مجلس نمایندگان با انتقاد از طرح جدید امنیتی شهر کابل می‌گوید که این طرح تنها می‌تواند ارگ و چند نهاد اطراف ارگ را مصون کند.
اعضای مجلس روز دو شنبه (۲۶سرطان) در نشست عمومی این مجلس با تأکید بر این‌که طرح امنیتی شهر کابل باید همه جانبه باشد، می‌گویند که محمد اشرف غنی با ارایه طرح تازه در تلاش محفوظ کردن خود در ارگ است.
اعضای مجلس می‌گویند که برداشتن دیوارهای سمنتی از اطراف منازل برخی شخصیت‌ها و نهادهای خصوصی، کار مناسب است، اما این دیوارهای سمنتی باید از جاده‌های فرعی مسدود شده توسط برخی نهادهای دولتی نیز برداشته شود.

طرح برای تأمین امنیت و کاهش ازحام ترافیکی شهر کابل، اخیراَ از طرف حکومت ارایه شده و شهر داری مسوول است تا تمام دیوارهای سمنتی را اطراف منازل ونهادها بردارد.
در حال حاضر بیش از ۵۰ درصد جاده‌های فرعی و عمومی شهر کابل از طرف برخی نهادهای دولتی و منازل مقامات با گذاشتن دیوارهای سمنتی مسدود شه است که باعث سنگینی ترافیک شهر شده و از سویی هم، با گذاشتن دیوارهای سمنتی و حصار کشی بر دیوارها، شهر کابل شکل نظامی را به خود گرفته است.
اما، اعضای مجلس می‌گویند که اشرف غنی با ارایه این طرح در تلاش ایجاد “گرین زون” است تا خود و چند نهاد اطراف خود را تأمین امنیت کند.
آنان می‌گویند که ایجاد “گرین زون” تنها ارگ نیشنان و برخی نهادهای خارجی و سفارت‌خانه را مصوونیت می‌بخشد، اما امنیت شهروندان را تأمین نمی‌کند.

اعضای مجلس می‌گویند که اگر حکومت درتلاش تأمین امنیت شهروندان کابل است، باید یک طرح جامع ارایه کند و دروازه‌های کابل را تحت مراقبت شدید امنیتی قرار دهد.
آنان تأکید می‌کنند که ولسوالی‌های اطراف کابل که مراکز تربیه تروریستان آنجا است، باید در طرح تازه امنیتی شهر کابل شامل شود.

عبدالرووف ابراهیمی رییس مجلس در این مورد گفت: برای تأمین امنیت شهر کابل به یک طرح همه جانبه و جامع نیاز است.
آقای ابراهیمی افزود که طرح تأمین امنیت شهروندان کابل باید بدون امتیاز دادن به گروه و فردی باشد و بالای تمام نهادها و افراد یکسان تطبیق شود.
به گفتۀ رییس مجلس، این طرح باید تمام مشکلات شهروندان را در نظر گرفته اجرایی شود و مصوونیت همۀ شهروندان در این طرح باید گنجانیده شود.
آقای ابراهیمی تأکید کرد که تبعیض و امتیاز در طرح تأمین امنیت شهروندان نه تنها که مشکلات را کاهش نمی‌دهد بلکه سبب افزایش چالش‌های امنیتی نیز می‌شود.

در همین حال، وزارت داخله برای تأمین امنیت شهر کابل در دروازه‌های ورودی این شهر از نصب اسکنرها خبر داده است.
مسوولان در وزارت داخله، گفته‌اند که برای بررسی بهتر از موترهای که به شهر کابل ورود می‌کنند، اسکنرهای برقی نصب می‌شود.

همچنان، عارف رحمانی یک عضو دیگر مجلس تأکید کرد که شهرداری کابل دیوارهای سمنتی را از اطراف خانه‌های برخی‌ها می‌بردارد، اما جاده‌های مسدود شده توسط برخی از نهادهای دولتی و ارگ را دست نمی‌زند.
آقای رحمانی گفت که رییس حکومت وحدت ملی، در تلاش ایجاد “گرین زون” برای حفظ خود و چند سفارت‌خانه است و هیچ فکری در مورد امنیت مردم ندارد.
به باور آقای رحمانی، “ایجاد گرین زون” تنها می‌تواند اشرف غنی و چند سفارتخانه را محفوظ داشته باشد، اما این طرح به هیچ عنوان نمی‌تواند برای تأمین امنیت شهروندان کابل موثر تمام شود.
این عضو مجلس افزود که ارگ، شورای امنیت و سایر نهادهای امنیت اگر تصمیم تأمین امنیت شهروندان کابل را دارند باید، دروازه‌های کابل را تحت مراقبت جدی امنیتی داشته باشند.
آقای رحمانی گفت که مراکز آموزشی تروریستان در ولسوالی‌های همجوار کابل وجود دارد و طرح تأمین امنیت شهروندان باید از آنجا آغاز شود.

این در حالی است که محمد اشرف غنی حدود شش ماه پیش از مردم کابل فرصت طرح تازۀ تأمین امنیت شهر کابل را خواستار شده بود. در اولین اجرایی کردن این طرح شهردار کابل مسوول شد تا دیوارهای سمنتی را از اطراف منازل برخی از شخصیت‌ها و نهادهای حصوصی بردارد.
اما، آگاهان باور دارند که این طرح همه جانبه نیست و اشرف غنی در تلاش ایجاد “گرین زون” برای محفوظ شدن ارگ نیشنان و برخی سفارت‌خانه است.
آنان می‌گویند که طوری نهادهای خارجی و سفارتخانه‌های حق تأمین امنیت دارند شهروندان نیز این حق دارند که باید از طرف حکومت درنظر گرفته شود.

روزنامه ماندگار

>>>   ارگ قصه دوستم را هم مفت کرده است
ولا برای دو ستم شرم است که خو د را زنده ما نده است

>>>   افسوس وصد افسوس به مقام وزارت داخله کشور که بدست چنین شخص بی تجربه قرار دارد
دروازه های کابل را با اسکنر مجهز ساخت به نظر نمی رسد که تاثیر جدی بالای امنیت شهر داشته باشد
شاید این بخاطر مصرف بودجه باشد
قیام

>>>   ارگ مهم است مرکزیت افغانستان یاقلب کشور است اگر قلب نبود وجود نیست

>>>   Saboor Raheel
هیچ حرکت سیاسی دیگری برتر، موثرتر، صادقانه تر، مردمی تر و فداکارانه تر از حرکت رمضانی رستاخیز نیست. دل به جاده و خیابان باید زد. راه همین است. تجربه نشان داده است.
اگر کسی راهی و راهکاری برتر و بیشتر از خیمه نشینان رستاخیزی ارائه کرده میتواند یاالله! ورنه عملیات آکروباتیک سیاسی فرمایشی و تکراری تان تنها به درد پروژه های شخصی و پشت پرده تان میخورد، نه به درد مردم. و چه بسا که این حرکتها هدفی جز گمراه کردن و اغفال مردم نداشته باشد.

دل به سرمایه داران و متولیان بتخانه چوکی و مقام نباید بست. اینها اگر با هزار زبان آتشین علیه رژیم سخن بگویند، زیان زیرین شان حفظ نظام را زمزمه میکند. یعنی هیچ، یعنی پوچ. مانند همو لندی پشتو که:

په خوله به جنگ درسره وکرم
د سترگو لاندی به زاری درته کومه

اینها گاهگاهی، هرچند حالا فراموشش کرده اند، ا تغییر نظام به پارلمانی سخن میگویند. اما در عین حال نقیض آن را بیان می کنند و می گویند خواهان سقوط نظام نیستند. معلوم نیست سقوط از نظر اینها چیست. چرا با کلمات بازی کردن؟
همین که خواهان نظام پارلمانی یا فدرالی میشوید، معنی اش تغییر نظام است و دشمنی با نظام ریاستی کنونی. اگر تغییر نظام نمیخواهی، پس دروغگوئی بیش نیستید. ورنه چه معنی دارد اینهمه لاف و پتاق و در پایان تکرار ترجیع بند خواهان سقوط نظام نبودن؟

خواست صادقانه و درست همین است که این نظام باید سقوط کند و سرنگون شود تا به جایش یک نظام پارلمانی یا فدرالی بیاید. ورنه هرچه هرکه در باب مخالفت با حکومت میگوید، چانه زنی برای مقاصد شخصی است نه چیز دیگر.
چه بسا که این چانه زنیها حتی ظاهر مردمی هم ندارند. در بهترین صورتش مقام و چوکی میخواهند و توجهی به رفاه عمومی و انکشاف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ندارند. اگر دارند، بفرمایند خودشان و یا هواداران شان از یک پروژه اقتصادی و اجتماعی یا فرهنگی نام بگیرند که خود طرح کرده باشند و یا خواهان تعدیل و تغییر کدام پروژه دولتی به نفع مردم شان در مناطق مربوط شده باشند.

شماری به این باور اند که چون هیولای فاشیزم تیز و خونریز است بنابراین از هر حرکت ضد فاشیستی باید دفاع کرد. خدمت این دوستان باید عرض شود که اول شما ثابت کنید که این حرکتها ضد فاشیزم است، آن وقت دفاع و پشتیبانی بخواهید. تا کنون که تجربه شده است چنین حرکت‌هایی در پایان روز در خدمت فاشیزم بوده اند. مگر چه چیزی تغییر کرده است که بازهم در خدمت فاشیزم نباشند. مثلا کدام خواست مبرم اینها ضد فاشیزم است؟ لاف و پتاق علیه غنی و آنها را بیریشه و سگشوی و پراشوت شده خواندن چه مویی از سر فاشیزم کم میکند جز اینکه نابالغ و عقده مندی چند را دلخوشک بسازید؟

راه مبارزه دیروز اگر از میدانهای گرم جهاد و مقاومت میگذشت، امروز از خیابان میگذرد. نمونه اش رستاخیز. نمونه اش جنبش روشنایی. باقی هرچه هست رنگ دیگری و نیرنگ دیگریست. مهم نیست که آنرا در ترکیه جنرال دوستم و عطا محمد نور و محمد محقق اعلان کنند یا در کابل نبیل و اسپنتا. شما فرقی می بینید؟

تنها روشنایی و رستاخیز در خیابان اند که جدی اند. اگر باور ندارید از ارگ بپرسید!

دیدگاه من چنین است. یقین دارم که در چنین دیدگاهی، اگر امت مسلمه و خلق عالم را با خود نداشته باشم، تنها هم نیستم. آیا چنین نیست؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است