بر همگان مبرهن است که پاکستان حیله گر، آلت دست و فرمان بر و اجرا کننده ای بیش نیست و باداران غربی وی مخصوصا انگلیس، امریکا نقش تنظیم کننده و دیکته کننده را برعهده دارند | ||||
تاریخ انتشار: ۱۳:۲۹ ۱۳۹۶/۷/۲۶ | کد خبر: 140203 | منبع: | پرینت |
این روزها نسبت به ماه های قبل یا سال های نخست حکومت وحدت ملی، اخبار بیشتر و گسترده تری از پاکستان و مواضع جامعه جهانی پیرامون آن می شنویم که به نوبه ی خود برای اسلام آباد محکوم به انزوا و نیز محکوم به تروریسم پروری، یک گام مثبت یا حتی یک سکوی پرتاب تلقی می شود.
اخبار مختلف و متعددی از موضوعات امنیتی و سیاسی پاکستان در سر تیتر رسانه های افغانستان و امریکا جا خوش کرده اند که حاکی از پیام های همیشگی و در عین حال روشنی بخشی از دامنه ی نفوذ و قدرت واشنگتن بر اسلام آباد هستند و انفعال این کشور دوست و همسایه و برادر را بیش از پیش نمایان می سازند.
پیام هایی که از این گونه خبرها و گزارش ها به افکار عمومی مخابره می شود در ظاهر چنین است که: فرا رسیدن زمان خانه تکانی پاکستان، سفر قریب الوقوع یک هیات بلند پایه سیاسی و نظامی بشمول وزیر خارجه و وزیر دفاع امریکا تا پایان ماه روان میلادی به اسلام آباد، از سر گرفته شدن مذاکرات چهار جانبه ی صلح میان سران کشورهای چین، امریکا، پاکستان و افغانستان در عمان، فشار امریکا بر پاکستان و از این قبیل.
اما این فقط ظاهر ماجرا است که پاکستان را نزد اذهان عمومی محکوم می نماید در حالی که جامعه ی هدف و مخاطبان اصلی و مورد نظر سران اسلام آباد اعم از استخبارات این کشور و شورای کویته، مردم ملکی نیستند بلکه در درجه اول خروج از انزوای رسانه ای و در درجه دوم جلب توجه سردمداران غربی است و بس!
بدین معنا که بر همگان اثبات شده و مبرهن است که این کشور نیرنگ باز و حیله گر، یک آلت دست و فرمان بر و اجرا کننده ای بیش نیست و باداران غربی وی مخصوصا انگلیس، امریکا و اسراییل نقش تنظیم کننده و دیکته کننده را بر عهده دارند؛ بنابراین بار محکومیت ها و پیکان انتقادات تا حد زیادی از دوش این دوست و همسایه و برادر خوانده شده برداشته می شود.
در همین راستا، پیامد مهمتر و اصلی این در محراق توجه قرار گرفتن ها، که آثار آن کاملا متوجه خود پاکستان است و بس، توجه دوباره و معطوف شدن جامعه جهانی به وضعیت اقتصادی و امنیتی درون اسلام اباد می باشد که همانا طلب کمک های بیشتر از نهادهای مخاطب را در پی دارد.
لذا کشورهایی همچون افغانستان که همواره زیر تعرض و تهاجم لجام گسیخته ی خارجی ها و بیگانگان شرقی و غربی فقط از دست داده اند و باخته اند؛ باید همزمان از این کشور همسایه درس عبرت بگیرند و مکرهای این روباه را الگوی خود قرار دهند نه اینکه خود هموار کننده ی راه رسیدن اسلام اباد به مقصودش باشند.
کد (8)
>>> اینکه پاکستان یا ایران یا روس یا امریکا یا هر کافر و مسلمان دیکر چه برنامه دارد برای ما اولویت ندارد.
آنچه که برای ما مهم است این است که ما چه برنامه داریم.
آیا برنامه ما تدوین شده تدقیق شده و از نظر متخصصین امور گذشته است؟
آیا این برنامه در داخل سه قوه به اجماع رسیده است؟ آیا ملت از طریق نهاد های مدنی و احزاب و شورا های ولایتی و محلی و از طریق نخبگان علمی و مذهبی و سیاسی در جریان رووسمطالب قرار گرفته اند؟
آیا تعهد ملی برای تطبیق این برنامه وجود دارد؟
آیا استراتیژیی برای تطلیق این برنامه تدوین شده است؟
آیا تاکتیک های لازم برای عملی کردن این ستراتیژی طرح ریزی شده است؟
اگر همه این گپ شده باشد آنوقت ضرورت مطالعه برنامه همسایگان و هم پیمانان و دوستان و دشمنان پیدا میشود تا مارا در رسیدن به اهداف مان کمک کند. در غیر آن مشابه همان خبری است که دیروز خواندم (در فاصله هزار هزار ملیون کیلومتر دور تر از ما حدود 125 ملیون سال قبل دو سیاره یا ستاره یا نمیدانم چی باهم تصادم کردند وتازه این روز ها تغیر موجی ناشی از آن در کدام جایی به وسیله کدام دستگاه بسیار حساس ثبت شده) حال از نظر شما لازم است که ما هم وقت و سرمایه خود را مصرف کنیم تا یک روزی همچو وقایع را ثبت کنیم در حالیکه نان برای خوردن نداریم؟
آنهاییکه این کار ها را میکنند از نظر علمی و اقتصادی و امثلهم حد اقل یک سال نوری از ما پیش هستند.
پس چه خوب است که ما کار های خود را اولویت بندی کنیم و هر کاررا در زمانش انجام دهیم.
>>> کشوربازنده وناکام معلوم است !!
کشوریکه همه درفکر دزدی اختلاس هستند منتظر پیروزی هم نباشند
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است