اگر ما با اینگونه «سیاست» وداع نکنیم، در آن‌ صورت با «خرد» وداع کنیم:

ـ خوراک، پوشاک، مراقبت‌ های صحی، مسکن، امنیت و خانواده ما را دولت تامین کند، اما در نظام شریک نیستیم.

ـ کلیدی‌ ترین شخصیت‌ های مربوط به خط سیاسی ما وزیر، جنرال، رییس، والی و ولسوال هستند اما در نظام شریک نیستیم.

ـ منابع پولی‌ ما در بانک‌ های با اعتبار خارجی می‌ چرخند، اما ما بر ضد حضور خارجی‌ ها در افغانستان هستیم.

ـ بیشتر از 80 درصد از منابع ما را خارجی‌ ها به‌ ویژه غرب می‌ پردازد اما آنها خارج شوند ما افغانستانی ها خود کشور خود را می‌ سازیم.

ـ ما مخارج یک‌ هفته نیروهای رزمی خود را نداریم اما ما افغانستانی های با غیرت از میهن خود مستقلانه دفاع می‌ کنیم.

ـ ما بر فرهنگ و اخلاق خانواده خود مسلط نیستیم، اما برای مردم درس حجابت را می‌ آموزانیم.

ملک ستیز

>>>   دیموکراسی و یا به عبارت دیگر نظام سرمایه داری چنین است.
یک رییس جمهور برای چهار سال و یا نهایت دو دوره یعنی هشت سال در راس قدرت است و کوشش میکند که از موقع استفاده کرده و جیب های خود را پر کند، چه رییس جمهور امریکا باشد و یا افغانستان و یا کدام کشور دیگر.
برای آنها بی تفاوت است که مردم چه میگویند، خوب میگویند و یا بد و یا داو و دشنام میدهند. آنها کار خود را میکنند.
هر رییس جمهور و دولت بعدی که می آید، میخواهد از دولت قبلی کرده سرمایه زیادتر جمع کند. این خود سبب ایجاد سرمایه زیادتر و چاپ پول بیشتر و در نتیجه سرمایه گذاری بیشتر و پیشرفت و انکشاف بیشتر میشود.
حالا نرخ بهره بانکی در اروپا و امریکا تقریبأ صفر است، بنأ گذاشتن پول در بانک سال به سال ارزش آن را کمتر میکند، بنأ سرمایه داران کوشش میکنند که پول خود را سرمایه گذاری کنند و سرمایه گذاری سبب تولیدات بیشتر زراعتی و صنعتی و خدمات میشود و درنتیجه رقابت ها بین تولید کنندگان صورت میگیرد و در نتیجه سبب پایین آمدن نرخ اموال و خدمات میشود که ما آن را بنان دیفلاسیون یاد میکنیم.
زمانی که گردانندگان بانک ها و بورس های جهانی متوجه میشوند که کالا ها زیاد میشود یعنی عرضه زیاد و تقاضا کم میشود، نرخ بهره بانکی را بالا میبرند و در نتیجه سرمایه گذاران پول های خود را در بانک میگذارند و سرمایه گذاری کم میشود و عرضه کم میشود و تقاضا زیاد میشود.
و این سیستم دورانی تولید و پول از آغاز بمیان آمدن کاپیتالیزم در دنیا ادامه دارد و در آینده نیز ادامه خواهد داشت.
منتهی در آینده فرق اش در این است که قسمت اعظم کارها در دنیا ، از زراعت گرفته تا تولید ات صنعتی و خدمات، توسط ماشین ها و کمپیوتر ها و هوش مصنوعی صورت میگیرد، در نتیجه زمینه کار و فعالیت برای انسان ها محدود میشود و زمانی که انسانها متوجه شوند که دیگر از آنها منحیث یک فرد تولید کننده در جامعه استفاده نمیشود، بلکه صرف منحیث یک مصرف کننده است، خود بخود از ادامه نسل خود داری میکند و انسانها در رقابت با هوش مصنوعی بازنده میشوند و خود بخود نسل انسان از بین میرود.
زیرا انسان بخاطر کار زنده است، نه به خاطر خوردن و خوابیدن. در غیر آنصورت ما نمیتوانیم تفاوتی بین انسانها و دیگر زنده جانها قایل شویم.

>>>   -ما در دبی امپراطوری سرمایه پوند داریم اما اشرار مارا بزدل می خوانند
- از تمام سازمان های جاسوسی پول میگرفتیم حالا مکه پول را سی آی ای قطع کرده ما مستقل شدیم و میگوئیم امریکارا خارج میکنیم

>>>   افسوس وبدبختانه که امریکا این سردمدار تروریزم بین المللی چاکران گوش به فرمانش مانع خدمات ارزنده همچو اشخاص انشمند وخدمتگذاران واقعی کشور مارا نه میدهند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است