از چند روز بدین سو، مقام های بلند و پایین رتبه شورای صلح به یک صدا داد و فریاد دارند که بودجه شوری به پایان رسیده است و دالر وجود ندارد.

شورای صلح رژیم کابل هفت سال پیش بنیادگذاری شده بود و اعضا و کارمندان زیادی دارد، این شوری شعار دارد که برای صلح و آشتی ملی می کوشد و مخالفین مسلح رژیم کابل را پس از تفاهم آماده صلح می سازد.

آگاهان به این باور هستند که هیچ دستاورد و فعالیت مثمر شورای صلح تا اکنون به مشاهده نرسیده است و همچنان به نظر نمی رسد که این شوری در آینده کدام موفقیت چشمگیری داشته باشد، اسباب و دلایل ناکامی این شوری هویدا و آشکارا است.

نخست اینکه شورای مذکور از سوی آمریکایی ها به وجود آمده است، هیات رهبری و اعضا کلیدی شوری کسانی اند که منافع و مصالح آمریکایی ها را بیشتر از سرنوشت افغان ها و افغانستان اهمیت می دهند. این شوری مکلفیت دارد تا نبردی را که آمریکای ها به افغانستان آورده اند و تا هنوز ادامه داده اند مشروع جلوه دهد و کسانی را که اشغال کشور از سوی آمریکایی ها را قبول ندارند و مشغول مبارزه و مقاومت هستند به نام صلح و وحدت در « دام تسلیمی » گرفتار بسازد.

حرف دوم اینکه تمویل و رفع نیازمندی های مالی این شوری از الف تا یا به دوش آمریکای ها است و در راس شورا نیز کسانی توظیف شده اند که بقای سیاسی خود را در ادامه جنگ ها و حضور آمریکای ها می دانند.

هرگاه یک اداره یا پروسه ای چنین اهداف شومی در نهان داشته باشد و به این مفکوره و ذهنیت بنیادگذاری شده باشد که آمریکایی ها بدون چون و چرا بر حق هستند و جناح مخالف بدون اگر و مگر سرکش و نافرمان هستند، چگونه می توان امید نمود که آن اداره یا پروسه برای مصالحت و یکپارچگی واقعی افغان ها مخلص است؟

گفته می شود که شورای مذکور در پنج سال اخیر 200 ملیون دالر خرج نموده است و دیروز بالاخره رسما اعلان نمود که در شماره های بانکی شوری دیگر دالری وجود ندارد و بودجه به صفر رسیده است.

حالا سوال این است که شوری این پول هنگفت و گزاف را در کدام راه حیف و میل نمود و در نتیجه در کدام کوچک ترین بخش کشور صلح و آرامش را به ارمغان آورد؟
ما باور داریم که 200 ملیون دالر هرگز در راه پایان دادن درگیری و آوردن صلح واقعی صرف نشده است بلکه در راه نیرنگ هایی خرج شده است که باعث ادامه و تشدید درگیری ها گردد و یا هم این میلیون ها دالر را دزدان معلوم الحال شورای نام نهاد صلح به کیسه های خود زده اند.

اما این واقعیت حالا بسیار روشن و مبرهن است که رهبر کنونی و حقیقی شورای صلح رژیم کابل « دونالد ترامپ » کسی است که برای دالر جان می دهد و پیش از این اعلان کرده است که دیگر یک دالر هم به مقامات دزد و فاسد دولت کابل نمی دهد بنابراین ترس برده می شود که خورجین شورای صلح همچنان تهی و خالی بماند.

حبیب الله یوسف زی

>>>   چه کسانی خطرناک اند؟
=============
از یون ها، اصولی ها، لالی ها و تمام آنهای که افکار و عقاید خود را بصورت علنی و روشن بیان می کنند، باید سپاس گزار بود… اینها تا زمانیکه در مقام های اجرائیوی قرار نگیرند، آدم های خطرناکی نیستند… چنین افرادی در همه جوامع وجود دارند و بر بنیاد اصل «آزادی بیان» هر کس حق دارد که نظریات خود را آزادانه ابراز کند؛ ولی مردم،‌ نیرو های سیاسی، جوامع مدنی و مقام های دولتی با تمام قوا تلاش می کنند که چنین افرادی در مقام های رهبری یا اجرائیوی قرار نگیرند!

برعکس، از آن رهبران و مقام های دولتی - حکومتی بترسید که ظاهرا از دموکراسی، حقوق بشر، برابری، عدالت اجتماعی و وحدت ملی صحبت می کنند، ولی در عمل تطبیق کننده افکار یون ها، اصولی ها و لالی ها اند… چنین افرادی نهایت خطرناک اند؛ قرار داشتن چنین افرادی در مقام های رهبری یا اجرائیوی باعث تباهی جامعه و مردم می شود!

لذا بسیار مهم نیست که چه تعداد «افرادی» در یک جامعه دارای افکار فاشیستی، افراطی، ضد دموکراسی و یا غیر انسانی است؛ بلکه آنچه فوق العاده ارزش دارد، این است که چنین افرادی در رهبری جامعه و یا مقامات اجرائیوی قرار نگیرند (و یا به مجردی که شناخته می شوند، باید طرد و عزل گردند)، در غیر آن، فاتحه آن جامعه و آن مردم را باید خواند...

>>>   رئیس شورای صلح ربانی را هم برادران ناراضت از بین برد یوسف زی شما به هیچ قول ایسستاد نیستید

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است