آمدن گلبدین حکمتیار و حضور دیگر رهبران جهادی را زیاد جدی نگیرید.

تا زمانیکه آمریکا حضور دارد خواب دوباره جنگ های داخلی را بگور ببرند و امروزه این همه رهبران کاسه و نمک با آمریکا شده اند.
تا زمانيکه آمریکا به اینها اجازه ندهد، به اصطلاح عامیانه شور خورده نمي توانند.

من متیقن هستم که آمریکا هرچی بیشتر تلاش می ورزد تا رهبران جهادی را نوازش کند و به هر يک از ایشان مقام های بلند دولتی را با پول های میلیونی هدیه نماید، تا آنها را خاموش نگهدارد که مبادا در اثر اغتشاش ایشان برای روسیه یک کمک بزرگ صورت گیرد تا آنها را بر ضد آمریکا تشویق به جنگ داخلی نماید.

عبدالقادر ناصری

>>>   روسیه تا زمانی که متیقن نباشد که در افغانستان یک دولت مقتدر که توانایی تامین امنیت خویش را داشته باشد ، بوجود می آید، هیچزمانی خواستار خروج نیرو های امریکایی از افغانستان نیست.
زیرا خطر آن میرود که با خروج نیرو های خارجی از افغانستان، دوباره جنگ های داخلی در افغانستان شروع خواهد شد و این جنگ های داخلی به کشور های آسیای میانه و در نتیجه به سرحدات روسیه نیز تاثیر خواهد داشت.
هرچند در ارتباط با پاکستان و طالبان، خواهان دولت طالبان در افغانستان و خروج قوای خارجی از افغانستان است، اما چون پاکستان یکی از هم پیمان های استراتیژیک امریکا است، بنأ بالای پاکستان آنقدر باور ندارد.
امریکا نیز با وجودی که پاکستان هم پیمان استراتیژیک اش است، به هرصورت بخاطر روز مبادا، گلبدین را نیز منحیث مهره دوم، بعد از حکومت افغانستان، در حال انتظار نگه داشته است.
در موضوع سوریه نیز روسیه با وجودی که پای ترکیه را در مذاکرات صلح سوریه نیز کشانده است و با ایران و ترکیه و دولت سوریه در تلاش برای یک راه حل و تفاهم است، اما ترکیه نیز منحیث یک عضو پیمان ناتو، شریک مطمُن روسیه در مذاکرات صلح سوریه نیست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است