روز جهانی صلح با حضور برخی از مقام های دولتی در کابل برگزار شد. محمد کریم خلیلی در این مراسم با دعوت از مخالفان مسلح به صلح اظهار داشت که در جنگ نه دولت و نه مخالفان مسلح پیروز نخواهند شد. وی همچنان به بی طرفی شورای عالی صلح در گفتگوهای صلح و تلاش های جدی برای ختم جنگ در کشور تاکید کرد. با این حال آیا ما می توانیم به صلح دست یابیم و چگونه؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، سلیمان حسینی استاد دانشگاه در برنامه «استودی خبر» گفت: ثبات در یک کشور و صلح در آن آرامش یک کشور را در پی دارد. جوامعی که از صلح برخوردار بودند به کشورهایی پیشرفته، توسعه یافته تبدیل شدند و کشورهایی که در آنجا بیشتر نقش حقوق بشر در نظر گرفته می شود و زمینه رشد در عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کاملا فراهم می شود و بستر سازی می شود. اما برای هر کس در کشورهایی که جنگ است و منازعه و کشمکش است و گروه های افراطی و شورشی بیشتر در آنجا حضور دارند طبیعتا ثبات و امنیت کشور را بر هم می زند و این یک چیز بسیار طبیعی است که مردم از آن امکانات اولیه و ملی و از ثبات نسبی برخوردار نیستند بنابراین این مردم با زندگی هرج و مرج روبرو هستند. بنابراین جایگاه صلح و اهمیت صلح هم از تمام زوایا هم دینی و هم اجتماعی و سیاسی بسیار تاکید شده است. بنابراین گروه های متخاصم باید به صلح رو بیاورند.

وی در خصوص بحث صلح در افغانستان می گوید: بحث صلح و ثبات و امنیت در افغانستان یک بحث بسیار پیچیده است و ابعاد مختلف دارد. هم ابعاد داخلی دارد و هم ابعاد بیرونی و بعدهای منطقه ای و جهانی دارد. در ابعاد داخلی گروه های شورشی و داخلی در واقع مسلح می شوند و حامیان بیرونی ای دارند که از طرف کشورهای بیرونی حمایت می شوند. گروه های افراطی و شورشی وقتی دست به سلاح و انتحار و انفجار می زنند اینها یک سلسله عوامل بیرونی دارد که اینها را کشورهای مشخصی حمایت می کنند و این گروه های تروریستی در افغانستان انتحار و انفجار می کنند و مردم افغانستان را به خاک و خون می کشانند. ما زمانی می توانیم این گروه های شورشی را به صلح دعوت کنیم که منابع مالی آنها و حامیان سیاسی آنها قطع شود و این کشورها از این گروه های شورشی و افراطی حمایت نکنند و به عنوان یک ابزار و یک سپر از آنها استفاده نکنند. در ابعاد منطقه ای کشورهای مشخصی هستند که از تروریست و گروه های افراطی به عنوان یک ابزار استفاده می کنند در راستای پیشبرد اهداف استراتژیک خود. وقتی کشورهای منطقه از گروه های شورشی و افراطی حمایت می کنند تاثیر مستقیم روی افغانستان دارد که اینها یک میدان و جولانگاه جنگی را در افغانستان قرار داده بنابراین تلاش می کنند که امنیت و ثبات منطقه و امنیت و ثبات افغانستان را بر هم بزنند.

حسینی در خصوص بعد جهانی ناامنی در افغانستان می گوید: متاسفانه امروز در نظام بین الملل رویارویی کشورها خصوصا قدرت های بزرگ مستقیما تاثیر منفی روی افغانستان دارد. رویارویی و تعارض منافع کشورهای بزرگ تاثیر مستقیم روی بی ثباتی و ناامنی افغانستان دارد. به دلیل اینکه کشورهای بزرگ و قدرت های جهانی که امروزه بازیگر نظام بین الملل هستند تلاش می کنند که جنگ های نیابتی را در کشورهای ضعیف و در کشورهایی که در واقع می توانند جنگ های نیابتی را راه بیندازند از جمله افغانستان انجام دهند. کشورما که یکی از کشورهایی است که قدرت های بیرونی بیشتر در تلاش هستند بتوانند آن را میدان جنگ درست کنند و جنگ های نیابتی را به راه بیندازند. از دهلیزها و مرزهای جغرافیایی خود دفاع کنند و بتوانند جنگ ها را در بیرون از خانه خود راه بیندازند. از طرف دیگر قدرت های هژمونی و تاثیرگزار در سطح نظام بین الملل تلاش می کنند که کشورهای رقیب خود را به چالش بکشاند و این چالش کشیدن به ناامن شدن افغانستان منجر می شود.

استاد دانشگاه در خصوص تلاش های صلح در افغانستان بیان داشت: متاسفانه ما تا هنوز به یک صلحی که دوام دار باشد در افغانستان دست پیدا نکرده ایم بلکه برعکس جنگ ها تشدید شده اند. گرچه گفته می شود که گام های اولیه در این مورد برداشته شده است. امیدوار هستیم که شورای عالی صلح با توجه به همکاری دولت افغانستان بتوانند از پروسه صلح حمایت کنند. تا بتوانند این پروسه صلح به پیش بروند. گروه های افراطی که در جنگ با دولت افغانستان هستند دست از جنگ بردارند و به پروسه صلح بپیوندند.

وی افزود: اما با روند کنونی ما نمی توانیم به یک صلح دایمی در افغانستان دست پیدا کنیم. این روند بیشتر به بی ثباتی های افغانستان دامن می زند که بخشی از آن به شورای عالی صلح برمی گردد. شورای عالی صلح برخی از گروه ها را باید بتواند جذب کند و بتواند به صلح وادار کند. بخشی دیگر به وزارت خارجه افغانستان برمی گردد. سیاست خارجی افغانستان باید کشورهای خارجی را متوجه کند که اگر افغانستان ناامن باشد طبیعتا کشورهای منطقه هم ناامن خواهد شد و در این عصر جهانی شدن کشورهای جهانی ناامن خواهد شد.

حسینی در مورد تقابل کشورها در افغانستان و نیامدن صلح می گوید: یک بحثش این است که ما در سطح جهانی رویارویی روسیه و آمریکا را در افغانستان داریم، در سطح منطقه رویارویی عربستان و ایران را در افغانستان داریم، رویارویی هند و پاکستان را در اینجا داریم که اینها همه تاثیر منفی می گذارند. ما اگر در سیاست خارجی خود این سیاست را اتخاد کنیم که یک روز با پاکستانی ها با دید بسیار خوشبینانه و با باورهای بسیار بالایی بگوییم که امروز پاکستان با ما صلح می کند چنین چیزی آرمانی، محال و غیر ممکن خواهد بود. چرا که سیاست خارجی پاکستانی ها آن سیاست استراتژی بلند مدت پاکستانی ها در قبال افغانستان به این زودی تغییر نخواهد کرد. صلحی که آرزوی مردم افغانستان است، بسیار پیچیده است و با کمال تاسف به این آسانی ها نخواهد آمد. چرا که اراده هیچ کدام از دست اندرکاران جنگ از جمله دولت افغانستان، مخالفان مسلح، کشورهای جهانی و کشورهای منطقه بر صلح استوار نشده است. بلکه منافع هر کدام از آنها فعلا در جنگ در افغانستان نهفته است و این فقط و فقط فعلا به ضرر مردم بی گناه کشور است.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است