مقامات حکومتی افغانستان به این باور اند که استراتیژی امریکا در مورد افغانستان موثر و فراگیر و سرنوشت ساز است اما من باور ندارم مقامات افغانستان درباره استراتیژی را که امریکا طراحی و در مورد افغانستان اعلام خواهد کرد آگاهی داشته باشند. گرچه بعضی از آگاهان سیاسی و نظامی به این باور اند که محور استراتژی جدید آمریکا در افغانستان افزایش 4000 نظامیان تازه نفس و بعد از این شرکت مستقیم در جنگ آن هم به شکل تهاجمی نسبت به گذشته خواهد بود حتی بعضی امیدوار اند که فشارهای نظامی و اقتصادی بالای پاکستان نیز شامل این استراتیژی باشد.

از طرف دیگر تردیدی وجود ندارد، جنگ را که طی 17 سال امریکا در افغانستان رهبری و مدیریت کرد طولانی ترین و پر مصرف ترین جنگ به استثنای جنگ دوم جهانی شمرده می شود. با درنظرداشت ارقام ارایه شده مصارف این جنگ به مراتب بیشتر از پول هایی است که آمریکا برای بازسازی اروپا پس از جنگ جهانی دوم مصرف کرده بود.

متاسفانه آنچه که امید برده می شد واشنگتن هیچ دستاورد بزرگی که بتواند قناعت مردم امریکا، افغانستانی ها و دنیا را فراهم سازد به دست نیاورده و اکنون بعد از گذشت بیش از 17 سال، یعنی دوره های ریاست جمهوری بوش، اوباما و اضافه تر از هفت ماه که از حکومت دونالد ترامپ می گذرد تا هنوز تیم ترامپ رییس جمهور آمریکا، برای برون رفت از این بحران افغانستان نتوانسته اند استراتژی جدیدی را در مورد افغانستان اتخاذ و اعلام نمایند. به نقل از آگاهان نظامی و رسانه های معتبر امریکایی استراتژی را که باراک اوباما در مورد افغانستان اتخاذ نموده بود در حال حاضر مورد قبول همکاران دونالد ترامپ نیست حتی بعضی ها با خط فکری که در زمان اوباما درباره افغانستان تعقیب می شد در مورد افغانستان آن را ناکارا و غیر موثر می دانند.

باراک اوباما و همکاران اش معتقد بودند که به تدریج باید شرایطی فراهم شود تا مسوولیت امنیت افغانستان به نیروهای امنیتی افغانستان سپرده شود و آمریکایی ها صرفا تعداد محدودی از نیروهای خود را برای آموزش در این کشور نگه دارند و در جنگ با مخالفان دولت افغانستان نیز هیچگونه دخالتی نداشته باشند اما تیم ترامپ معتقد است که این استراتژی حکومت اوباما باید تغییر کند و یک استراتژی جدیدی را طراحی نمایند. این کار و این استراتژی به روی کاغذ آمده به باور من در حال حاضر مقامات امریکایی مشغول فراهم کردن زمینه برای عملی ساختن آن هستند.

با درنظرداشت آنچه که گفته شد با آن هم آنچه که از وضعیت معلوم می شود همه مشاورین نظامی دونالد ترامپ با طرح استراتژی جدید توافق نظر ندارند چنانچه با درنظرداشت همین مخالفت ها استیون بنون مشاور ارشد رییس جمهور امریکا از مقام اش برکنار شد. بنون یکی از مشاورین نزدیک ترامپ بود که بنا بر نزدیک بودن اش با جنبش راست انترناتیف مورد انتقاد قرار گرفت. او علاوه بر افشا شدن بعضی اسناد محرمانه به رسانه ها نیز متهم شده است. بنون آزادانه صحبت می کرد که بعضی اوقات نظریات اش مطابق خواست قصر سفید و دونالد ترامپ نبود. بنون اصرار داشت تا تمام قوت های نظامی امریکا از افغانستان بیرون کشیده شوند و حضور در افغانستان جز مصرف بیجا در دراز مدت نتیجه ای دیگری ندارد اما رییس جمهور، وزیر دفاع و مشاور امنیتی کاخ سفید نظر دیگری دارند.

از سوی دیگر واشنگتن تشویش دارد اگر استراتژی جدید را در افغانستان بخواهیم تطبیق نماییم و از دیگر سو روس ها از طالبان در افغانستان حمایت کنند، آیا شرایطی مثل جنگ ویتنام پیش نخواهد آمد؟ آیا افغانستان تبدیل به ویتنام آمریکایی ها نخواهد شد؟ آیا رهبری حکومت وحدت ملی توان تطبیق و مدیریت استراتیژی در افغانستان را دارد؟

این بحث ها و نگرانی ها به صورت خیلی جدی در داخل آمریکا وجود دارد ولی باید گفت که تیمی که اکنون در دولت ترامپ در رابطه با استراتژی افغانستان تصمیم می گیرد، اهداف خود را پیش خواهد برد و نیروهای آمریکایی در افغانستان را نیز افزایش خواهد داد. تنها فرقی که وجود خواهد داشت عملکرد امریکایی ها بعد از این در افغانستان نسبت به آنچه در گذشته بوده، تهاجمی تر خواهد بود.

با توجه به افزایش حملات گسترده تروریستی در نقاط مختلف افغانستان و وخیم شدن اوضاع امنیتی افغانستان، بویژه بعد از حمله خونین اخیر در منطقه میرزاولنگ ولایت سرپل و اعتراضات گسترده مردم با گذشت هر روز وضعیت بحرانی تر می شود. این درحالی است که حکومت وحدت ملی افغانستان دچار شکافی جدی در درون خود است. به عقیده من علت اصلی پیچیده تر از این ها است و در واقع موضوع اصلی در درون حکومت وحدت ملی این است که ساختار قدرت چگونه باشد.

از یک طرف استراتژی امریکا در مورد افغانستان تا هنوز سر و کله اش معلوم نیست. از سوی دیگر در این فضای پر آشوب و پر اختلاف و ضعف و مشکل که دولت وحدت ملی دارد، طبیعتا نمی تواند یک تصمیم گیری قطعی انجام بدهد که بتواند ساختار قدرت را تعیین کند و بحران امنیتی را مهار سازد بنابراین افغانستان همانطوری که با کمک های اقتصادی و نظامی خارجی ها محتاج است برای حکومتداری خوب نیز احتیاج به مشوره و همکاری است.

احمد سعیدی

>>>   دونالد ترامپ در مبارزات انتخاباتی اش در مورد جنگ افغانستان قبلآ گفته بود که موجودیت قوای امریکا در افغانستان، بخاطر موجودیت کشور پاکستان در همسایگی آن که با سلاح ذروی مسلط است، نظر به دلایل امنیتی ضروری است.
بنأ چون از آغاز انتخاب شدن خویش منحیث رییس جمهور، روی وعده های داده شده اش در موارد مختلف از جمله دیوار مکزیک، خروج از پیمان تغیرات اقلیمی و باز نگری روابط تجاری امریکا در بازار جهانی و ایجاد شغل برای مردم امریکا و جایگزینی سیستم بیمه صحی مردم امریکا که در زمان اوباما تصویب شده است و غیره موارد وعده داده شده، محکم روی قول خود ایستاد است، بنأ در مورد افغانستان نیز فکر میکنم که روی قول و وعده خویش ایستاد خواهد بود.
بنأ یا قوای امریکا تزیید می یابد و یا هم تقلیل و یا هم به شرکت های خصوصی داده میشود.
اما در مورد ختم جنگ در افغانستان، هیچکدام این واریانت ها موثر نخواهد بود. زیرا در صورت خروج جنگ داخلی در افغانستان بین گروپ های متخاصم شروع میشود و در صورت موجودیت قوای امریکا هم ادامه جنگ.
بنأ مردم افغانستان باید به یک جنگ دوامدار که شاید از جنگ بین اسراییل و فلسطین هم دوامدار تر شود، خود را آماده کنند.
جنگ بین اسراییل و فلسطین از مدت شصت سال بدینسو ادامه دارد، اما تلفات جنگ آنها به مراتب از افغانستان کمتر بوده است و سال یک و یا دو مرتبه فلسطینی ها یک راکت بطرف اسراییل فیر میکنند و یا یک حمله با چاقو میکنند و یک سرباز اسراییلی را به قتل میرسانند و اسراییل نیز با بمباردمان کوچک خویش یک تعدا فلسطینی ها را کشته و زخمی میکند و بعدأ برای مدتی جنگ خاموش میشود.
اما در افغانستان هر روز در جبهات مختلف جنگ جریان دارد و روزانه ده ها تن دوطرفه کشته و زخمی میشوند.بر علاوه علملیات های انتحاری که وقت و نا وقت صورت میگیرد و یک تعداد مردم بیطرف در آن کشته و زخمی میشوند.

>>>   درین ستراتیژی جنبه سیاست داخلی مهمتر عنوان شده وان اینکه دیګر باید شر وفساد از دولت برچیده شود و نه زردادخیل ګزاشته شود!

>>>   فخرفروشی استقلال...

هنوز عرق از جبین اتن کنندگان جشن (گویا) استقلال در ۲۸ اسد نخشکیده بود، که این بار برای استمرار پشتیبانی* ترامپ و امریکا از حکومت قبیله گرای و دهشت پرور کابل در پیشاپیش تانک های آمریکایی جنون زده اتن میکنند.

*پشتیبانی،
امریکا در سیاست خارجی خود یک زبان ویژه دارد. در این زبان, پشتیبانی و حمایت از یک حکومت دست نشانده و ناکام به معنای دوام اشغال و استبداد قبیله گرایان است.

این همان شیوه های نوین استعمار سده های پیشین است.

سلیم خراسانی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است