روزه باید گرفت بخاطر اینکه حکم خدا است، فرض است. خدا همین قدر گفته است که از این حکم اطاعت نمایید. مسایل دیگری مانند اینکه باید از حال فقرا خبر شویم ضمنی است.

بسیاری ها نه تنها در این ماه از حال گرسنگان و فقرا خبر نمی شوند بلکه بخاطر پرخوری و شکم پروری فربه تر و وزنین تر می شوند و از حداقل فعالیت نیز باز می مانند. اینکه روزه برای صحت خوب است نیز بحثی ضمنی است و نظریات مختلفی وجود دارد.

وقتی باور داریم که خدا هست و قدرت لایزال است پس اطاعت بی شرط از او عشق است. اطاعت بدون شرط و توقع، ایمان را پرورش و صیقل می دهد. نباید بخاطر اطاعت از هر حکم خدا اول منافع خود را سنجش کنیم. هر طاعت و عبادت را نباید از دید تجاری و بازرگانی سنجش کرد و آن را به معامله ای داد و گرفت تقلیل داد.

این رفتار از ابهت ایمان و پاکی عشق به خدا می کاهد. وقتی خدا وجود دارد نباید این هستی و قدرت مطلق را در چوکات عقل خویش برابر کنیم و بخاطر تشویق توده به ایمان داشتن در هر حرکت دینی برایش طعمه ای طرح نماییم اما باز هم صد افسوس که مدیریت حرص انسان دشوارتر از شوراندن کوه هندوکش است چه رسد به مهار آن.

امرالله صالح

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است