حسرت مشروعیت چه کارهایی که نمی کند!

من حکومت وحدت ملی را رژیم تبعیض نام گذاشته ام و این منطقی ترین نامی است که می شود با آن این حکومت را شناخت. حکومتی که مشروعیت سیاسی نداشته و نیز نتوانسته حداقل پذیرش ذهنیت عامه را به واسطه کارکرد مثبت خودش به دست بیاورد، بر عکس خوشبینی ها را به یاس مبدل کرده، دمکراسی را به گند کشیده و استبداد را در جامعه ترویج کرده است.

امروزه هم از منظر دین و هم از منظر دمکراسی، حکومت موجود فاقد آن همه شاخص هایی است که اطاعت رعیت از رژیم را الزامی می کند، یعنی حکومت بر مبنای رای مردم شکل نگرفته، بیعت در کار نبوده و رفراندمی صورت نپذیرفته و علاوه بر این حکومت کاری انجام نداده که مشروعیت کارکردی برای خود دست و پا کند و یا به توافقنامه ای که پس از چندی حکومت را با یک راه کار تعیین شده به مشروعیت می رساند، جامه عمل نپوشانیده است. برعکس حق مردم را تلف کرده، چهره غیرملی و متعصب از خود به نمایش گذاشته، شایسته سالاری را به نفع پارتی بازی های مضحک دور زده و در نهایت معترضین را در روی خیابان به رگبار بسته، تهدید، تعقیب و توقیف کرده است.

حالا که می بیند در هیچ جایی از مقبولیت ملی و بین المللی قرار ندارد دست به کارهای سمبولیک و نمادسازی های غیر موجه می زند نظیر همین دیوار شهروندی. این کار از کسی یا کسانی پذیرفتنی است که باور به حق شهروندی داشته باشند، رژیمی که بین شهروندان خودش خط کشی کرده و عده ای را خودی و عده ای را غیر خودی نام گذاشته و تبعیض را روز تا روز بین شهروندان متساوی الحقوق کشور نهادینه می کند، نمی تواند با این سمبول ها و تشریفات آبروی نداشته را به دست آورد.

مصاحبه زهرا نادری را در باب همین ابتکار منحصر به فرد! خودش دیدم به دل گفتم کاش یک کسی به او بگوید که: دختر جان! به رییس تان بگویید در صورتی که راه شهروندان را دیوار نکشیم، نیازی به دیوار شهروندی نیست. دیوار شهروندی هیچ چیز تازه ای به خورد مردم نمی دهد. مردم از طرز خرام تان می‌فهمند که میزان تعهد و تلاش تان نسبت به دین، قانون، کشور و شهروند در چه حدی است.

حدیث نیک و بدی ما نوشته خواهد شد
زمانه را سندی دفتری و دیوانی ست

برنا صالحی

>>>   دیوارهای سمنتی شهر وندی شهر پـــُر است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است