تیشله بُرد یکی از بازی هایی است که نیاز به دقت عمل دارد؛ یعنی شما باید در حالات هندسی قرار گرفته و پیش خود محاسابات نجومی و ریاضی کنید و 120 درجه لنگ مبارک تان را در حالت تمرکز قرار دهید تا با یک تیشله، تیشلۀ دیگری را هدف قرار داده و بعد با هم تیشله مستقیم بفرستید داخل قُت.

با این مقدمه باید بگویم که رهبران عزیز ما قبل از اینکه سیاستمدار باشند تیشله بازان حرفه ای بودند که در زمینۀ قُتکان دکترای افتخاری را از میدان های با عظمت خروس جنگی و بودنه جنگی و سگ جنگی بدسته آوردند، همین شد که وقتی بزرگ شدند تیشله بازی در فعالیت ها و مبارزات و بازی های های سیاسی شان بعنوان فرمول اساسی ماند؛ یعنی در ابتدا در دوران جهاد یک خطک کشیدند و به راحتی توانستند تعدادی را مثل تیشله در آن دنیا رخصت کنند، کمونیست ها نیز با مجاهدین تیشله برد کردند؛ برهی هم باخت دادند و رفت پشت کارشان در آن دنیا تا روی فرضیۀ لولک به نکیر و منکر حساب پس بدهند؛ طالبان هم نود درصد کشور را مایه کردند و تا توانستند تیشله ها را بُردند و تمام دنیا را مات کنند.

همه تیشله ها که لوف شد امریکایی ها چند سانقه را از همان نیویورک و واشنگتن شوت کردند به افغانستان و در دم تیشله های دیگر را از بین برند. دیگر کشورها هم که به بازی داخل شدند، بر مبنای سیستم "تیشله ایزیم" بعضی از تیشله بازان داخلی و مبارزین و افتخار آفرینان کشور را از بازی حذف کردند و برای همیشه خواباندند داخل قبر تا با حضرت عزراییل بروند جاجا.

تعدادی هم توسط بعضی آدم ها با یک "تکی" و سانقه بی آبرو و بی عزت شدند و افتادند داخل قُتکان؛ تکنوکرات های غربی تیشله ها را داخل یک بوجی پشت کردند افغانستان و به نصف نفوس رهبر و قوماندان و ریش سیاه و ابرو سفید یک یک تیشله دادند تا با هم در طول پانزده سال مصروف باشند.... یعنی آدم بخواهد بازی های این سیاستمداران و رهبران را به دقت ببیند کاملا میبیند که چقدر خَو گری در بازی هایشان وجود دارد که هم سانقه را بر باد می دهند و هم مایه و هم قُتکان را ....

به جان مامای ابوبکر البغدادی که من تیشله باز نیستم و این اصطلاحات فوق را با مشورت یکی از آگاهان مسایل تیشله بُرد در سطح افتخارات ملی کشور نوشتم؛ اگر کدام بی ظرافتی و یا اشتباه در روش های تیشله برد بازی صورت گرفت از عموم تیشله بازان کشور معذرت می خواهم.

مهدی ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است