دیشب در جلسه مشورتی ارگ رفته بودم. این جلسه از طرف تیم ارگ در راس شاه حسین مرتضوی برنامه ریزی شده بود و بیشتر کسانی دعوت شده بودند که نهادی، موسسه ای و یا سازمانی داشتند و سخنرانان هم از بین همین موسسه داران انتخاب شده بودند.

خیلی از اشتراک کنندگان شاید شاگردان کم سن کورس های دشت برچی بودند، بسیاری از آن ها کسانی بودند که هیچ درکی از وضعیت نداشتند و صرف اشتراک در مهمانی ریس جمهور در ارگ برای شان مهم بود.

شخصیت های مستقلی بسیار کم بودند و یا حداقل در جمع سخنرانان کسی مستقل دیده نمی شد. در این جلسه هر آدمی با اندک شعوری می فهمید که همه گپ های سخنرانان دیکته شده بودند و از قبل با مسوولان این جلسه هماهنگ و مهندسی شده بود.

سخنرانان این جلسه، به جز یکی دو مورد مسایل پیش پا افتاده هیچ پیشنهاد، انتقاد و یا خواست مورد توجهی نداشتند. اما تعریف و تمجیدهای ناشیانه و دیکته شده از رییس جمهور، کمپاین های چاپلوسانه و وقیحانه از موسسه، سازمان و شخص خودشان، تا دلتان بخواهد زیاد بود.

جان مایه اصلی این برنامه اما، در واقع واکنش بسیار بسیار ناشیانه، خام و عجولانه ای بود در مقابل حرکت اخیر استاد محقق که طراح اصلی اش هم آقای مرتضوی بود. آقای مرتضوی با راه باریک و بزرو که در ارگ باز کرده است، فکر می کند میتواند از وضعیت موجود پیش آمده که از یک طرف، رهبران سنتی، جایگاه و پایگاه شان در درون جامعه با چالش مواجه است و از سوی دیگر حکومت برای برچیدن رهبری رهبران سنتی از جامعه برنامه دارد، فرصت را عجولانه مغتنم شمرده و می خواهد این باریک راه بزرو را به شاه راه منافع موسسه ای و باندی خودش تبدیل کند.

آدم هایی مثل من که منتقد رهبران سنتی چون محقق هستند و کارکرد و روش کاری شان را مورد انتقاد قرار می دهند مسلمن جامعه و آدم هایش را از پیر و جوان به طور نسبی می شناسند، خواست های اصلی مردم را می فهمند و شرایط را هم خوب درک می کنند. با شناختی که من از جوانان، روشنفکران و مدنی نماهای موسسه دار دارم، چیزی به نام منافع جمعی و منافع آحاد مردم کوچکترین اهمیت و ارزشی برای شان ندارد.

جوانان آگاه افغانستان اگر از کم کاری رهبران سنتی انتقاد می کنند، از شیوه کاری شان ناراضند یا دنبال تغییر رهبری جامعه هستند، معنی اش این نیست که دنباله رو - هر شٌوده و بادریز که حاضرند در مقابل کوچکترین امتیازی به تمام منافع جمعی مردم پشت پا بزنند- ، باشند.

رییس جمهور افغانستان اگر این نوع شارلاتان بازیها را جدی بگیرد و بر مبنای آن برنامه عملی اش را در برخورد با رهبران سیاسی-سنتی تنظیم کند مسلمن که شکست خواهد خورد و رییس جمهور را به بیراهه می برد.

صابر دهقان

>>>   بهتر است از شما بپرسیم که حاصلات امسال چطور است؟
برای بحث های سیاسی میشود از اطفال کودکستان شنید.

>>>   آقای دهقان شما چرا انتقاد نکردید؟ اگر از شاگردان خوردسال کورس ها نبودید برای چه رفتید در این جلسه؟ اگر مهمانی ارگ برایت موضوعیت نداشت چرا اشتراک کردید؟

>>>   آقای دهقان کار بسیار خوب کردید که این جلسه را از نزدیک مشاهده کردید و به مردم گذارش دادید همین عمل را ترکی روی دست گرفته بود که آخر با بالشت سرش به سزای اعمالش رسید هیچ والدین در خانه های خود حق پرس و پال را در مورد خانواده و محله شان نداشت خورد سالان که با ترکی تعهد سپرده بودند که وی را از تمام موضوعات داخل خانه شان با خبر سازد صبح زود هنگام خود را به مرکز سازمان رسانیده و اطلاعات شب گذشته خانواده را به سمع ایشان میرساند. همین دست آورد ترکی . حزب دموکراتیک خلق بود که تا حال مردم افغانستان از ثمره اش مستفید میگردند. این بار نوبت آقای کجالو فروش رسیده. حرمت و احترام به شاگردان و نو نهالان کار نهایت نکو است اما استفاده از آنان کار بس فاجعه بار خطرناک. بسیار خوب بود اگر از این نونهالان در مورد آینده شان و آینده هم نوعان شان سوال میکرد و انگیزه زندگی کردن آرام را برای شان میداد. اگر استفاده مشروع از افکار این جوانان صورت گرفته باشد مردم از این اقدام استقبال مینماید. اگر به خاطر منحرف کردن و فساد انداختن باشد ثمره اش را تمام مردم افغانستان خواهد چشید و این نوع اعمال در اینده دامن گیر نسل جدید گردیده و چندین نسل دگر را به تباهی خواهد کشاند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است