نیویورک تایمز در گزارشی به تحلیل روش حساب‌نشده رییس‌جمهور آمریکا و راهبرد غیرمنسجم او برای حل تنش‌ در شبه‌جزیره کوریا پرداخت.

تهدید هسته‌ای کوریای شمالی روز به روز بیشتر می‌شود و تحریم‌های اقتصادی شدیدتر نتیجه چندانی نداشته‌اند. حتی جسارت و جنگ طلبی رییس‌جمهور آمریکا نیز کار به جایی نبرده است. آزمایش هسته‌ای کوریای شمالی که روز یکشنبه انجام شد قدرتمندترین انفجاری بود که در 11 سال گذشته انجام شده است. نکته قابل توجه این است که پیش‌بینی می‌شود به زودی آزمایش دیگری از این نوع انجام شود.

روش دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا برای مقابله با فعالیت‌های کوریای شمالی شامل اعمال تحریم‌ها، فشار بر چین که هم‌پیمان اصلی پیونگ‌یانگ است و ترساندن دولت کوریای شمالی است. این رویکرد ترامپ نه تنها هیچ نتیجه مثبتی نداشته بلکه باعث نامفهوم ماندن قصد و غرض او نیز شده است. به نظر می‌رسد ترامپ و تیمش توانایی یا خواست ایجاد یک راهبرد منسجم و واقعگرا برای حل تنش‌های به وجود آمده را ندارند.

دولت ترامپ چندین اشتباه غیرقابل توضیح را در مسیر حل تنش‌های شبه جزیره کوریا انجام داده است که جدیدترین آن ستیزه‌جویی با کوریای جنوبی -هم‌پیمان آمریکا و عنصری مهم در حل این بحران- است.

درست در زمانی که کوریای جنوبی باید از تعهد آمریکا برای کاهش تنش‌ها مطمئن باشد ترامپ به لغو توافق دوجانبه‌ای اشاره کرده که برای 2 کشور مهم است و اگر (این توافق) از میان برداشته شود فرصت اقتصادی زیادی را در اختیار چین قرار می‌دهد.

رییس‌جمهور آمریکا همچنین همتای خود در آمریکا و کوریای شمالی آمریکا و کوریای شمالی جنوبی را به «دلجویی» از آمریکا و کوریای شمالی شمالی متهم کرده است. رفتارهای حساب نشده دونالد ترامپ حتی باعث شده برخی در کوریای جنوبی به توسعه سلاح‌های هسته‌ای فکر کنند که در این صورت جنون در این منطقه تکمیل می‌شود.

حل بحران کوریای شمالی کاری بسیار دشوار است و روسای جمهور آمریکا در حل آن ناکام بوده اند. به طوری که بیل کلینتون توافقی را تعیین کرد که تحت آن برنامه پلوتونیم کوریای شمالی به مدت 8 سال فریز می‌شد؛ اما این توافق در دوره ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش فروپاشید. در حال حاضر برنامه هسته‌ای کوریای شمالی بسیار پیشرفته تر است و به همین اندازه هم مقابله با آن دشوارتر است.

به عقیده آمریکایی‌ها «کیم جونگ اون»، رهبر کوریای شمالی بازی خطرناکی را آغاز کرده است. «نیکی هیلی»، سفیر آمریکا در سازمان ملل روز دوشنبه هشدار داد کیم جونگ اون خواهان آغاز جنگ است و به نظر می‌رسد او سلاح هسته‌ای را تنها راه نجات از دشمنی آمریکا می‌داند.

«جیمز متیس»، وزیر دفاع آمریکا و «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه این کشور بارها تاکید کرده‌اند که آمریکا به دنبال تغییر نظام کوریای شمالی نیست و قصد دارد مسیر را برای تحقق یک راهکار صلح آمیز هموار کند.

اما متیس روز یکشنبه اظهارات پیشین خود را نقض کرد و وعده داد در مقابل هرگونه تهدید یا اقدام کوریای شمالی پاسخ گسترده نظامی خواهد داد. یعنی از نظر متیس اگر کوریای شمالی، آمریکا یا جزیره گوام یا هرکدام از متحدان آمریکا را تهدید کند با واکنش نظامی مواجه خواهد شد. نکته دیگر که تعجب ناظران را بر می‌انگیزد این است: با اینکه متیس و تیلرسون به گفتگو برای حل بحران کوریای شمالی اشاره کردند ترامپ در پیامی توییتری نوشت: «مذاکره راه حل این مشکل نیست».

هیلی در هفته جاری از شورای امنیت درخواست کرد تیل کوریای شمالی را تحریم کند. البته این یک درخواست و راه حل ناکارآمد است چون بیش از آنکه کوریای شمالی را تحت تاثیر قرار دهد، چین را که عرضه کننده اصلی تیل پیونگ‌یانگ است، دچار مشکل می‌کند.

چین پیش از این نیز با این گونه اقدامات مخالفت کرده است چون بر این باور است که چنین فشارهایی ممکن است به فروپاشی کوریای شمالی بیانجامد و موجی از مهاجران را به سوی چین روانه کند و اقتصاد و ثبات آن را تحت تاثیر قرار دهد. اگر کوریای شمالی فرو بپاشد خطر اتحاد شبه جزیره کوریا تحت فرماندهی کوریای جنوبی نیز وجود دارد. بسیاری از کارشناسان درباره کارآمد بودن تحریم‌های آمریکا علیه کوریای شمالی تردید دارند.

به نظر می‌رسد ترامپ علاقه زیادی به تهدید چین دارد. اما از آنجاییکه چین روابط تجاری بسیار محکمی با آمریکا دارد و نقشی پیشرو در اقتصاد جهان ایفا می‌کند چنین تهدیدی کاملا پوچ است.

نگارنده گزارش در پایان می‌نویسد: ترامپ به جای اینکه چین را تهدید کند باید با آن برای حل صلح آمیز مشکل کوریای شمالی همکاری کند و به جای تحریم کوریای شمالی به پیونگ یانگ امتیازاتی مانند کاهش رزمایش‌های نظامی‌اش بدهد تا این کشور هم در عوض برنامه‌ هسته‌ای خود را فریز کند. با اینکه هنوز مشخص نیست کیم جونگ اون به مذاکرات علاقه‌ای دارد یا نه، اما ترامپ باید این راه حل را امتحان کند و با تصمیمات و لفاظی‌های حساب نشده‌اش جنگ افروزی نکند.

کد(6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است