به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان((afghanpaper، کشوری جنگ زده ای به مانند افغانستان که طی چهاردهه ناامنی بیشتر به ویرانی ای می ماند که در تلاش برای سرپاماندن و بقاست، نسل فرهیخته و تحصیل کرده خود را یا در کشتار و جنگ از دست داده یا در آواردگی و می ماند تعدادی اندکی که برای ارتقای سطح فرهنگی در دانشگاه ها و مکاتب مشغول به آموزش هستند.

با توجه به تبلیغات گسترده ای که طی شانزده سال گذشته از سوی حکومت در عرصه معارف صورت می گیرد آیا کشور توانسته به سطح انتظارات موجود برسد؟ هرچند در این مسیر باید وضعیت امنیتی و جامعه سنتی غالب را در نظر گرفت.

رشد افراط گری و تهدیدهای طالبان که منجر به محرومیت دختران از آموزش و بسته شدن مکاتب شد، تنها چالش بر سر معارف نمی باشد بلکه ضعف حکومت و فساد بیش از هر گروه تروریستی به بدنه فرهنگی و آموزشی صدمه وارد کرده است.

رییس جمهور در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید با انتقاد از نظام آموزشی خواستار بهبود وضعیت تحصیلات عالی شد و همچنین متعهد به تامین بودجه مورد نیاز که با توجه به پیشینه چنین رییس جمهوری نه می توان امید به بهبود و نه اراده ای برای از میان بردن نقص های آموزشی داشت زیرا زمانی می توان دست به اصلاحات آنهم در بخش آموزشی زد که خود دولت از دخالت های سیاسی در این نهاد دوری کند.

سیاسی کردن نهادها از یک سو و نگاه قبیله ای و تباری از جانب دیگر، تمامی ارگان های مهم کشور را در برگرفته که از ریاست جمهوری سرچشمه می گیرد و حتی حواشی نفرات برتر کنکور سال جاری نشان می دهد که همچنان توهم قوم برتر بیش از جنگ، موجب عقب ماندگی کشور شده است.

توجه به قومیت نفرات اول کنکور قبل از شایستگی فردی نشان می دهد که همچنان جامعه با تفکرات برتری جویی قومی مسموم است و در حالی که رهبران پشتون با چنین تفکری به مانند گروه های افراط گر موجب بسته شدن مکاتب و عدم رشد آموزشی کودکان خود می شوند دیگر مناطق افغانستان با وجود محرومیت تشنه آموزش و تحصیل است.

سیاست قبیله ای رییس جمهور از انتصاب بالاترین مقام ها تا دخالت سلیقه ای در کوچکترین نهادها نشان می دهد که تا چه میزان به دنبال پشتونیزم کردن کشور است در حالی که دوران جدید و جامعه امروز به رد انحصارطلبی و برتری جویی قومی می پردازد و خواهان اشتراک در قدرت و سهم داشتن مساوی تمامی اقوام از آموزش گرفته تا امکانات دولتی است.

آنجا که اشرف غنی از فساد و ضعف آموزشی انتقاد می کند بهتر است نگاهی به عملکرد حکومت خود و یا حداقل ارگ بیاندازد تا پی ببرد فساد و بحران جاری کشور از کجا نشات می گیرد.

از سوی دیگر، فرسودگی نظام آموزشی و عدم توجه جدی به وضعیت نابسامان تدریس و آموزش سبب عدم پویایی در دانشگاه ها شده است و در نبود سیستمی که دانشجو را وادار به مطالعه و تحقیق کند موجی از فارغ التحصیلانی شکل گرفته بدون تخصص و سواد کم.

ایجاد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی خصوصی هم نتوانست کمک شایانی به بالا بردن سطح آموزشی کشور صورت دهد و بهره برداری تجاری بیش از ارتقای سطح کیفی مد نظر بوده و هست.

خلای آموزش واقعی و نبود سیستم مدرن در محیط های دانشگاهی به رخنه کردن باورهای افراطی کمک کرده است و اگر در طول یک و نیم دهه گذشته سیستم آموزشی در دانشگاه های کشور پاسخ گوی مناسبی برای نیازمندی های علمی و آموزشی دانشجویان ارایه می کرد زمینه برای نفوذ باورهای تندروی مذهبی و قومی مساعد نمی شود.

دانشگاه کابل بارها شاهد درگیری های فیزیکی برای دامن زدن به چنین اختلاف هایی بوده است و وضع برای دیگر ولایت ها بغرنج تر است تا آنجا که زمینه تحصیل دختران یا به سختی فراهم می شود یا اصلا ایجاد نمی شود.

در همین راستا، مکاتب و دانش آموزان خیالی هرچند رسوایی بزرگی برای نظام آموزشی بوده است اما حقیقت تلخ این سرزمین را به رخ کشید و آن: وجود بیشمار کودک نیازمند تحصیل و تشنه آموزش است که هم از سوی گروه های تروریستی مجبور به ترک تحصیل می شوند و هم به دلیل حکومتی فاسد در محرومیت به سر می برند.

معضل ضعف آموزشی، مکاتب بسته و یا ساخته نشده، کودکان آواره و محروم از تحصیل نه با سخنرانی رییس جمهور حل می شود و نه با وعده هایی دروغین بلکه باید اراده ای برای بالابردن سطح آموزش در رفع نقض های سیستم معارف وجود داشته باشد.

آموزش حق اولیه ای است که حکومت باید برای تمامی کودکان بدون در نظر گرفتن تعصب های قومی و مذهبی فراهم و در دسترس قرار بگیرد تا کودکانی که در جنگ رشد کرده اند با آموزش های اصولی، هم پذیری را راهی برای پشت سر گذاشتن دوران خشونت دانسته و به عنوان آینده سازان این سرزمین در پی دولتی با اشتراک تمامی اقوام باشند نه سلاحی شوند برای افراط گرایان و نفرت های قومی.

کد (18)

>>>   نویسنده گرامی! مطالب شما بلحاظ محتوا قابل قبول است، امابلحاظ شکلی واقعا دچاراشکالات متعدد است. خواننده اینگونه برداشت میکندکه شما درحین نوشتن مقاله سعی دارید که مقاله تان باعبارات وجملات علمی برای مخاطبان خاص وباسواد ارائه کنید، وبرای این منظور جملات را مقدم وموخرکرده اید، واین ذهنیت واعمال آن ذهنیت در نوشته باعث ازدست دادن امتیاز روان نویسی گردیده است، به قول معروف خواستید ابرو را درست کنید اما چشم راکورکردید، نه تنها شما که بسیاری ازنویسندگان این سایت دچاراین مشکل میباشند، مشکل دیگر نوشته های تان این است که بازبان گفتاری می نویسید، درحالیکه نویسنده ماهر وآگاه وبرجسته بگونه ای می نویسدکه هرگزقابل تشخیص نیست که مقاله را افغانی یا ایرانی یاتاجیکستانی نوشته است؟
جاغوری

>>>   نظام تحصیلی هیچ کشوری تا زمانی که جهان را به شکل واقعی آن یعنی به چشم طبیعی ننگرد و در عوض به چشم خلقت بنگرد، درست و صحیح نیست و شاگردان را یا به راه غلط و یا هم به دوراهی و گمراهی میکشاند و در نتیجه محیط اطراف خویش را که از چه ساخته شده است و چطور بوجود آمده است و چه پیوندی با وی دارد، به درستی درک نمی کنند.
تا زمانی که ما انرژی و مکان و زمان را درک نکنیم و تبدیل انرژی را به ماده و برعکس ماده را به انرژی درک نکنیم و تبدیل مواد غیر زنده را به زنده و مواد زنده را به غیر زنده درک نکنیم و چهار قوه اساسی طبیعت را که عبارت از قوه قوی هستوی و قوه ضعیف هستوی و قوه الکترو مقناطیسی و قوه جاذبه را درک نکنیم و تأثیرات آن را در بمیان آمدن جهان ما و انکشاف و تکامل درک نکنیم و پیدایش همه چیز را به خدا واگزار کنیم، نظام تحصیلی ما اشتباه بوده و به پایه های واقعیت قرن بیست و یکم استوار نبوده، بلکه بر پایه های دروغ قرون وسطی یی استوار است.
در عوض آن که افتادن یک برگ درخت را از درخت به اجازه خدا ارتباط بدهید، آن را باید به عدم رسیدن آب و مواد معدنی به برگ و قطع ارتباط برگ با شاخه وقوه جاذبه زمین ارتباط
بدهید.

>>>   کی قوم گرائی نکرده ایا این تیکه داران قوم که ازقوم کوچک خود حزب ساخته است قومگرا نیست ؟

>>>   میگویند که :
صاحب خانه هم میگوید نمان ودزد هم میگوید نمان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است