مخالف های سیاسی با ارگ تشدید شده است. در یک گرد همایی مردمی دو ایتلاف سیاسی ایتلاف نجات مردم افغانستان و شورای مشرقی در ولایت بلخ، رهبران این ایتلاف ها یک بار دیگر بر مواضع قبلی شان تاکید کردند و خواستار پایان انحصار قدرت سیاسی در ارگ شدند. رهبران این ایتلاف ها تاکید کردند که تا زمانیکه انحصار قدرت در دست چند نفر در ارگ شکسته نشود و اصلاحات نیاید به مبارزه شان ادامه می دهند. ارگ و حلقه اطراف او و شخص رییس جمهور متهم به بازی های قومی و انحصار قدرت سیاسی هستند که سبب نارضایتی مردم افغانستان و جریان های سیاسی در کشور شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، عبدالمقدم امین ، استاد دانشگاه در برنامه «آخر خط» گفت: در مجموع فضای افغانستان در حوزه های مختلفی، از جمله حوزه سیاسی، اقتصادی مردمی آلوده است و کاملا حالت استخباراتی و حالت بی اعتمادی به صورت قطع حکم فرما است. باور من این است که بعد از توافقنامه بن، تیم رهبری کرزی و تیم رهبری حکومت وحدت ملی و طالبان که رهبری آن را ملا عمر بر عهده داشت، اینها در مجموع در برابر منافع آمریکا البته به شیوه های مختلف مسوولیت دارند.

وی افزود: در مورد امنیت افغانستان، چه در بحث ثبات و صلح و چه در بحث جنگ، ارتباط به اقتدار ملی افغانستان نمی گیرد. این موضوع ارتباط به برنامه های کلان آمریکا دارد که چطور کشورهای منطقه را مخصوصا افغانستان را سمت و سو دهد.

امین، در خصوص حکومت و عدم اجرا کردن قانون توسط آن گفت: وقتی در یک کشور، قانون حاکم نباشد و عدالت تامین نشود و قانونی که نتواند عدالت را تضمین کند وجود نداشته باشد آن را نمی توانیم به عنوان قانون بگوییم. وقتی رهبران حکومت وحدت ملی توافقنامه سیاسی را امضا کرده اند و به آن پایبند نیستند و به قانون اساسی نیز پایبند نیستند، دیگر ما آنها را نمی توانیم به عنوان یک نظام بگوییم. پس آنها دوباره دنبال منافع خود می گردند. تا زمانی که یک نظام از درد مردم آگاهی نداشته باشد با وضعیت مردم آشنایی نداشته باشد و کشور را متعلق به خود نداند نمی تواند برای آنها هیچ کاری کند. بلکه مسلما هر برنامه ای که روی دست می گیرد برای منافع خودش است.

به باور وی، این نظام و این وضعیت کنونی در گرو استخبارات منطقه و جهان است. هر بدنه این نظام متعلق به یک کشور خارجی دیگر است. ما هنوز در دیدگاه جامعه جهانی و کشورهایی که کشوری مثل افغانستان را در گرو خود دارند به عنوان هدف آنها نیستیم. بلکه به عنوان وسیله برای آنها هستیم. هر ایتلافی هم که در کشور ما شکل می گیرد اینها هم عمق جامعه ای و مردمی ندارد. بالاخره در چنین جامعه ای همه درصدد رسیدن به قدرت، حفظ منافع و یا مغشوش کردن وضعیت هر کدام به نحوی هستند.

این آگاه سیاسی ادامه داد: متاسفانه اوضاع حکومت در کشور ما چنان وخیم است که هم باورهای دینی و هم باورهای ملی در آن متفاوت است. هنوز یک دید مشترک در سطح کشور بوجود نیامده است که به عنوان ارزش ملی محسوب شود. این کشور با ارض و طولی که دارد در گرو کشورهای منطقه و جهان است. به همین دلیل هر جریانی که بوجود می آید به نوعی به استخبارات منطقه و جهان وابسته است.

وی، در خصوص انتقادها در مورد انحصار قدرت بیان داشت: تمرکز قدرت در ارگ مشهود است و هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند. دامنه دولت وسیع است و اگر اشرف غنی جامعه شناسی ای قوی می داشت می توانست این چالش هایی که در درون دولت بوجود آمده بود براحتی حل کند و سمت وسو دهد و همه را راضی نگاه دارد. بخواهیم نخواهیم حالا وی کشور را به طرف یک چالش کلان برده است و بحرانی جدی شکل داده است که این وضع یا منجر به سقوطش می شود یا در انزوا قرار می گیرد.

امین معتقد است همین بحران ها و وضعیت کنونی تابع یک نظم بیرونی است و افزود: نباید فکر کنیم که آمریکایی ها قادر نیستند امنیت را در افغانستان تامین کنند. همین وضعیت تابع مدیریت بیرونی ها است. وگرنه برای افغانستانی که بیش از صد و پنجاه میلیون دالر سرمایه گذاری شده و بیش از سی چهل کشور در اینجا حضور دارد و کشور قدرتمند خاصی در برابر افغانستان قد علم نکرده و با آن سرجنگ ندارد و اردوی ملی آن در برابر مخالفان کشور در خطوط مقدم جنگ می جنگند، اگر اراده باشد امنیت افغانستان به سادگی تامین می شود. پس تمام این بحران هایی که در حال حاضر در کشور وجود دارد، می تواند کاملا برنامه ریزی شده باشد. هرج و می تواند زمینه ای برای حضور و فعالیت بهتر و راحت تر خارجی ها باشد. پس جریان ها و بحران ها همه و همه برنامه هایی خارجی در کشور ما هستند و قطعا ریشه بیرونی دارند.

کد (30)

>>>   از محالات جهان هستی است که آمریکا اجازه دهد تاجیکها یا هزاره ها در افغانستان به قدرت برسند ، قدرت هزاره و تاجیک در افغانستان یعنی نزدیکی بیشتر به ایران و نفوذ و راهیابی ایران در آسیای میانه ، آمریکا پشتونها را به هر قیمتی بر افغانستان حاکم نگه خواهد داشت حتی اگر به قیمت خون میلیونها افغانستانی و صدها هزار سرباز آمریکایی باشد !
پشتونها هم نوکر خوبی برای متحدان عرب و پاکستانی آمریکا هستند ، هم ضدیت و دشمنی شدید با ایران دارند ، هم زمینه غارت افغانستان را برای آمریکایی ها فراهم میکنند بوسیله نا امن سازی افغانستان ، فرض کنید آمریکا اجازه دهد در افغانستان دولت با ثبات و مقتدر حاکم شود ، آنوقت اولین اقدام همین دولت چه خواهد بود جز کوتاه سازی دست آمریکایی ها از منابع و معادن افغانستان ؟
پس آمریکا نیز شریک جرم پاکستان و عربستان و امارات در نا امن سازی افغانستان است
میگویید نه ؟
با چشم خود خواهید دید که آمریکا در انتخابات آینده افغانستان با کمک پاکستان و کشورهای عربی با هزاران لطایف الحیل پشتونها را حاکم افغانستان خواهد کرد و حق هزاره ها و تاجیکها را تضییع خواهد نمود ، آمریکا و اعراب و پاکستان بوسیله قدرت دادن و نفوذ پشتونها بدنبال ضربه زدن به ایران است

>>>   Salam
مبارزه مدنى وقتى سخن آخرش معلوم نباشد، ره به جاى نمى برد. اعتراض هازمانى كارا اند كه هدف و رسيدن به آن نقشه شده باشد. چند مرده باد و زنده باد گفتن و بعد رفتن و تن به تقدير دادن نتنها پيروزى در قبال ندارد، بل اعتماد مردم را هم از جنبش هاى اعتراضى مى گيرد. مبارزه در نهايت يا بايد پيروز مندانه باشد و يا شكست بخورد تا راهكارى جديد تجربه شوند. جنبش هاى اعتراضى در كشور مبارزه يى مستدام و هدف مند ندارند، براى همين مى آيند و روند و به خاطره تبديل مى شوند و اما حاكمان پرقدرت تر مى شوند.
آخرين ميخ را سرانجام بايد كوبيد ، اما نه در هوا!!!!

>>>   پدرام: باید کار حکومت فاشیستی را یکسره کنیم
==========================-
یک جبهه شهید از خراسان..
سال ها قبل این را سروده بودم. مصراعی از یک شعر من است. باز و باز امروز قربانی دادیم. قربانی برای پاسداری از حکومت فاشیست ها از حکومت فاسد غنی.

تسلیت نمی گویم، مسخره است. باید برای رسیدن به عدالت، صلح و ثبات کار رژیم موجود فاشیستی را یکسره کنیم. باید انقلاب کنیم، صلح آمیز یا قهر آمیز. در مبارزه علیه شوونیزم و بی عدالتی در صف اول خواهم بود، چنان که بوده ام تا نگویند از جوانان استفاده ی ابزاری می کنند.

جایگاه مرا در خط مقدم نبرد، جوانان انقلابی و عدالت خواه تعیین کنند، مثل یک سرباز وظیفه، اطاعت می کنم اگر نه آزمایش کنید به من وظیفه بدهید. سر می تابم یا نه. دیگر به پایان حوصله های خود رسیده ایم چندی پیش سروده بودم: صبر هم حوصله ای داشت، که لبریز شده ست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است