تاکنون دراین دولت تصمیم گرفته نشده است که گروه های دهشت افکن را به عنوان دوست قبول کنیم یا دشمن؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، محمد جواد رحیمی، آگاه سیاسی در گفتگو با محور درباره نشست کشورهای آسیای میانه با افغانستان و همکاری در مبارزه و شناسایی گروه های هراس افکن گفت: قبل از اینکه از کم کاری کشورهای منطقه در امر مبارزه با هراس افکنی انتقاد شود باید از حکومت وحدت ملی انتقاد کرد؛ آنها در طی یک و نیم دهه از انجام وظیفه اصلی شان که تامین امنیت است، ناکام مانده اند.

رحیمی می گوید: حکومت ها در افغانستان بجای تامین امنیت به عنوان وظیفه اساسی شان، به همسویی و همفکری با طالبان، ادعای برادری با آنها و ایجاد تفاوت میان گروه های هراس افکن، همکاری و گرفتن رابطه به اشکال مختلف با آنها نه تنها در امر مبارزه با این گروه ها همکای نکرده اند که خود مصیبت های بیشتر را بر مردم وارد کرده اند.

این آگاه سیاسی، درخصوص موضع تفاوت نبودن میان طالب با القاعده و داعش در چهارمین نشست کشورهای آسیای میانه و افغانستان در بامیان اظهار می کند: واضح است که میان گروه های هراس افکن هیچ تفاوتی نیست و آنان صریحا برای به خاک نشاندن مردم عمل می کنند. اما در این شرایط، شناسایی عوامل این گروه ها ضرورت ندارد و نیاز به تدبیر است.

وی می افزاید: دولت در فقدان این تدبیر است و تا اکنون در نبود استراتژی مشخص علیه این گروه ها به سر برده ایم و قادر نبوده ایم گروه های دهشت افکن را دشمن قبول کنیم یا دوست؟

رحیمی بیان می کند: قبل از اینکه فعالیت های دیپلماتیک را گسترش ببخشیم باید تکلیف این قضیه را مشخص کنیم که طالبان دوست مردم هستند یا دشمن آنها؟ متاسفانه که در افغانستان همواره افراد ضعیف الاراده و سست عنصر در راس امورات مختلف قرار گرفته اند و به شکلی از اشکال همواره ادعای دوستی با گروه های هراس افکن را کرده اند که این خود در سطح بین الملل تاثیر گذار بوده است.

این آگاه سیاسی می افزاید: همه مشکلات به ضعف و ناتوانی رهبران کشور بر می گردد، آنان حملات بزدلانه را به تقبیح و نکوهش ختم می کنند و عملا هیچ استراتژی و پلان مشخص برای سرکوب دشمنان ندارند. در این شرایط در قدم اول نیاز است که در قبال تروریزم یک موقف واضح در کشور گرفته شود و فضای بی اعتمادی در سطح رهبری و سیاسیون کشور برچیده شود چرا که این خود بسیار خطر ناک است و کشور را به سوی ناامنی و گسترش جنگ سوق می دهد.

کد (26)

>>>   پدرام:
من نظرم این است که پایه های لرزان این رژیم باید لرزان تر شود تا که فرو بریزد. کوشش برای تحکیم پایه های این رژیم خیانت به مردم افغانستان است. این رژیم با همین پایه های لرزانش مخالفانش را در منگنه قرار داده است و کارد اش را بر استخوان مردم فرو برده است. یک لحظه فکر کنید این رژیم مستحکم وقدرتمند شود چه مصیبتی بر سر مردم خواهد آورد و چه دوزخی برای مخالفان خواهد ساخت.
در یک کلام این رژیم باید از بن و بنیاد تغییر داده شود و دیگرگون گردد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است