در حالیکه اوضاع امنیتی سیاسی در داخل افغانستان در یک فرآیند پر فراز و فرود تشنج و ناهنجاری هایی را تجربه می کند، در بیرون اما وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو به دور میزی گرد آمده اند و پیمان همکاری شان با افغانستان و نیروهای امنیتی، کشور را به روز کرده اند و قرار است هفت هزار نیروی دیگر به افغانستان بفرستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، زلمی وردک، آگاه مسایل نظامی در برنامه «نگاه» گفت: حالا قرار است آمریکا چهار هزار سرباز و ناتو سه هزار سرباز دیگر به افغانستان بفرستند. سران ناتو گفته اند که دو علت بسیار مهم برای اینکه آنها سربازان خود را به افغانستان بفرستند وجود دارد. یکی این است که حکومت افغانستان برای دفاع از خود، ضعیف است و آنها می گویند که ما می خواهیم افغانستان را در بخش های امنیتی و دفاعی، مشورت دهیم و راهنمایی کنیم. مساله دوم، این که گفته اند ما اشتباهاتی را کرده ایم و دوباره تکرار نمی کنیم و دستاوردهایی را که تابحال به دست آورده ایم از دست نمی دهیم. بر همین اساس است که آنها در تلاش هستند که سربازان خود را اضافه کنند. یک سرباز خارجی سالانه یک میلیون دالر در اینجا مصرف دارد و یک سرباز افغانی ده هزار دالر مصرف دارد. نود هزار دالر فرق میان مصرف آنها وجود دارد. چرا آنها می خواهند این مصرف هنگفت را بر شانه های خود تقبل کنند؟ حتما دلیل مهمی برای این موضوع وجود دارد.

وی، در خصوص دلیل اصلی افزایش نیروهای ناتو بیان داشت: در ظاهر این نیروهای خارجی می گویند که ما برای مشوره دهی می آییم اما در اصل، از یک رسانه بین المللی شنیده شده است که وزیر دفاع آمریکا گفته است که ما برای این سربازان را می فرستیم چرا که در تلاش هستیم تمام صلاحیت های امنیتی افغانستان را به دست بگیریم و مصونیت قضایی هم داشته باشیم.

وردک ادامه داد: دلیل دیگر اینکه چرا آنها سربازان خود را به افغانستان می فرستند این است که تحرکاتی را در این دو سال برخی همسایه های ما انجام داده اند. همین حالا هم پاکستان و چین رابطه بسیار نزدیکی دارند و مجالس سه جانبه بین افغانستان و چین و پاکستان انجام می شود، اینها هم تحرک هایی هستند که آمریکا را به تشویش انداخته است. آمریکا این را متوجه است که در این چند سالی که آنها مسوولیت امنیتی را به دوش افغان ها انداخته اند، میان افغان ها توافق وجود نداشته و قسمت های مختلف به شاخه های مختلف تقسیم هستند. بنابراین آنها در تلاش هستند که چیزهایی را که به دست آورده اند از این طریق از دست ندهند.

این آگاه نظامی، شرایط استفاده افغانستان از نیروهای ناتو را چنین بیان می دارد: اگر فشار خارجی ها بر حکومت قرار بگیرد و حکومت را به این مجبور بسازد که تهداب گذاری حکومت را درست بسازد و تغییرات مبرمی را داخل حکومت افغانستان بوجود بیاورد، یک کتله واحد در داخل حکومت جایگزین شود تا منافع ملی کشور را درنظر بگیرند، بالکل، به فایده افغانستان است. اما اگر باز هم هرج و مرج وجود داشته باشد باز هم نمی توانیم کدام منافعی را بوجود بیاوریم، هنوز هم برای ما مشکلات دیگری پیدا خواهد شد. بنابراین این مربوط به خود افغان ها می شود که ما به کدام ترتیب با آمدن این سربازان در داخل افغانستان، بهره برداری درست کنیم تا برای منافع ملی کشور مفید واقع شود. در گذشته ما باید این هم پیمانان خارجی را وادار می ساختیم که به قسمی مار ا تجهیز می ساختند که می توانستیم در برابر تهدیداتی که وجود دارد از خود دفاع کنیم. در گذشته این کار را نکردیم و با زیان روبرو شدیم. این بار هم اگر این موضوع تکرار شود، همین وضعیت وجود خواهد داشت.

وی، معتقد است، آمریکا دیگر تجهیزات را به دست نیروهای افغانستان نمی سپارد و گفت: اگر ما واقعا این توان را می داشتیم و این توان را داشته باشیم که برایمان هرچیز بدهند مدیریت کنیم و درست استفاده کنیم، شاید وضعیت بهتر از این بود. همین حالا خارجی ها ادعا می کنند که ما به افغانستان سلاح هارا داده ایم و آنها آن را فروخته اند، جایگاه ها را فروخته اند، تجهیزات را فروخته اند حالا هم چون آمریکا رقیبان بسیار قوی دارد که فعال شده اند و از طالبان هم استفاده می کنند، ترس شان از این است که اگر باز هم به افغانستان تجهیزات دهند و به دست خودشان باشد آنها را به گروه های مقابل و مخالف شان می فروشند. برای همین خود دست به کار شده است.

وردک معتقد است، استراتژی کشورهای خارجی بر منافع ما استوار نشده و افزود: در کل این ما هستیم که باید در کنار همه این مسایل منافع خود را درنظر بگیریم. خارجی ها که استراتژی ها و برنامه های خود را پیش می برند. چرا که آنها دستاوردهای بسیار کلانی در داخل افغانستان دارند. استراتژی آنها را چه بدرد ما می خورد وقتی بر منافع ملی کشور ما وابسته نباشد. استراتژی آنها چه بدرد ما می خورد وقتی که مردم ما در خاک و خون می غلطند. استراتژی آنها چه به درد می خورد وقتی که مردم ما از گرسنگی رو به فرار باشند و در دریاها و بحرها غرق شوند. استراتژِی آن را زمانی نیازداریم که ممکلت را به طرف آبادی ببرد به طرف شکیبایی ببرد به طرف آرامش ببرد به طرف منافع ملی این کشور ببرد، استراتژی آنها هم تطبیق شود و ما هم آرام شویم.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است