سال های جولان به اصطلاح مدافعان حقوق بشری در افغانستان علاوه بر اینکه هیچ حقوق تضییع شده ای را نتوانستند به سرمنزل مقصود برسانند، از بسیاری مظلومان به نفع درامدهای شخصی تبلیغات کردند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، حقوق بشر که برگرفته از حق و بشر در کشوری که حق برای پایمال شدن و انسان برای کشتار در جنگ و انتحاری است، به کدام سو می رود؟

زمانیکه حق و عدالت در ریشه های عمیق فساد، آلوده به واسطه شده و دادگاه های صحرایی همچنان در مقابل چشم قانونمندان این کشور حکم به سنگسار و اعدام می دهد، حقوق بشر چه تهی از معنا، از آمارهایی گفته می شود که افزون تر از دیروز، زنان قربانی خشونت خانگی هستند، دادگاه ها ناعادلانه حکم می دهند، طالبان کشتار می کنند و کودکان می شوند سربازن کوچک تفنگ به دست میدان های نبرد.

اگر سنت و کج فهمی های دینی در جامعه را دلیل مهم بر خشونت های خانگی و اجتماع بر زنان و کودکان بدانیم و جنگ را مانعی بر سر راه رسیدن به حقوق انسان ها در افغانستان اما آیا حکومت نیز درگیر با رسم و رسوم تبدیل به مامنی برای فاسدان قانون و پول شده است و رشوه دلیل حکم دادگاه و قاضی؟

هرچند بیش از سه دهه جنگ و ناامنی دلیل بروز خشونت های بسیار در میان مردم شده است اما نمی تواند اصل نقض حقوق بشر که به دست حکومت و مقام های فراتر از قانون رخ می دهد را ندیده گرفت: قانون بر اساس سلیقه قدتمندان معنا شده و تاکنون هیچ یک از فاسدان بزرگ حکومتی مجازات و هیچ جنایت کاری به دلیل کشتار مردم و اعمال خشونت محکوم نشده است.

فرهنگ معافیت از قانون برای قدرتمندان و له شدن مردم عادی زیر چرخ ناعدالتی های دو روی روزگار حال می باشد و سو استفاده از نام دمکراسی و حقوق بشر از سوی منفعت جویانی که به فریب مردم می پردازند.

نمونه تلخی که از خاطر این سرزمین پاک نمی شود، حمله بی رحمانه بر فرخنده توسط کوردلانی بود که در مقابل چشم مردم ساعت ها ادامه داشت و به مرگ فیجع رسید که با گذر از یک سال هنوز عاملان آن محاکمه نشده است.

صلحی که حکومت وحدت ملی با آن، منفورترین جانی کابل را مشروعیت بخشید و مقام های حکومتی را پیشکش وی و رهبران حزب اسلامی کرد به مانند حقوق بشر در خدمت دولتمردان معامله گری است که با فساد هم به قدرت می رسند و هم در هماهنگی با دشمان این سرزمین هستند.

حقوق بشر در افغانستان معنایی جز ایجاد نهادهایی در راستای فساد نیست و اگر سازمان و فردی فعالانه در پی حقوق انسان های بی دفاع است در فشار حکومت و ناقضین قانون یا از میان برداشته و یا تبدیل به مهره های حکومتی می شود.

در این میان سازمان حقوق بشر افغانستان در این حکومت قانون شکن و مملو از قدتمندان فرا قانونی و فساد پیشگان بلند پایه، تبدیل به آماردهنده ای شده است که هیچ اختیاری درجهت دادخواهی برای قربانیان و یا کاهش خشونت ها و نقض حقوق مردم ندارد.

افغانستان سرزمین آمارهای تکان دهنده و جنایت هاست که حکومت و مردان قانون! خود عاملان نقض حقوق بشر و زیرپا گذاشتن آزادی است که دمکراسی و صلح را به خون و کشتار آلوده کرده و در جهت منافع خود استفاده می کنند.

همچنان که مرگ دلخراش رخشانه ها و فرخنده ها به تلخی در تاریخ خواهد ماند، کودکان، زنان و مردان این سرزمین همچنان در ناامنی ها، جان می دهند و در معامله حکومت و خشم تروریستان قربانی می شوند.

حال که بازماندگان جنایت های کابل در هراس بازگشت گلبدین به سر می برند و حکومت سرمست از توافقنامه صلح، مناطق در معامله به دست دشمان واگذار و هر روز کشتار تبدیل به اخبار روزمره افغانستان شده است، دم زدن از حقوق بشر برای چیست؟

ادعایی برای سرپوش گذاشتن خارجی ها برای غارت و یا دست یابی حکومت به فساد بیشتر؟
اگر صلح را آلوده به جانی و طالب می کنند این حقوق بشر است که برای اعمال هر جنایتی استفاده می شود و تنها آمارها از عمق رنج مردمی می گوید که هم بی دفاع هستند و هم در فراموشی سازمان های حقوق بشری، تباه می شوند.

حقوق بشر در این سرزمین با صبحانه کامل آغاز و در خواب راحت به پایان می رسد اما مردم آن با درد و رنج در تقلای زندگی هستند و یا در مقابل دیدگان قانون با شکم های گرسنه به خواب ابدی می روند.

کد (18)

>>>   یکی از سنت های قبل از فرا رسیدن نوروز خانه تکانی ونظافت خانه ووسایل خانه میباشد وتهیه لباس نو برای بچه ها وشیرینی برای شادکامی در عید میباشد.
از انجاکه کوچی ها با هر سه موارد بالا مخالف هستند. ونظافت برایشان معنایی ندارد و متاسفانه هیچ اهمیتی به اطفال و کودکان نمیدهند و با شادی مخالف هستند ودردین انها فقط ادم کشی و وانتحار تعریف شده .همانند اسلاف عرب ومشرک خود به وحشی گری و عقب ماندگی عادت نموده اند با نوروز مخالف هستند.
حامد از بلخ باستان.

>>>   Abdul Hai Khurasani
از حيّا مگذر كه در ناموسگاه اعتبار
شرم مردان را وقار است و زنان را زيور است
آقاى نيازى كه فتواى قتل فجيع شهيد بانو فرخنده را بنا به اعتراف خودش انهم با يك تماس از طريق موبايل توسط اوباشان ولگرد حريم مقدس شهزادهء شجاع و متهور كابلستان صادر نمود و در كمال سبكسرى مغاير نص قران نه تنها استغفار نكرد و توبه ننمود و از مردم معذرت نخواست كه به فتواى گناه الود خود افتخار هم مى كند، حالا امده است و نوروز را با بهانه قراردادن مسايل حاشيه يى مورد تهاجم گسترده قرار مى دهد وبه شأن بلخ هتاكى مى كند و هنر را به سخره مى گيرد!
اين جناب با استفاده از جهل مردم و با اتكاء به مافياى فاسد قدرت هر روز از اخلاق اسلامى فاصله مى گيرد و بدون عفت كلام و حياء عربده مى كشد و فرهنگ و هويت و تمدن را ببازى مى گيرد !
اين اقا هنوز فرق بين فرهنگ بدوى و تمدن را نمى شناسد و فرهنگ كوچيگرى را سعى مى كند بر فرهنگ بانو رابعه بلخى عارف نامدار بلخ ترجيح دهد !
با صداى بلند در ملاء عام انهم با عصبانيتى مانند اعراب بدوى منافق، تمام هنرمندان را فاحشه خطاب نمودن از مصادق بارز فتنه اجتماعى و تحريك افكار تروريستى در جامعه است .
اين اقا اگر مسلمان مى بود خود را برتر از حضرت داود نمى دانست و در برابر نص قران تمرد نمى كرد و بعد از فرمان جنايتكارانه قتل شهيد فرخنده حد اقل استغفار مى نمود و علناً توبه مى كرد.
اينك با بهانه قرار دان اعمال و رفتار غير مقبول گروهى اندكى نمى توان به عظمت نوروز تاخت و قداست تمدنى يك فرهنگ و تمدن را مورد حمله قرار داد .
تو اگر راست مى گويى و مسلمان هستى ؟
چرا از تجاوز به كودكان انتقاد شديد نمى كنى ؟
چرا از ازدواج اطفال بى گناه كه همسان تجاوز است دفاع مى كنى ؟
چرا از تجاوز ملا ها و ملاچه ها به اطفال معصوم سخن نمى گويى ؟
چرا انتحار را در همه اى اشكال ان چه انتحارى و استشهادى محكوم و مطرود نمى دانى ؟
چرا از تجليل نوروز توسط پدر بزرگ امام اعظم ابوحنيفه به حضرت على ياد نمى كنى ؟
و چرا هاى ديگر .....
ملت جاهل سزاوار چنين پيش نمازى است ....
اسوه حسنه و خلق عظيم پيامبر اسلام كجا و اين عربده كشى كجا ؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است