عَنْ أَنسٍ (رضِ) قال: سمِعْتُ رسُولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ و سَلَّم يَقُول: « قالَ اللَّه تَعَالى: يا ابْنَ آدَمَ إِنَّكَ ما دَعَوْتَني ورجوْتَني غفرتُ لَكَ على ما كَانَ منْكَ وَلا أُبَالِي، يا ابْنَ آدم لَوْ بلَغَتْ ذُنُوبُك عَنَانَ السَّماءِ ثُم اسْتَغْفَرْتَني غَفرْتُ لَكَ وَلا أُبالي، يا ابْنَ آدم إِنَّكَ لَوْ أَتَيْتَني بِقُرابٍ الأَرْضِ خطايَا، ثُمَّ لَقِيتَني لا تُشْرِكُ بي شَيْئا، لأَتَيْتُكَ بِقُرابِها مَغْفِرَةً »
رواه الترمذي وقَال: حَدِيثٌ حَسَن

از انس (رض) روايت است که گفت: از رسول الله صلي الله عليه و سلم شنيدم که مي فرمود: خداوند تعالي مي فرمايد: اي فرزند آدم، هرگاه تو مرا خواندي و از من اميد نمودي ترا مي آمرزم بر هر عملي که باشي و باکي ندارم.
اي فرزند آدم! اگر گناهانت به آسمان برسد و بعد از من آمرزش طلبي، ترا مي آمرزم و باکي ندارم.
اي فرزند آدم! اگر به فاصله و وسعت زمين از گناهان نزدم بيايي، سپس با من روبرو شوي، در حاليکه به من چيزي را شريک نياورده اي، همانا به پري زمين از آمرزش نزدت مي آيم.

کد (5)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است