بر اساس قانون اساسی افغانستان؛ تظاهرات، دادخواهى و عدالت‌خواهى مسالمت آميز حق تمام مردم افغانستان است. هیچكس و هیچ مسول حکومت، زیر هيچ عنوان و بهانه‌اى حق ندارد، مانع همچون حرکت‌های مدنى گردد. حرکت شما که براى شهداى مظلوم حملۀ خونين روز چهارشنبه و ديگر حملات تروريستى دادخواهى مي‌كردند، كار درست، بجا و درخور ستايش بود.

و اما؛ حضور چهره‌های فرصت‌طلب سیاسی و استفاده‌جو که همواره از احساسات پاک جوانان و هموطنان ما به سود شخصی و تیمی‌شان استفاده می‌برند، نکته‌ ای است که باید بدان جداً توجه داشت. ضمن حمایت از تظاهرات مسالمت‌آمیز و دادخواهانه از جوانان بهتر آنست جوانان عدالت‌خواه و غیروابسته پیش از هر چیز دیگر، صف‌شان را از صف موج سواران فرصت‌‌طلب جدا سازند.

به‌حیث یک کسیکه چند روزی را در ارگان‌های امنیتی کار کرده‌ام، برخورد دیروز نيروهاى امنيتى و دفاعى در برابر تظاهر‌كنندگان داغ‌ديده را كاملاً نادرست و غير مسلكى می‌دانم و از حکومت و مسوولان هر سه نهاد امنیتی می‌خواهم هرچه زودتر عاملان را تشخیص و به ارگان‌های عدلی و قضایی معرفی نمایند. به يقين باید گفت، میان تظاهر كننده‌گان تعدادی از ورثه‌ی شهداى و داغ‌دیده‌گان حملات تروريستى اخیر نیز حضور داشتند. بنابرين بهتر آنست تا نشان‌گاه تفنگ نيروهاى امنيتى و دفاعى ما در هدف گيرى و نشانه‌گيرى تروريستان قرار بگيرد، نه در برابر کسانی‌که درد دیده اند و بستگان شان‌را در حملات تروريستان از دست داده اند.

اما سران حكومت وحدت ملى!
باز تاكيد مي‌نمايم كه از وضعيت بد امنيتى در كشور استفاده ابزاري جهت طرح و تطبيق برنامه‌هاى تيمى، سَمتى و تبارى‌تان، و يا هم سركوب صداى عدالت‌ خواهى مردم نكنيد. از توطئه‌ها و معامله‌گری‌هاى درونى و بيرونى بگذريد، بيشتر از اين با برنامه‌هاى گنگ و مبهم‌ تان دولت و نظامی را كه به قيمت خون ميليون‌ها انسان بدست آمده است را به باد فنا ندهيد. با عمل‌كردهاى ناسنجيده‌ی سياسي، ناعادلانه، و انحصار طلبانه‌تان جامعه را متلاشى و به پرتگاه نكشانيد. اگر با مردم صادق هستيد؛ عملاً ثابت سازيد كه ریيس جمهور و ریيس اجرايي تمام مردم افغانستان هستيد، نه از قوم، تبار، منطقه و گروه خاص. به صراحت می‌خواهم بگویم؛ تا دير نشده به خود بياييد و با سبُك سري و سطحي نگري مردم را بيش از اين به ستوه نياوريد.

مردم شریف كشورم!
در اين مقطع زمانى هرگونه اختلافات را در طاق نسيان گذاشته و متحدانه در پهلوى نيروهاى امنيتى و دفاعى خود قرار بگيرید. صداي حمايت‌تان را هماننده گذشته از ازبيك تا هزاره، از پشتون تا پشه اي، از تاجيك تا براهوي، از گجر تا بلوچ و از سادات تا ايماق در برابر قاتل و دشمن مشترك مردم، یعنی پاكستان بلند نموده، به‌جای تقابل با نیروهای امنیتی و دفاعی به روحيه دهی و حمایت آنها بپردازید. اتحاد ما در مقابل دشمنان وطن و عُمال‌شان متضمن موفقيت ما است. پس متحد بمانیم و متحد زندگی کنیم.

در پایان؛ بر روح شهدای تظاهرات اتحاف دعا نموده و به مجروحان از بارگاه ایزدمنان شفای هرچه عاجل استدعا دارم.

رحمت اله نبیل

>>>   برخی دوستان نسبت به فروپاشی دولت افغانستان هشدار می‌دهند تو گویی می‌پندارند دامنه‌ی قدرت دولت از کابل فراتر می‌رود. از پروان به سوی بامیان که می‌رفتیم، هر چند ده‌کیلومتر جاده در حوزه‌ی نفوذ گردن‌کشی قرار می‌گرفت که هر آن به اراده‌ی خود می‌توانست جان مسافران را بگیرد. این وضع تقریبا در همه‌جای افغانستان برقرار است. مثلا جالب است بدانید در افغانستان ما سه وزارت صنعت‌ومعدن داریم. وزیر ساکن کابل، وزیر طالب ساکن هلمند، وزیر ساکن بدخشان.

تنها اختیار واقعی اشرفک غنی آن است که پول‌های بین‌المللی را به‌خوبی میان نزدیکان خود تقسیم می‌کند. در دیگر ولایات هم قدرت در چنبره‌ی دزدان گردن‌کش است.

بنابراین جز از طریق پارلمانی و فدرال شدن حکومت راه دیگری برای ادامه‌ی حیات این کشور باقی نمی‌ماند. مگر در این صورت مردم هر ولایت بتوانند در کاهش تنش‌های سیاسی وارده از سوی کابل، به تدبیر امور خویش مشغول بشوند.

>>>   مگر می‌شود از یاد ببرم!؟
====

... چطور فراموش کنم لحظه‌ی را که در بین سرک ایستاده بودم، حیران و مصظرب، اینکه بگریزم یا ایستاده باشم؟
به خود میگفتم فیرها هوایی است، کجا می‌گریزی؟
تا اینکه دیدم یک جوان از پای خود محکم گرفت (مثل اینکه کسی را زنبور بگزد) و یک پایه خیزکنان بطرف دیوار رفت، غلتید. جوان دیگر به زمین خورد... من هم از بین سرک بطرف دیوار روبرو رفتم تا آن جوان را ببینم که یک جوان دیگر به زمین افتید.
کجا فراموش می‌کنم اجساد شهیدانی را که بر روی سرک، روبروی شفاخانه ایمرجنسی گذاشته بودند و بالای کفن های شان نوشته بود: «مجهول الهویه!».
و من هم یک یک روی شان را باز کردم و تصویر برداشتم تا از طریق فضای مجازی کسی مگر آنها را بشناسد. دو تای اول روی های شان باز بود ولی سومی با بنداژ پیچانده‌گی؛ صدایی در گوشم آمد و گفت: «در رویش به مرمی زده اند...». نوجوان بود!

نه!
از همه بهتر من آنها را می‌شناسم.
برادرانم بودند...
جسورتر و شجاع‌تر از من

راستی بی هویت و مجهول الهویه آنهای استند که به عمق فاجعه و بیداد پی نبرده اید. بی هویت آنهای استند که شخصیت شان و ارزش‌های بزرگ انسانی شان را در پای «ماموریت سیاسی» قربانی کرده اند.
ننگ بر شما باد که تا حال متوجه نشده اید، این یک مُشت فروخته شده چه بر سر مردم مظلوم این سرزمین آورده.

روی تان سیاه!
ما شکر هستیم استوارتر و محکم‌تر از پیش

>>>   50%فیصد سربازان امنیتی قوماندانی شهروگارنیزون کابل ازوظیفه فرارکرده اندونه خواستند علیه مردم خویش قرارگیرند ودرحال حاضرسربازان وافسرانی که علیه اعتراضات مردمی تظاهرکننده گان را تهدید میکنند همه شان ازحزب اسلامی حکمتیار وبخشی ازطالبان مولوی تره خیل استند.

>>>   خطاب به جوانان مبارز و سنگر دار؛
دلقك ها و مداحان قصر سپيدار و ارگ را تشخيص دهيد و اجازه ندهيد در صف تان رخنه كنند ، اينها انتحاريون وفادار اند و در صورت كه فرصت يابند به صف عدالتخواهان ضربه خواهند زد. تخريب اين طايفه كمتر از انتحاريون طالب و داعش نيست. قصر ها از درون فتح مى شوند. متوجه اين افراد سخيف باشيد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است