وضعیت افغانستان در دوسال اخیر خوب نبوده است. از لحاظ امنیتی، سیاسی و حتی اقتصادی، نگرانی ها هر روز افزایش یافته است. جنگ و ناامنی به جای خود باقس است و فساد همچنان بیداد می کند و هنوز مبارزه ای که حکومت به آن تعهد داده بودند نتیجه ای نداده است. روی ساختارها درون نظام کاری صورت نگرفته است و بحث تغییر نظام که در توافق این حکومت پنجاه پنجاه بود چیزی در پیوند با آن نشده است، پارلمان به دیدگاه عده ای، فراقانونی است و مشروعیت ندارد. از اینها گذشته بحث اختلاف درونی، وضعیت را در افغانستان شکننده ساخته است. هر روز گزینش ها و به کنار کشاندن ها که با عالمی از پرسش ها صورت می گیرد و شاید هم سلیقه ای برخورد می شود. بزرگ ترین نگرانی این است که بازهم جریان های سیاسی افغانستان بازهم بر سر قدرت بایکدیگر درگیر شوند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)،داکتر رمضان بشردوست عضو مجلس نمایندگان در برنامه «حاشیه خبر» گفت: اختلافاتی که درون حکومت وجود دارد، مشکل مردم ما نیست، به شرط اینکه اختلافات اول، بر مصالح و منافع ملی باشد، دوم اختلافات بر پروژه، برنامه، پالسی و استراتژی باشد، مثلا اعلام می شود که ع و غ اختلافات بسیار عمیقی در رابطه با اینکه آیا ما حق اولویت را در استراتژی افغانستان، در استراتژی اقتصادی افغانستان، ساختن بندهای بزرگ ذخیره آب دهیم، یا ما باید حق اولویت را به ساختن سرک ها یا استخراج معادن دهیم، این نوع اختلافات هیچگونه مشکلی برای مردم ندارد و مردم بسیار خوشحال می شوند که رهبران این کشور، زمامداران این کشور، عقل، منطق و اندیشه دارند، حرف های استراتژی و بازسازی را می فهمند و در درد و غم و دلسوز مردم هستند.

وی، ادامه داد: اما وقتی مردم می شنوند که اختلافات میان ع و غ درمورد این است که در فلان چوکی چه کسی مقرر شود و این هم بر اساس این نیست که افراد پاک و صادق روی کار بیایند، دیگر نمی توانند حکومت را قبول داشته باشند و به آن اعتماد کنند. تا به حال ما نشنیده ایم که یکی از این دو طرف با فردی مخالفت کنند به این خاطر که لیاقت آن پست را نداشته است، بلکه به خاطر این بوده است که فردی از میان خودش نبوده است و جنگ این دو فقط به خاطر جیب و چوکی است و متاسفانه تنها چهار قوم است که قدرت دارند، قدرت سیاسی، حکومت، دولت، بین چهار قوم، پشتون، تاجیک، ازبک، هزاره، توزیع شده است، در حالیکه در قانون اساسی ما از دوازه قوم نام برده شده است اما این اقوام در کیک حکومت هیچ سهمی ندارند و این افراد شهروند دوم محسوب می شوند. مشکل اساسی دیگر این است که در طول ده یازده سالی که در پارلمان هستم و شاهد معرفی کاندید وزرا هستم هیچ وقت در چوکی کاندید وزرا از این اقوام اقلیت ندیده ام که معرفی شوند. در حالیکه آنها هم افرادی با تحصیلات و توانمندی های بالا دارند. اما از آنجایی که در حکومت قدرت به کیک تبدیل شده است، فقط افرادی از آن می خورند که در راس هستند و قدرت به دستشان است.

بشردوست، معتقد است، حکومت تمام قدرت را به دست خود گرفته است اجازه نمی دهد این قدرت به طور عادلانه برای همه اقوام تقسیم شود و افزود: حالا جای تاسف اینجا است که همین چهار قومی هم که در راس قدرت هستند، از قوم خود نمایندگی نمی کنند و هیچ دردی را از آنها دوا نمی کنند، بلکه آنها فقط به خاطر شخص خود آمده اند و فقط و فقط برای خود است که کار می کنند، این موارد است که مردم را دچار تشویش می کند و باعث می شود که مردم هیچ اعتمادی به این دستگاه و این حکومت و این نظام نداشته باشند.

نماینده مجلس، می گوید که حکومت قانون را هم زیر پا گذاشته و افزود: با آمدن توافقنامه سیاسی، قانون اساسی در بسیاری از جاها نقض شد، مواردی چون صدر اعظمی در آن آمده است که ما هرگز در قانون اساسی نداریم. وقتی قانون اساسی توسط خود رهبران نقض شد، دیگر باید فاتحه آن مملکت را خواند. بنابراین این حکومت از پایه خراب است و حتی مشروعیت قانونی ندارد. حکومتی که مشروعیت ندارد و دچار مشکل است هرگز نمی تواند مردم آن را به سعادت برساند.

وی، در ارتباط با اختلافات جریان های سیاسی، از جمله حکومت و پارلمان اظهار کرد: ما باید فریب جنگ زرگری را نخوریم، بارها از مجلس نمایندگان شنیده ایم که اگر فلان مصوبه ما اجرا نشده است، به این دلیل است که حکومت این کار را برای ما نکرده است، اگر در افغانستان فساد است، دزدی، جنایت و امثالهم است، نمایندگان می گویند که گناه ما نیست ما وظیفه خود را انجام داده ایم اما این حکومت است که وظیفه خود را انجام نداده است، اما این در واقع برف بام خود را بربام دیگران انداختن است و در واقع و در حقیقت بین حکومت و قوه مقننه تقابل وجود ندارد. اینها پیش روی مردم در ظاهر جنگ زرگری می کنند و پشت سر باهم در تفاهم کامل به سر می برند. ما باید این جنگ زرگری را باور نکنیم چرا که در واقع در موجودیت همین ع و غ است که این نمایندگان موجودیت فعلی خود را آن هم به صورت نامشروع در پارلمان دارند. و موجودیت ع و غ هم از همین موجودیت نمایندگان فعلی پارلمان است. با وجود این نمایندگان است که ع و غ می توانند حکومت کنند. بر این عقیده هستم تمام بزرگان و سران و رهبران مختلف در این کشور در دسترخوان حکومت نشسته اند و از این وضعیت سوء استفاده و چپاول را به اوجش رسانده اند اما افراد عادی مردم ما امروز گرسنه هستند و با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم می کنند.

کد (30)

>>>   زبان فارسي در افغانستان نياز به دشمنِ تعريف شده دارد. تا زماني فرد يا گروهي در افغانستان به صراحت در برابر فارسي اعلام دشمني نكند، اين زبان رشد نمي كند. ما پارسي زبان ها واقعن ممنون و مديونِ كساني هستيم كه سالهاي سال در برابر زبان مان نگاه خصمانه داشتند/ دارند و در برابر اين زبانِ بزرگ دشمني مي ورزند. در ١٧ سال گذشته زبان فارسي در افغانستان خيلي رُشد داشته و كاربرُد واژه گان نابِ فارسي، نهادينه شد و از روزهاي دشوار گذار نموده. كريم خُرم، وزير پيشين وزارت اطلاعات و فرهنگ، اسماعيل يون و حالا هم گلبدين، ظاهرن با فارسي سر دشمني دارند؛ اما اين بزرگواران باعث شدند بر تقويت فارسي كمكي نمايند و فارسي زبان هارا بيشتر از هميشه به پاس داري از فارسي وا بدارند. به طور مثال سر از امروز من و ده ها شهروند ديگر، بر عكس حكتميار، با واژه گان همچو «تعبه» يا «خيمه» پدرود گفتيم و به جاي اين واژه هاي عربي و بي مزه، از واژه گان زيباي فارسي همچو «شهروند» و «چادر» استفاده مي كنيم. اين واقعن بزرگترين كمك آقاي حكمتيار به زبان فارسي است. شما از دشمنان زبان فارسي توقع نداشته باشيد كه براي رشد زبان تان سيمينار بين المللي برگزار كنند، همين كه با هر واژه زبان تان مخالفت كردند، شما همان واژه را محكم بگيريد و واژه خودشان را به باطله داني پرتاب كنيد.
عزت زياد
هـ معترف

>>>   اگر چه پارلمان مانند آقای پدرام ادم های ملی و پاک نفس دارد ونیز حرف های آقای بشردوست دقیق است . زره

>>>   بشر دوست صاحب یک آدم قانونی است.
با وجودی که دوسال از ختم دوره پارلمان میگذرد و پارلمان بطور غیر قانونی به کار خود ادامه میدهد، اما این وکلای غیر قانونی،بشر دوست صاحب را از دوسال بدینسو در پارلمان گروگان گرفته اند.
بشر دوست بیچاره هرچه میگوید که دوره وکالت من ختم شده است، من را بگذارید که بروم.
اما دیگر وکلای پارلمان او را اجازه نمیدهند و میگویند که:
بشر دوست صاحب! ار خودت در پارلمان نباشی و دوسیه زیر بغلت نباشد و افشای فساد وزیران استیضأ شده نباشد و قهر و غالمغال خودت بالای وزرا نباشد و امر رییس پارلمان که بشر دوست صاحب را از تالار بکشید، نباشد، بخدا اگه ای وزیر ها به ما حق بدهند.
فلهذا به لحاظ خدا به زور میشود و یا به زاری، خودت پارلمان را ترک نکن، گناه روز قیامت ات را نیز ما به دوش میگیریم، هیچ غم نخور.

>>>   دکتر لطیف پدرام
امروز در مجلس نمایندگان....
اگر حکومت خیابان های مسدود شده توسط وزرا، وکلا، رییس امنیت را به روی شهروندان باز نکند بعد از عید رمضان دوباره چادر های معترضان در خیابان ها پهن خواهد شد!

>>>   آقای بشردوست نیز درهمان چالشی که دیگران ازنظرایشان قرار دارند، خودش قرار دارد. وآن اینکه جناب بشردوست فقط خودش را بسیارقبول دارد، دیگران راهرگزنمی بیند، ضمنا حس حسادت درایشان موج میزند. بسیاری ازاظهار نظرهایش ازروی حسادت وریکاری برای جلب نظرمردم است، شنیدن حرف حق تلخ است، ولی چاره ای نیست.

>>>   آقای معترف {نظر دهنده اول)!
یکبار نظر ارایه شده تانرا با وجدان بیدار از سر بخوانید و آنرا با نوشته بشر دوست ارتباط دهید!!! نظر شما در مورد مقاله بشر دوست همانند آنست که کسی بیکار بماند و فریاد بکشد:
" درختهای سر کوه را که شانده!!!!"
و یک چیر دیگر آقای معترف، طی دو سه هفته اخیر مردم شما و همراهان شما را خوب شناخته اند. حالا چارزانو نشستن فایده ندارد!!!!

>>>   آقاى بشر دوست پارلمان نيز مشوعيت ندارد تو كه اينقدر رأست گوى ودل سوز برأى أين كشور هستى پارلمان را ترك كن معاش كه چند هزار دالر ماهوار انرا ميگيرى خوب برايت مزه ميدهد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است