اگر امریکایی ها 25 سال پیش در سال 1992، افغانستان را پس از (بیشتر) یک دهه بی ثباتی و جنگی که خود در آن نقش داشتند بگونه غیر مسوولانه و غیر اخلاقی، به حال خود رها نمی کردند و اگر تنظیم ها و رهبران تنظیم های جهادی را که در تمام سال های جهاد یا جنگ با قوای شوروی و دولت حزب دمکراتیک خلق با متحدین منطقه ای و جهانی خود مورد حمایت تسلیحاتی و مالی قرار دادند، اینگونه کله به کله می کردند تا در یک دولت مشترک با هم جمع شوند، آن همه حوادث خونبار و هولناک که تاکنون ادامه دارد، در افغانستان شکل نمی گرفت.

در مجلس ارگ کابل و در سایه دولتِ مورد حمایت و تمویل امریکا، تمام تنظیم های جهادی مورد حمایت و تمویل امریکا در دهه هشتاد و رهبران زنده این تنظیم ها گرد هم آمدند و از ورود و پیوستن گلبدین حکمتیار امیر حزب اسلامی استقبال کردند.

حضور حکمتیار حلقه حضور تمام تنظیم های جهادی و رهبران آنها را که از متحدین امریکا در دوران جنگ سرد علیه شوروی بودند، در یک دولتی که با حمایت مالی و نظامی امریکا مجال حیات و بقا می یابد، تکمیل کرد اما سوال این است که آیا امریکایی ها به امیر حزب اسلامی که موضع خود را از جنگ علیه دولت مورد حمایت امریکا به همکاری و همراهی با این دولت تغییر داد، تفهیم خواهند کرد تا به این موضع خود پایبند باقی بماند؟

آیا امریکا بر خلاف دهه نود اینبار افغانستان را به حال خود رها نخواهد کرد و دست از حمایت مالی و نظامی دولتی که هفده سال است در چتر این حمایت حیات به سر می برد، نخواهد کشید؟ امریکایی ها مشکل پاکستان را به عنوان قدرت اصلی بی ثبات کننده و حامی جنگ در افغانستان چگونه حل خواهد ساخت، درحالیکه تا اکنون و در طول این هفده سال بگونه جدی و صادقانه به این مشکل نپرداخته است؟

محمد اکرام اندیشمند

>>>   اندیشمند صاحب یک کم ذره اندیشه کن و فکر کن که چرا هنگامی که سوریه بالای مردم کشور خودش یک بمب انداخت،غالمغال امریکا بر آمد که چرا بالای مردم بیچاره سوریه بم می اندازی ،اما پاکستان از شانزده سال بدینسو از خاک خویش تروریست ها را به افغانستان میفرستد و هر سال ده ها هزار نفر کشته و زخمی میشوند و رییس جمهور امریکا با رییس جمهور پاکستان تیلفونی تماس میگیرد و میگوید که پاکستان وظایف خویش را به درستی انجام میدهد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است