عملیات انتحاری در مرکز قل اردوی شاهین در مزار شریف:

طبیعتا این قبیل عملیات های ناجوانمردانه در داخل مسجد و ادای نماز به وسیله مردم و سربازان و افسران از جانب هر انسان با وجدان و با ایمانی محکوم است و ما نیز چنین عملیات ناجوانمردانه و غیر انسانی را محکوم نموده و به ارواح پاک و طیبه شهدای این حادثه و سایر شهدا کشور درود و دعا می فرستیم و به مجروحین حادثه شفای عاجل و کامل از خداوند بزرگ خواهانیم و به بازماندگان و همسنگران شان از عمق دل تسلیت عرض می کنیم.

اما سوال اصلی مردم ما در چنین عملیات هایی مکررا این خواهد بود که دشمن چطور با این همه سلاح ثقیل و خفیف و تجهیزات و نیروی نظامی داخل مراکز نظامی در شهر مزار شریف و شهر کابل و شهرهای بزرگ دیگر کشور می گردد و دست به کشتار زده و تلفات هنگفت جانی و مالی برای مردم و نیروهای امنیتی دولتی برجای می گذارد؟

فقط با محکوم ساختن عملیات انتحاری مشکل کشور و مردم ما حل می گردد؟ ما می بینیم بعد از گذشت چند روز، مجددا منتظر حوادث و واقعیات دیگری می باشیم. مگر این کشور از خود نیروی امنیتی و اطلاعاتی ندارد؟ اگر دارد مگر در خواب فرو رفتند و خواب شان هنوز پوره نشده و اگر بیدار هستند به ملت افغانستان جواب قانع کننده ارایه بفرمایند.

دشمن چطور تا داخل مراکز نظامی با این همه سلاح و تجهیزات نظامی وارد می گردد و چطور با این همه امکانات و نیرو وارد شهرها می گردد. چرا کاروان های نظامی دشمن در مسیر راه ها مورد هدف قرار نمی گیرند و متوقف نمی گردند؟

مگر مراکز نظامی ما نظام قراول ندارد و هرکس خواست ماننده کاروانسرا داخل و خارج شده می تواند. چرا افراد و دسته هایی که وارد و خارج می شوند مورد بازرسی جدی قرار نمی گیرند. این همه مسامحه چرا صورت می گیرد؟ مگر نیروی نظامی ما در قل اردوها کم است. همینقدر نیروی نظامی و امنیتی که حالا ما داریم در دهه های اخیر هیچ زمانی افغانستان نداشته است؟

قوای هوایی نیز الحمدلله داریم و همکاران بین المللی در این عرصه نیز حاضر به هر نوع همکاری با ما هستند. چرا مراکز دشمن را از زمین و هوا نمی کوبیم؟ مگر اطلاعات نظامی از تحرکات دشمن نداریم و اگر داریم چرا در وقت و زمانش وارد عملیات نمی گردیم و تسامح صورت می گیرد.

فشار نظامی بر دشمن باید به طور سنگینی وارد گردد که دشمن فریاد کشد و او خواهان صلح و آتش بس گردد. دشمن را در مراکزش باید کوبید. نباید منتظر این بود تا دشمن در داخل شهرها و مراکز نظامی ما رخنه کند و همیشه ابتکار عمل به دست دشمن باشد و ما به فکر دفاع و صلح دروغین باشیم و با این حرکات پر ما را دشمن بخواب کند و ما توبره گدایی صلح برگردن داشته و از جهان و کشورهای همسایه و دشمنان خود صلح و مصالحه طلب کنیم و آنها جواب ما را با ریشخند بدهند.

هنوز هم زمان داریم. دنیا از نظر سیاسی و نظامی هنوز با افغانستان است. نباید فرصت را از دست داد و جهان را در شک و تردید بیشتر قرار داد تا دنیا به تدریج با دشمن رابطه بر قرار کنند. مثل این که فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین و بعضی از کشورهای همسایه به تدریج با دشمن تامین روابط کردند، فقط راه نجات از مصیبت های موجود فشار کامل نظامی و کوبیدن هر چه سریعتر دشمن در لانه ها و مراکز خودش است.

به دشمن نباید فرصت بیشتری داده شود و فشار نظامی کاملی بر دشمن باید وارد گردد تا دشمن مجبور به تضرع و التماس صلح گردد نه که ما ضعف نشان دهیم.

سید محمد خیرخواه

>>>   اين اردو انكيزه ندارد!! سؤال از شما؟ اين اردو و همه اركان هاى امينيتى جرا بايد بجنكند؟؟ برأى جه و برأى كى؟؟ أمريكا يا دولت دزد و مسولين وطنفروش؟؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است