیس مستقر در خطوط اول مقدم نبرد نیز همین گونه هستند و حقوقی دریافت نکرده‌ اند. دوست محمد نایاب، سخنگوی والی ارزگان نیز از نتیجه ندادن گفتگو با پولیس خبر داد و تاکید کرد که در پرداخت حقوق این افراد مشکلاتی وجود دارد.

منجم زاده

>>>   چقدر دردآور است اين درد بزرگ
اين شخص تكسى ران است. قبلا مامور دولت بود. حينكه از مقابل مسجد عيدگاه ميگذشت دفعتا به گريه و اشك از چشمان اش فوران زد. گفتم چرا استاد جان. وى در حاليكه گريه ميكرد در جوابم گفت برادر قلبم پر خون و كمرم شكست. پسر ى داشتم كه سال گذشته در همين جا زمانيكه به غازى ستيديوم جهت تمرين سپورت ميرفت در حمله انتحارى كه بر كارمندان رياست محافظت صورت گرفت كشته شد و شش ما از عروسى اش سپرى گرديده بود. پسر ديگرم كه ١٦ سال عمر داشت با دختر جوانم كه ﻣﺤﺼﻞ يكى از پوهنحًى ها بود سه سال قبل در حمله انتحارى كه حين عبور داكتر عبدالله در منطقه سرك سيلو بالاى كاروان اش صورت گرفت كشته شدند كه حتى پارچه هاى گوشت شان هر طرف پاشان بود. و در حاليكه توان تكسى رانى را ندارم ولى از نهايت مجبوريت صبح از خانه ميبرايم و الى خفتن در شهر خود را با همين موتر مصروف ميسازم. چون در خانه همسر و خانم پسر شهيدم هر لحظه گريه ميكنند و من توان ندارم تا چشمان اشك الود انها را هر لحظه بيبينم.
الهى دست ظالمين را از ظلم كوتاه كن.
به اميد صلح و امنيت در كشور. امان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است