عبدالله عبدالله در برابر پرسش یک عضو جنبش روشنایی در بامیان، بی پاسخ ماند و به چالش کشیده شد.

شماری از اعضای شورای عالی مردمی جنبش روشنایی بامیان در قالب فعالین مدنی این ولایت، با داکتر عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی دیدار کردند.

در این دیدار عبدالقادر حسنی، در خصوص دلیل فیصله ظالمانه 11 ثور 1395 کابینه حکومت وحدت در خصوص انحراف توتاپ از مسیر بامیان- میدان وردک که باعث شکل گیری قتل عام میدان روشنایی نیز گردید، از داکتر عبدالله پرسشی را مطرح کرد و او در پاسخ دادن به این سوال عاجز ماند و با دستپاچگی طفره رفت.

با آنکه عبور برق 500 کیلوولت ترکمنستان بعنوان یکی از خواست های اصلی فعالین مدنی بامیان نیز مطرح گردید، اما داکتر عبدالله در پاسخ دادن به خو است ها و پیشنهادات فعالین مدنی بامیان، بازهم طفره رفت و حتی از گرفتن نام توتاپ و برق 500 کیلوولت سرباز زد.

انگار یاد کردن از توتاپ برای او یا ننگ بزرگی است یا شرمی که زبانش از اعتراف بدان عاجز است.

رضا فکور کرمانی

>>>   ارك نشينان فاسد فاشيم كور و كر ولال! آخر كارش جزء مات ماندن مكر حرفي در برابري اين حق روشن دارند؟

>>>   اگر آغا کمی هوشیار میبود درک میکرد که سوال بسیار احمقانه بود .

>>>   بخاطر رعایت بعضی نزاکت ها و جلوگیری از از شکننده شدن بیشتر وضعیت از بعضی حقایق چشم پوشی میگردد.
غازی کابل

>>>   اعتراض مردم شهرستان چاه‌آب تخار از ظلم فرمانده محلی حکمتیار و بی کفایتی و ناتوانی حکومت غنی‌عبدالله.

>>>   Haroon Amirzada

کاش عبدالله هنرمند "ستاره افغان" بود نه یک سیاست مدار سنگ دل

داکتر عبدالله دنیای خود را دارد. او عاشق خود است. او سوپر ستار دنیای خود است.‌سیاست برای او بازیچه ای برای خوش گذرانی، مود و فشن، ضیافت، تشریفات و بزم و هنر نمایی است. او غم هیچ چیز را ندارد. کشور در جهنم می سوزد اما او غرق در دنیای خوش گذرانی است. او خوش دارد لباسهای پر زرق و برق و رنگارنگ فیلمی بپوشد. از او توصیف کنند. با او عکس های فیسبوکی و تلویزیونی بگیرند.
او در هر سفرش در جهنم جنگ، فقر و بی عدالتی در ولایات مختلف برای خود محفل بزم، تفریح و سرگرمی ترتیب می کند. اشک یتیمان، شکم گرسنه فقرا ، بی عدالتی ها و داستانهای تراژیک مردم برای او مثل داستانهای فلم های هالیووداست و ارزش اشک ریختن و یا غم شریکی ندارد.
کاش جان کری بجای ۵۰ فیصد شریک قدرت با اشرف غنی بیمار روانی برای او ۵۰ فیصد نقش در فلم های هالیوود می داد.
کاش استاد عطا محمد نور بجای مصارف گزاف بر سر او بحیث سیاستمدار در هر انتخابات او را بحیث هنرمند در ستاره افغان به آریانا سعید معرفی می کرد تا با هنر نمایی هایش هنر و موسیقی افغانستان رشد بیشتر می کرد.
به باورم عبدالله به بامیان برای شنیدن و کمک عملی به مردم فقیر بامیان نرفته است. زیرا او این چنین وعده های میان تهی زیاد در هر ولایت داده است.
درد عبدالله درد مردم نیست.درد عبدالله هنرنمایی، عشرت و خوش گذرانی است. او از محافل گوناگون بزم و خوشگذرانی کنار دریای پنجشیر خسته شده است، او از آب و هوای دلنشین بند امیر لذت می برد. اما سالها در انتظار لذت از عجایب طبیعی و تاریخی بامیان بود.
یکی از مشاوران ارشد عبدالله روزی برایم گفت که فریاد مردم به آسمان رسیده است و هزاران نفر از عبدالله می خواهند که دست بکار شود، گوشه گیری و بی تفاوتی را کنار بگذارد. او نماینده و امید میلیونها انسان است. وقتی این خواستهای برحق مردم را با عبدالله مطرح می کنیم، او اصلا نمی شنود یک وعده میان تهی می دهد و یا مردم را پشت نخود سیاه روان می کند. وقتی بیشتر پافشاری می‌کنیم که داکتر صاحب به لحاظ خدا از صبر ایوبی خویش بیرون شوید. پاسخ او اینست :
" غم و مشکلات این مردم تمامی ندارد، امروز حوصله شنیدن این حرفها را ندارم. یک آهنگ شاد بمان که غم ما دیگر شود."
عبدالله مرموز ، سنگدل و عیاش تا چه وقت از جهنم افغانستان برای خود عشرتسرا در کاخ سپیدار می سازد؟

>>>   نوسنده محترم چندان جالب سوالي نبوده كه تو از مهمانت پرسان كردي

>>>   عبدالله یعنی چه ؟ یعنی که؟ مگر جنگ افشار را بدست فراموشی سپردید. داکتر عبدالله، قوماندان در سطح کندک (غند) لوای 597 توسط چندین تن از شهود به عنوان رهبری نظامیان در افشار در روز اول و دوم که تجاوزات انجام یافته، معرفی شده است. اگر به این حرف باور ندارید بروید به اخبار کابل پرس مراجعه نماید که تحقیقات پروژه عدالت انتقالی را از زبان مردم بشنوید عبدالله تا زنده است باید به طرف بامیان نرود. تاریخ اسناد های این مردم را به خاطر عبرت همیشه در درون خود زنده نگهداشته است و مردم در ذهن خود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است