روز قبل، 27 دلو 1395 نشست مشترکی در باره صلح افغانستان و مبارزه با تروریزم میان کشورهای پاکستان، چین، هند، روسیه، افغانستان، ایران و پاکستان در مسکو برگزار شد. اما اگر به چرخش بازی های منطقه ای توجه نماییم، پرسش های جدی مطرح می شود و آنها، اینکه پیامدهای نشستی را که مسکو در مورد افغانستان میزبانی می کند برای افغانستان چه خواهد بود؟ آیا روسیه با برگزاری چنین نشست هایی وضعیت افغانستان را بیشتر به سمت بحران نمی برد؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر محمداکرم عارفی استاد دانشگاه در برنامه «بازنگاه» گفت: این نشست ها در حد خود می تواند دیدگاه کشورهای همسایه و منطقه را به هم نزدیک بسازد و نیت ها و اهدافی را که نسبت به مسایل افغانستان دارند می توانند برای همدیگر واضح بسازند، از این جهت می تواند یک فضای اعتماد و نزدیکی و گفتگو را تقویت کند. برای این نشست در همین حد می توانیم بگوییم یک نوع دستاورد محسوب می شود و زمینه خوبی را در این مورد می سازد اما اینکه به یک نتیجه عملی برسد و بتواند در مدت کوتاه یا یک مدت قابل انتظار تاثیر عملی روی مساله افغانستان بگذارد، به نظر نمی رسد که به این زودی بتواند تاثیر بگذارد.

وی، علت پیگیری این نشست ها توسط روسیه را در دوعلت چنین بیان کرد: اول، روسیه نگرانی ها یا تشویش هایی نسبت به امنیت داخلی خود یا امنیت کشورهای آسیای میانه، دارد. از این زاویه نزدیکی روسیه در مسایل افغانستان، نمی تواند بحران افغانستان را تشدید کند. روسیه تا یک حدی وارد مسایل افغانستان خواهد شد که بتواند جلو تهدیدات را بگیرد و وارد آسیای میانه شود. البته از لحاظ سیاسی ممکن است بعدی برای طالبان داشته باشد و بالاتر از آن ممکن است یک سری حمایت هایی برای طالبان صورت بگیرد. اما این یک هدف محدود است.دوم، از یک بعد دیگر، روسیه احساس می کند که آمریکا در جاهای مختلف از فرصت هایی که در اختیارش قرار گرفته، به عنوان فشار علیه روسیه استفاده می کند. اگر روسیه خواسته باشد، که از وضعیت افغانستان، به عنوان یک اهرم فشار در برابر سیاست منطقه ای آمریکا استفاده بکند برای افغانستان، بسیار خطرناک خواهد شد.

داکتر عارفی، در ارتباط با سیاستی که روسیه در افغانستان دنبال می کند بیان داشت: بعید است که روسیه با توجه به تجربه قبلی و با توجه به مصروفیت های شدیدی که دارد، در افغانستان وارد یک رقابت جدی با آمریکا شود و بخواهد که فشار های جدی را در خاک افغانستان برای حضور و نفوذ آمریکا وارد کند. هنوز مشخص نیست که سیاست روسیه بر این موضوع استوار شده است یا نه. بنابراین این فرضیه فقط یک احتمال است. بخصوص که این بخش از سیاست روسیه بستگی شدیدی به سیاست های بعدی رییس جمهور جدید آمریکا دارد، و اینکه آمریکا در سیاست های جهانی خود چقدر جایگاه برای روسیه در نظر می گیرد و چقدر در صدد رقابت و مقابله با روسیه بر می آید. آن وقت است که می توانیم بگوییم سیاست روسیه به صورت شفاف در افغانستان چه می تواند باشد.

استاد دانشگاه، در ارتباط با پیام هایی که نشست شش جانبه دارد اظهار داشت: نشست مسکو چند پیام و چند هدف می تواند داشته باشد. اول، اینکه می تواند یک نوع قدرت نمایی در برابر آمریکا تلقی شود. تاکنون آمریکا تنها بازیگر موثر درمنطقه بود که از طریق حامیان خود مانند پاکستان و تا حدودی از لحاظ سیاسی، چین و برخی کشورهای دیگر، سعی می کرد که تحت عنوان مبارزه با تروریسم، این کشورها را در دور خود جمع کند و آنها را به عنوان جبهه متحد و مبارزه با تروریزم به آن سمت که خود می خواهد جهت دهد. تا حالا تنها آمریکا بود که این ابتکار و مدیریت را به دست داشت. امروز روسیه می آید همین کشورهایی را که قبلا نزدیکی بسیاری با آمریکا داشتند و در یک و نیم دهه، در کنار آمریکا و دنباله رو آمریکا در سیاست مبارزه با تروریزم بودند را به دور یک میز می کشاند و القایات، ذهنیات و طرح های جدیدی برای آنها پیشنهاد می کند و سعی می کند آنها را در یک محور دیگر هم جهت دهد. و اینکار به این معنا است که حداقل انحصار بازیگری آمریکا زیر سوال رفته است. روسیه می خواهد بگوید که اگر تروریزم تهدید است تنها برای آمریکا یا غرب نیست، تهدید می تواند برای ما هم باشد پس به همان اندازه من هم به خود اجازه می دهم که در برابر این تهدید یک سیاست فعال و تاثیرگذار را در پیش بگیرم.

وی، ادامه داد: پیام دیگر این است که می خواهد به افغانستان بگوید شما تشویش و نگرانی نداشته باشید نشست سه جانبه ای که بار اول برگزار شد، برای افغانستان پیام بسیار بدی داشت و افغانستان واکنش تندی نشان داد، این بار می خواهد بگوید که هدف من از این نشست افغانستان نیست. ما نه با دولت افغانستان در ستیز هستیم و نه خواهان ضعف دولت مرکزی افغانستان هستیم بلکه در اینجا یک تهدید است که جدای از دولت افغانستان متوجه ما می شود. می خواهند یک نوع اطمینان برای افغانستان بدهند که شما نباید تحت تاثیر ذهنیت متحدان جهانی تان باشید که احساس کنید که روسیه در برابر افغانستان صف آرایی دارد.

عارفی، در خصوص خطرات این نشست و تصمیم روسیه در افغانستان بیان داشت:حالا که روسیه به این ننتیجه رسیده است یا می خواهد برسد که طالبان و گروه های تندرو دیگر، یک بهانه برای حضورآمریکا در منطقه و یک ابزار در جهت نفوذ به آسیای میانه و وسیله ای برای ناامن سازی و انتقال بحران در آسیای میانه است، روسیه مجبور شده است که به صورت جدی وارد عمل شود و برای خنثی سازی این طرح ها یا درست یا نادرست، وارد معرکه و میدان شود در این صورت ما می توانیم یک وضعیت بسیار پرخطر را برای افغانستان پیش بینی کنیم که افغانستان میدان تقابل دو ابر قدرت خواهد شد و سرنوشتی شبیه سوریه را به خود خواهد گرفت. در واقع نشست مسکو تقابل دو ابرقدرت را در افغانستان بوجود می آورد.

کد (30)

>>>   داکتر حسیب ‌معترف
قهرمان این روزهای عرصه سیاسی افغانستان کسی نیست جز آقای «فرانز میشل میلیبند»- سفیر اتحادیه اروپا در کابل. او این روزها، مبدل به‌تک‌صدای بلندی شده است برای اصلاحات، خودکفایی و تحکیم دموکراسی در افغانستان - و در این راستا صادقانه تلاش می‌کند. از حق نگذریم، او از خیلی رهبران وطنی ما، دلش بیشتر به این ملک و به این مردم می‌سوزد. برخلاف رهبران خوش‌باور و پیش‌پابین ما، میلیبند از تهدید گروه‌های تروریستی طالب و داعش آگاهی کامل دارد و از فروش تجهیزات نظامی به‌طالبان هشدار می‌دهد. آقای میلیبند این را نیز به‌خوبی می‌داند که حضور و کمک‌های جامعه‌ی جهانی به‌افغانستان زیاد دوام نخواهد کرد و دولت باید به‌سوی خودکفایی گام بردارد. او با صراحت از عملکردهای جناحی و قوم‌گرایانه انتقاد می‌کند و حکومت وحدت ملی را تشویق انجام اصلاحات اساسی می‌کند. از اصلاحات سلیقه‌ای در کمیسیون‌های انتخاباتی انتقاد می‌کند و توزیع شناسنامه‌های برقی را کلید ثبات و ضامن تامین دموکراسی در کشور می‌داند. آقای میلیبند که نماینده 28 کشور اروپایی در کابل است، فراتر از این، از انحصار بیش از حد قدرت در ساختار فعلی نظام انتقاد می‌کند و ضرورت تمرکززدایی از قدرت و توزیع افقی آن را، یک امر اجتناب‌نا‌پذیر و ضامن بقا و پیشرفت افغانستان می‎‌داند. او همچنان که حکومت کابل را تشویق به انجام اصلاحات اساسی می‌کند، پیام‌های روشنی نیز به‌کشورهای اروپایی می‌دهد تا کمک‌های‌شان را بر انجام اصلاحات و تعهدات از سوی حکومت وحدت ملی، مشروط سازند. متاسفانه جای خالی افراد دلسوز و متعهد مثل آقای میلیبند در حکومت وحدت ملی محسوس است. کاش ما هم چند تا آدم مثل او داشتیم

>>>   Farid Nasrat
اگر این هژده ها و تیوریسن ها ی هفت سر قبیله باشند با استفاده از جو سردی که در مناسبات اروپا و امریکاه بعد از روی کار امدن ترامپ پدیدار شده
اقای میلبند ویا هرکس دیگری را که بخواهد افشاگری و به نفع اقوام دیگر موضعگیری نماید او را با قصر سفید در گیر می سازند چون اینها ضعف و جبن تاریخی اقوام دیگر را خوب می دانند

یکی بلند ترین مقام های امریکایی گفته است ما میخواستیم حکومت را به اقوام غیر پشتون تسلیم دهیم ولی اینها ادعای حکومت داری نداشتند و خود را دائم مادون پیشکش می نمودند
با شناخت و تجربه که من حقیر از جامعه منفعل تاجیک و جامعه استبداد زده هزاره و ازبیک دارم حرف این اقا کاملن درست بجاه است
دیدیم که چطور رهبران فروخته شده تاجیک با وصف امکانات و پتانسیل بزرگ نظامی همچنان پشتوانه ملی که داشتند بنابر ضعف شخصیت و وجدان الوده خود را در مقام معاون اول دوم و سوم قرار دادند واز منافع اکثریت مردم افغانستان گذشتند حالا ما می بینیم که بعضی از این افراد حتی ارزش و صلاحیت یک ریس پشتون را ندارند

سالهای پیش من بایکی ازین اشخاص مهم که بنابر مصلحت های قومی از او نام نمی برم این بحث معامله گری ‌و خود ارزان فروشی داشتم
بالای او سخت انتقاد کردم به جوابم گفت من که ادم کم زور هستم از الف تا ی رهبران تا ن دست بوس کرزی هستند و ساعتها پشت دروازه منتظر او می مانند تا پزیرفته شوند
القصه با گذشت زمان فاشیست ها چنان مغرور شده اند مانند قصاب حتی دندانهای این گوسفندان سیاسی را کنترول میکنند که اینها برای قبیله چقدر چربو ، گوشت و دنبه حاصل میدهند

>>>   پشتونهای پاکستان هم برای دفاع از پاکستان به مرز افغانستان آمده اند.
اول بگویم پشتونهای پاکستان مردم خوبی هستند. باز نگویید ما به انها بد گفتیم.

>>>   طالب پشتون داعش پشتون راكتيار پشتون در رس حكومت پشتون تاكه در افغانستان در قدرت باشد روى ارامى را نخواهد ديد

>>>   کدام مخالفان، مخالفان هم بچه های همین سرزمین هستند و حق دارند از حاکمیت و استقلال وطن دفاع کنند . واقعا برای ما ننگ است که بخواهیم کشور را غلام بیگانگان بسازیم و در عوض در رفاه و ارامش باشیم . افغانستان عزیز کشورم است و از جانم برایم عزیز تر است ، ازادی خواهان تا اخرین قطر خون خود خواهد جنگید و بیگانگان و غلامان بی غیرتشان را با خاری و ذلت بیرون خواهیم کرد . ان روز نزدیک است که غلامان و بیگانگان زیره چکمه های ملت له خواهد شد و در ان روز کسی نخواهد بود که به کمک این وطن فروشان بیایند .
حبیب الله یوسف زی

>>>   همان زمان كه اين كشور اشغال يا وابسته مزدور نبوده كدام دوران بود ؟ سلامت باشيد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است