زلمي خليلزاد، سفير پيشين امريكا در افغانستان، خطاب به قانوني گفته بود: "فكر كرده اي ما از بيخ بته هستيم؟"
نيم نگاه تحليلي به آنچه خليلزاد گفته بود، مي تواند صورت بندي اصلي كشاكش سياسي در افغانستان امروزي را براي ما روشن كند: كشاكش اصلي اين جا ميان بي ريشه ها و بانك هاي رأي است.

بي ريشه ها
تعريف مردم افغانستان از غني و امثالش اين است كه مردمان بي ريشه و فاقد پايگاه اجتماعي هستند. همه سرمايه سياسي اين ها، حمايت سفارتخانه هاي غربي است.

عمده ترين علت ترس اين گروه از دموكراتيزه شدن قدرت در افغانستان نيز همين بي ريشه گي شان است. آن ها به درستي دريافته اند كه در يك دموكراسي واقعي فقط كساني به قدرت مي رسند كه مورد اعتماد مردم بوده و بتوانند آراي مردم را كسب كنند.

اين گروه اگر گاهي از "بيخ" و ريشه خود هم صحبت مي كنند، منظور لابي هاي شان در دهليزهاي كانگرس و كاخ سفيد است. اين گروه هر باري كه زير فشار قرار گيرند كوشش مي كنند با كشاندن پاي كشورهاي خارجي به مساله مورد منازعه، از منافع خود حراست كنند.
بانك هاي راي در مقابل اين گروه، جبهه ايتلاف نجات قرار دارد؛ جبهه اي كه رهبران آن هر كدام يك "بانك راي" هستند و از حمايت ميليوني توده ها برخوردار مي باشند. رهبراني كه در روزهاي دشوار مردم در كنار شان بوده و با تمام اقشار اين سرزمين رابطه حسنه دارند. از ويژگي هاي اين گروه اين است كه در مناسبات داخلي قدرت، روي حمايت هاي مردمي محاسبه كرده و كمتر درهاي سفارتخانه ها را دق الباب مي كنند.

پيروزي هر كدام از اين دو گروه در افغانستان، پيامدهاي خاص خود را دارد: بي ريشه ها اگر قدرت خود را تحكيم كنند كاپيتولاسيون برقرار خواهد شد و قيموميت خارجي ها بر اين سرزمين مستحكم تر خواهد گرديد؛ اما اگر بانك هاي راي پيروز شوند، قدرت سياسي دموكراتيك تر و مردمي تر خواهد شد و نقش مردم در تصميم گيري هاي سياسي تثبيت خواهد گرديد.

عبدالشهیدثاقب

>>>   عطا محمد نور در بازگشت از ترکيه، طی سخنرانی اخيرش در شهر مزار اظهار داشت که اگر حکومت اصلاح نشود، برای اصلاح آن از هر کشور بيگانه کمک خواهد خواست. اين سخنان آقای نور که با ارزش های ملی و غرور افغانان منافات دارد، با واکنش های سخت و تُند از جانب نزديکترين دوستان و هواداران او مواجه گرديده و آنرا مايهء شرمساری گروه خويش جمعيت اسلامی دانستند.

>>>   "حمايت ميليوني توده های جبهه ايتلاف نجات" را در تظاهرات گلابی (سه صد موتر) و خیمه نشینی های شان( بین 20 الی 50 نفر) دیدیم. اگر در روز اول تظاهرات خود شانرا در بین تظاهره چیان جوانان و محصلین جامعه مدنی جا نمی زدند، تعداد شان از یک هزار هم اضافه نمی بود.
نه خیر آقای ثاقب، درین جا پای استدلال تان کمی می لغزد.
در ضمن عطا نور اخطار داد که از کشور های خارجی کمک طلب خواهد کرد. اینهم نمونۀ از آزاده گی این ائتلاف.

>>>   بسیارنوشته بجا آقای ثاقب ممنون خیلی نظر معقولی است من نیز یه این عقیده استم.
shiwa

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است