تاریخ انتشار: ۱۰:۳۶ ۱۳۹۶/۷/۲۹ | کد خبر: 140299 | منبع: | پرینت |
من احساس مي كنم مرده ام، مي ميرم با هر انتحاري كه عزيزي را از جمع خانواده و دوستانش مي گيرد.
به اين فكر مي كنم كه با چه زحمت و مشقتي صاحب درس و زندگي شده است و خود را از انواع مشكلات عبور داده است. به اين فكر مي كنم كه چه ارزوهايي براي خودش، خانواده اش و اينده اش داشته است، اما يك جاهل، احمق شاخه اميدها و ارزوهايش را قطع مي كند و بدنش را زخمي و مجروح مي سازد . تا كه چه شود نمي دانم!
من با اين فلسفه كنار نيامدم ام كه انها به طمع بهشت مي خواهند راه ميان بر را با كشتن و به خون كشاندن انسانهاي زحمت كش و پرتلاش اين سرزمين پيدا كنند.
مسلما مصلحت هاي حكومتي، واسطه داران بي سواد و بي كفايت، احمق هاي خوش تيپ كه حاكم بر سرنوشت اين ملت و حكومت هستند در بروز اين فجايع در پكتيا، غزني، غور ، كابل و... نقش دارند.
کبری رضایی
>>> خودت هم میتوانی راه کاروان را بگیری.
>>> مردم هزاره بیدار شوید
تنها راه مبارزه است مرگ باعزت به زندگی با ذلت است .
در این کشور قانون گرایی وملی گرایی جواب نمیدهد.
در این کشور هرچه وطن فروش تر ،اصیل تر،
وهرچه لوچک تر ،عزتمند تر میشوید.
تعجب نکنید :ببینید اوغان کوچی ومهاجر که وطن فروشی اش تاریخ این کشور را سیاه ساخته وهنوز برای نوکری اجنبی ها کشور واقصاد ومردم این کشور را نیست ونابود ساخته اکنون داعیه مالکیت دارد واقوام دیگر را مهاجر میخواند .
شما دیدید حرکت های مدنی پاسخی جزء انفجار وانتحار نداشت و ملی گرایی جزء تبعیض وفقر حاصلی ندارد .
همه باهم باید برای احقاق حق خود همچون برادران تاجیک خود سلاح بگیریم ومانند برادران ازبک خود به یک یا چند کشور خارجی روابط راهبردی برقرار کنیم
باور کنید در این کشور ملی گرایی وقانون مندی جواب نمیدهد
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است