اصل مشارکت گسترده مردم در انتخابات آینده ضرورت کشور است اما این نیاز در شرایطی است که مردم بعد از سرنوشت انتخابات 94 باورمندی خود به انتخابات از دست داده اند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، عبدالاحد علی یزدان پرست، عضو شورای ولایتی کابل در برنامه "نگرش" در خصوص مغایریت شعار و عمل در افغانستان گفت: در ریشه یابی این معضل درمی یابیم که بزرگترین خیانت به افغانستان با فیصله بن انجام شد. چرا که از یک طرف صدای شایسته سالاری بلند شد و در طرف دیگر کرسی ها براساس قومیت تقسیم شد که همین امر جلوی شایسته سالاری و انتخابات آزاد را گرفت.

عضو شورای ولایتی کابل، درخصوص دم زدن ریاست جمهوری از اصلاحات می گوید: یک چیز وقتی در اصلش تقلب باشد، چطور می توان انتظار داشت صدای پاکی را بلند کند؟ دمکراسی یعنی چه؟ از نظر اینها دمکراسی یعنی تقسیم کرسی برای افغان! که خود خلاف دمکراسی است.

یزدان پرست می گوید: حضور مردم در سه انتخابات ریاست جمهوری، پارلمانی و شوراهای ولایتی بیانگر این بود که آماده پذیرش دمکراسی توسط انتخابات هستند و در این راه دست هایشان قطع شد و خون شان به زمین ریخته شد اما دیدیم در پاسخ به صداقتشان کسانیکه در انتخابات آمدند چه کردند!

وی، در نقد کمیسیون انتخابات اظهار می کند: از کمیسیونی که بناگذاری اش روی قومیت باشد، انتظار چه دستاوردی را می توان داشت. این کمیسیون با قاعده اینکه دو نفر هزاره، چهار نفر پشتون، سه نفر تاجیک و یک نفر ازبک باید در آن باشند، تشکیل شده است و با معیار تقسیم بندی قومی، چه توقعی از آن می رود.

عضو شورای ولایتی کابل می گوید: نه تنها کمسیون انتخابات که حتی تقسیم بندی در وزارت ها هم قومی است، این درحالی است که انتخابات خوب، نیازمند این است که کمیسیون را از شمارش قومی بیرون کشیده شود.

یزدان پرست، با بیان اینکه برای هر چیز بدیلی وجود دارد بیان می کند: بدیل باید آورده شود اما متاسفانه ما می خواهیم اندیشه ای که داریم را تحت هر عنوانی تطبیق کنیم. درحالی که اصلا باید از این اندیشه گذشت و کمیسیون انتخابات را به شکل واقعی بوجود آورد.

وی در همین باره می افزاید: حکومتی که خود با تقلب روی کار آمده، کمسیونی را براساس قومیت و شمارش اقوام می سازد، این گونه حرکت ها سد راه باورمندی مردم شده که چه ضمانتی برای سلامت انتخابات آینده است؟

عضو شورای ولایتی کابل می گوید: نه فقط من که تمام مردم در انتخابات آینده شرکت نمی کنند تا رای شان در فیصله حکومت های بیرون از کشور، فیصله شود. اگر حکومت تقلبی کشیدگی ها را به میان نمی آورد، گروه های دیگر هم جرات نمی کردند در مراکز افغانستان تاخت و تاز کنند.

گفته می شود، نخبگان سیاسی و تمام کسانیکه در بن سهم داشتند، هنوز هم از آن می برند، می خورند و بسیار چاق شده اند و این درحالی است که این افراد تا قبل از نشست بن آهی در بساط نداشته اند.

یزدان پرست دراین مورد می گوید: این موارد در حدی بوده است که حتی وزیر پلان، جناب بشردوست هم صدایش را بلند کرد که اینها چور کردند و افغانستان را به بیراهه و امکاناتش را به یغما می برند.

وی، درخصوص انتصابات قومی و تنظیمی می گوید: مثلا آقای غنی، نادر نادری را معرفی کرد که با مخالفت آقای عبدالله مواجه شد. این اختلاف ها برای انتصاب شایسته و شایسته تر نیست. اگر افراد براساس امتحان و لیاقت به سمت ها منصوب می شدند، مخالفتی در بین اینها اتفاق نمی افتاد. واقعیت این است که اینها نمی خواهند کمیسیونی بوجود بیاید که پاسخگوی مردم افغانستان باشد و چیزی که از اساس روی مسایل قومیت پایه ریزی شده باشد، مکلف است که در مسیر خواست های قوم خود حرکت کند.

عضو شورای ولایتی کابل افزود: امروز مردم به این باور رسیده اند که برای تغییرات، خود باید بر سرنوشت شان حاکم شوند و از هر قوم و زبانی به پاخیزند اما نه بخاطر اقوام خود بلکه بخاطر حاکمیت قانون. امروز اگر تمام پست ها، ریاست ها و تشکیلات را مطالعه کنید، در هیچ جای آن مشارکت ملی وجود ندارد، چرا وزیر دفاع از اقوام هزاره، ازبک و تاجیک انتخاب نمی شوند در حالی که همه اقوام افراد شایسته دارند و نیز جنرالانی هم هستند که لیاقت وزیر دفاع شدن را دارند اما هرگز به این سمت گماشته نمی شوند. روشن است، تا زمانیکه تغییرات اساسی در روش و منش اینها نیاید، تغییری در بهبودی اوضاع حاصل نمی شود.

کد (26)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است