شاید سیستم دموکراسی لیبرال در کشور های غربی جوابگوی خواسته های مردم آن کشورها بوده باشد ولی در کشورهای جهان سومی مانند افغانستان آیا جوابگوخواهد بود؟

بطور مثال تروریست ها در این کشور برای انجام عملیات تروریستی (انتحار و انفجار) شب ها را در مکان و منزلی در خانه های نزدیکان و خویشاوندان خود در نزدیک جاده ها و سرک ها سپری می کنند و فردای آن روز دست به عملیات انتحار و انفجار می زنند. طوریکه تا حالا بمراتب زدند. چون عاملین عملیات ترور از آسمان فرود نمی آیند شب ها را در نزدیک اهداف از پیش تعیین شده خود سپری می کنند و دست به عملیات تروریستی می زنند و تلفات سنگینی را نیز ببار می آورند.

آیا بعنوان اینکه جرم و جنایت عمل شخصی است نمی توان از محل بود و باش تروریست ها و مکانی را که شب ها تروریست ها در آن مکان و محل ها بوده اند و از طرف اشخاص رهنما و پذیراپی شده اند سوال و پرسان کرد و آنها را زیر تحقیق گرفت؟

آیا بنام آزادی بیان تعرض بر مقدسات دینی و خطوط قرمز منافع ملی کشور اگر صورت می گیرد نباید هیچ پرسان و تحقیقی انجام شود؟
آیا کسانیکه نقش ستون پنجم را در درون نظام بازی می کنند تا زمانیکه باالفعل دستگیر و گرفتار نشوند از تعرض مصپون اند؟
آیا بنام آزادی فردی و بازار آزاد کشیدن هروپین و حشیش و نوشیدن الکل و اشاعه فساد و تجارت آنها مجاز است؟
و ده ها و صدها مثال دیگر....

در دیگر دنیا و ساپیر کشور ها بمجرد وقوع چنین حوادث خونینی که امروز در افغانستان اتفاق می افتد می بینید از طرف دولت ها و کشور ها حالت اضطرار و یا حکومت نظامی اعلان می گردد ولی در کشورما روزانه صدها انسان مظلوم کشته و زخمی می شود آب از آب تکان نمی خورد و حالت در کشور ما شکل نرمال و عادی بخود دارد بلکه با ازدحام بیشتر و ترافیک سنگین تر و بعضا متاسفانه با رقص و پایکوبی از طرف رسانه های کشور استقبال هم می شود.

فرزندانی که در این کشور روزانه شهید و زخمی می شوند و خانواده هایی که بماتم عزیزان خود نشسته اند از جمله این ملت نبوده از دیگر دنیای آماده باشند؟
آیا همین روش و راهی را که ما در پیش گرفته ایم و کور کورانه از ان تقلید می کنیم و ادامه می دهیم می تواند ما را بمقصد برساند؟

والسلام
سید محمد خیرخواه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است