رییس جمهور که بخاطر اشتراک در مسابقات آسیایی به ترکمنستان رفته است ناوقت شب گذشته (یکشنبه 26 سنبله 96) از آن کشور راهی امریکا شد.

دواخان مینه پال، معاون سخنگوی رییس جمهور می گوید که غنی در روز نخست نشست مجمع عمومی سازمان ملل (سه شنبه 28 سنبله 96) روی مسایل مبارزه با هراس افکنی، تهدیدهای پناهگاه های امن هراس افکنان و همکاری کشورها در کار مبارزه با این پدیده سخنرانی خواهد کرد.

مک مستر، مشاور امنیت ملی امریکا گفته است که رییس جمهور کشورش با رییس جمهور افغانستان در حاشیه‌ نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک دیدار می کند و دو طرف روی وضعیت امنیتی افغانستان گفتگو می کنند.

گفته می شود که هر چند رییس جمهور در حاشیه این نشست با سران بیشتر کشورها دیدار و گفتگو خواهد کرد اما در مراسم سخنرانی خود بگونه مستقیم در نشست سازمان ملل از پاکستان شکایت نمی کند.

کد (26)

>>>   ملت سازی از نوع «افغانی»!

تشکیل حکومت وحدت ملی به ویژه به قدرت رسیدن اشرف غنی بیش از آنکه معلول رأی آزاد مردم بوده باشد، نتیجه توافق سیاسی و میانجی‌گری امریکا بود. اشرف غنی که معتقد به سلسله‌ی مراتب تباری در افغانستان می‌باشد و با پا گذاشتن در ارگ خود را در هیئت یک پادشاه دودمان «افغانی» تصور می‌کرد و افسوس اقتدار از دست رفته «افغانان» را می‌خورد در آغازین روزهای کاری‌اش پیمان استراتیژیک با ایالات متحده امریکا را چشم بسته امضا کرد و با دور زدن شریک سیاسی‌اش (داکتر عبدالله) شروع کرد به تعینات یک جانبه در حکومت به خصوص در بخش‌های امنیتی و دفاعی؛ صلاحیت‌های ارگان‌های امنیتی را به شورای امنیت سپرد و از بخش‌های غیر نظامی خود از نزدیک در ارگ مواظبت کرد. او که حمایت امریکایی‌ها را با امضای پیمان استراتیژیک به خود جلب کرده بود تصور می‌کرد که در برابر هر اقدامی که (ولو غیرقانونی و دور از اخلاق سیاسی) او انجام می‌دهد امریکایی‌ها حمایت خواهند کرد که تا جایی چنین نیز شد: تعنیات زیر فلتر و ملاحظات شخصی‌اش انجام شد، جنگ به شمال کشور انتقال کرد، محلات و مناطق خاصی رسماً در اختیارطالبان قرار گرفت، طالبان به مثابه گروه‌های خودی زیر نام «مخالفین مسلح نظام» معرفی گردید، سلاح و مهمات و وسایط زرهی زیادی در اختیارآنان قرار گرفت، گروه جدید، مشکوک و بی‌ارتباط به افغانستان به اسم «داعش» سمارق‌وار پدید آمد، رسانه‌ها، روشنفکران و گروه‌های قومی و مذهبی مورد حملات خونین قرار گرفتند که در نتیجه شماری زیاد از مردم بخصوص جوانان مجبور به فرار گردیدند، حتی بالای تظارهرات مسالمت آمیز امر شلیک داده شد، تفاهم نامه سیاسی میان دو شریک قدرت به تاقچه‌ی نسیان گذاشته شد، از توزیع شناسنامه‌های برقی که اساس ملت سازی در عصر حاضر به آن بسته‌گی دارد به بهانه‌های واهی جلوگیری به عمل آمد، انتخابات مجلس نمایندگان به تاریخ نامعلوم احاله داده شد، قراردادهای اقتصادی و ساختمانی بدون رعایت قانون تدارکات به شرکت‌های مربوط به خانواده‌اش واگذار گردید و.......
به نظر می‌رسد که تا اینجای کار امریکایی‌ها در برابر تمامی اعمال انجام شده از طرف غنی از حوصله‌مندی تمام کار گرفته اند و هیچگاهی نخواستند تا اشتباهاتش را به رخ‌اش بیاورند زیرا اگر از طرف امریکایی‌ها مستیقماً مورد انتقاد جدی قرار می‌گرفت مطمیناً هیچگاه تا این اندازه به کارهای خودسرانه خویش ادامه نمی‌داد. اما اعلام جدید راهبرد امریکا در قبال افغانستان بوضوح نشان داد که امریکایی‌ها از سیاست داخلی غنی راضی نیستند به همین خاطر درین راهبرد از سرکوب تروریزم و طابان خبر دادند و روشن ساختند که با ملت سازی درین کشور هم کاری ندارند. با آنکه بُعد خارجی این راهبُرد که عبارت از زیر فشار قراردادن پاکستان و قایل شدن نقش بیشتر برای هند در سیاست افغانستان است با استقبال غنی و همفکرانش مواجه شده است اما به صورت قطع بُعد داخلی آن به مزاح غنی جور درنمی‌آید.
هرچند افغانستان به نسبت ریخت و پاش سیاسی برای سال‌های زیاد نیاز به کمک‌های جهانی در خصوص ملت سازی و حاکمیت قانون دارد اما امریکایی‌ها از ساختمان ملت سازیی که در مخیله‌ی غنی و همفکرانش وجود دارد، به این درک رسیده اند که ملتِ مدنظر غنی بیش از آنکه برای ثبات و وحدت مردم افغانستان و بقای این کشور مفید باشد در جهت نفاق، تشدید جنگ‌های داخلی، بی‌ثباتی و حتی تجزیه این کشور خواهد انجامید به همین دلیل است که امریکایی‌ها سرنوشت سیاسی و حکومت‌داری را به مردم افغانستان واگذار نموده است.
هرچند دلیل اصلی مسافرت اشرف‌غنی به امریکا را اشتراک در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تشکیل می‌دهد اما احتمالاً آجندای ملاقات او با دونالد ترامپ روی همین محور خواهند چرخید و از امریکایی‌ها خواهند خواست تا «او» را (نه مردم افغانستان را) در جهت ملت سازی مورد نظرش کمک کنند اما به نظر می‌رسد که حالا دیگر بسیار دیر شده باشد.
هارون معترف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است