مردم افغانستان سال ها است که در آرزوی داشتن حکومتی هستند که بتواند آرزوهای شان را در مورد صلح و امنیت برآورده بسازد، هستند و از سوی دیگر حکومت وحدت ملی پس از اینکه شکل گرفت رهبران حکومت وحدت ملی برای مردم افغانستان وعده های زیادی سپرده اند و تعهدات زیادی را انجام دادند. از جمله اصلاحات در نظام انتخاباتی افغانستان، آوردن صلح و امنیت و مبارزه با فساد اداری. حالا که سه سال می گذرد، مردم افغانستان نه تنها از این حکومت راضی نیستند بلکه هر روز حکومت را مورد انتقاد قرار می دهند و رضایت مردم هر روز کمتر می شود. از سوی دیگر رهبران حکومت وحدت ملی حالا هم به این باور هستند که حداقل در این چند مدتی که از عمر حکومت باقی مانده است اینها می توانند تعهدات شان را عملی بسازند. از سوی دیگر، حکومت راهبرد تازه آمریکا را فرصتی تازه برای خودشان می دانند اما آنچه مردم افغانستان پس از این راهبرد تازه شاهد هستند این همه بدامنی و نابسامانی ها در افغانستان است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، دکتر عبدالعلی محمدی استاد دانشگاه در برنامه «رو در رو» در مورد وضعیت حکومت فعلی گفت: در رابطه با ارزیابی حکومت وحدت ملی متاسفانه وضعیت بگونه ای نیست که ابهام داشته باشد یا تاریک باشد و و روشن نباشد. با تاسف فراوان مردم افغانستان همه شاهد هستند سه سالی را که در سایه حکومت وحدت ملی پشت سر گذراندیم نه تنها یک گام به جلو نرفتیم بلکه گام هایی به عقب برگشتیم. یعنی ارزیابی عموم مردم افغانستان این است که پنج سال پیش ما در وضعیت بهتر از حالا قرار داشتیم و چهار سال پیش در نقطه مطلوب تر از حالا قرار داشتیم. آن آرزوها و آرمان هایی را که در ایام انتخابات سال 93 مردم افغانستان در سر داشتند و آرزو می کردند که با شکل گرفتن حکومت جدید وضعیت آن زمان بهتر شود نه تنها بهتر نشد بلکه متاسفانه سیر قهقرایی پیموده و حکومت در تمامی عرصه ها نه تنها موفقیتی نداشته بلکه ناکامی های زیادی را داشته است.

وی در ارتباط با واقعیت هایی که افغانستان را به قهقرا برده است بیان داشت: واقعیت قضیه این است که سران حکومت وحدت ملی در تشخیص مساله افغانستان به اشتباه می روند، ما باید بتوانیم بحران های مختلف را با شناخت آن حل کنیم. مساله اساسی و بنیادین افغانستان بحث مشارکت است. مردم شریف افغانستان می دانند که افغانستان پیشینه انحصار را با خود داشته است. ما در طول مدت 270 سال عمری که افغانستان داشته دو دوره ناموفق و ناکام و تلخ را تجربه کردیم. یک دوره ای که مدت زمان بسیار طولانی را شامل می شود، آن دوره انحصار قدرت است و دور دوم هم دوره آنارشیزم و بی نظمی است که ما تجربه کرده ایم. انتظار مردم افغانستان این بود و انتظار همه کسانی که نسبت به آینده افغانستان دلسوزی دارند و داشتند این بود که پس از موافقتنامه بن ما نظامی را روی دست بگیریم که نه بازگشتی به انحصار باشد و نه بازگشتی به آنارشی باشد. هم آنارشی و هم انحصار هر دو برای ما این را روشن می کند که مساله اصلی افغانستان مشارکت است و با تاسف مشارکتی که در افغانستان مطرح است. مشارکت قومی است نه مشارکت سیاسی. یعنی مشارکت سیاسی ما در قالب اقوام تجلی پیدا می کند. چون افغانستان جزو جوامعی است که از شکاف های قومی و اجتماعی به شدت رنج می برد.

محمدی، در ارتباط با وضعیت فعلی افغانستان در این حکومت می گوید: انحصار قدرت هم در گذشته افغانستان انحصار قومی بوده است. به همین دلیل مکانیزم ها، سازکارها، راه حل ها و نظام هایی را که ما روی دست می گیریم باید بتواند به این مساله ما پاسخ پیدا کند و جواب ارایه کند. با تاسف بعد از موافقتنانه بن ما راه حل خوبی را برای حل مساله مشارکت نتوانستیم پیدا کنیم. حداکثر کاری که ما کردیم این بود که اصرار کردیم که حکومت تمثیل حاکمیت ملی باشد. یا به عبارتی دیگر، خواستیم حضور اقوام را تثبیت کنیم. این حضور اقوام در وضعیت پسا بن در افغانستان پس از موافقتنامه بن این شد که سه چهره از سه قوم در هرم قدرت حضور داشته باشد. اما واقعیت این است که این جواب آن مساله ما نیست. چرا جواب مساله ما نیست برای اینکه این تیکت انتخاباتی سه ضلعی که ساخته می شود این تیکت کاملا سیاسی است با هدف جذب آرای اقوام شکل می گیرد نه با هدف نظام سازی، نه با هدف مدیریت بهتر، نه اینکه یک تیم کاری شکل بگیرد. به همین دلیل شاهد بودیم که در دوره های گذشته هم در دوره کرزی و هم در دوره حکومت فعلی ما تنش جدی و اصلی را میان رییس جمهور و معاونان آن می بینیم.

وی ادامه داد: همیشه رییس جمهور با معاونان خود در تنش بوده، در تعارض بوده و در تقابل و رویارویی بوده است و همیشه معاونان رییس جمهور از انحصار قدرت شکوه و گلایه داشته اند و دقیقا همان مساله اصلی باز بگونه ای خود را نشان داده است. بنابراین ما تا به مکانیزمی نرسیدیم که بتواند مساله اصلی ما را جواب دهد هیچ راه حل دیگری نمی تواند درد ما را درمان کند. به همین خاطر اصلاحاتی در رابطه با نظام انتخاباتی هم که در موافقتنامه وحدت ملی پیش بینی شده بود ناشی از همان درد نفهته مزمنی بود که همه از آن رنج می بردند. لذا بلافاصله بعد از شکل گیری حکومت وحدت ملی باید نظام انتخاباتی مورد بازبینی و اصلاحات قرار می گرفت. اما نظام مورد بازبینی و اصلاحات قرار نگرفت، مکانیزم ها مورد بازبینی قرار گرفت. افراد مورد بازبینی قرار گرفتند. این نمی تواند یک اصلاح بنیادین باشد و یک اصلاحی باشد که بتواند مارا به آن حل مساله اساسی راهنمایی کند. بنابراین با این تغییرات و با این برنامه هایی که صورت گرفت نه تنها ما به مساله مشارکت پاسخی پیدا نکردیم بلکه هنوز هم آن را در ابهام بردیم و در پرده ابهام قرار دادیم.

وی از انحصار طلبی موجود و عدم مبارزه با آن در طول سال ها انتقاد کرده و افزود: هم در حکومت قبلی و هم در حکومت فعلی، مساله اصلی ما که مشارکت سیاسی است حل نشده باقی مانده است، یعنی بحران انتخابات 93 دقیقا به خاطر همین مساله بود. چون مکانیزمی که برای ما تعریف شد یا مکانیزمی که بعد از موافقتنامه بن روی دست گرفته شد این بود که ما چهره های مختلفی را از اقوام در هرم قدرت نمایشی داشته باشیم اما این نتوانست معضل انحصار را حل کند. می بینیم که تنش میان وضعیت انتخاباتی وجود دارد. یعنی مکانیزمی که تعریف شده این است که کسانی که به عنوان معاونان ریاست جمهوری در تیکت انتخاباتی قرار می گیرند. تمام ارزش و کاربرد آنها در روز انتخابات است. بعد از آن فراموش می شوند. کسی که به قدرت می رسد تمام صلاحیت ها را منحصر به دست خود می گیرد و معاونان هیچ صلاحیتی نخواهند داشت. وقتی صلاحیتی وجود نداشته باشد باز هم مساله مشارکت حل نشده است. مشارکت صرف این نیست که در یک قطار سه نفر از سه چهره و یا از سه قوم اینجا حضور داشته باشند. مشارکت این است که اقوام مختلف افغانستان خود را در قدرت سهیم بدانند، تاثیرگزار بر قدرت باشند نه اینکه توجیه کننده قدرت باشند مکانیزم موجود برای ما توجیه می کند قدرت موجود و انحصار موجود را.

محمدی معتقد است تنش در افغانستان به بنیادهای اشتباهی است که در افغانستان گذاشته شده است و بیان داشت: لذا این تنش همیشه وجود دارد تا زمانیکه این مکانیزم باشد. این تنش حل نخواهد شد. یعنی ربطی به افراد هم ندارد. هر کسی را که شما در این وضعیت بیاورید با هر گونه فکری که در این تیکت قرار بگیرد و فردا بر قدرت تکیه بزند این وضعیت را پیدا می کند که حالا رییس جمهور با معاونش دارد و دیروز رییس جمهور با معاونش داشت. چرا که این مکانیزم هیچگاهی پاسخ آن مساله اصلی ما نیست. انتخابات نود و سه که به بحران کشیده شد دقیقا به همین خاطر بود. یعنی اقوام خاصی از مردم افغانستان برداشت شان این بود که ما خود را در قدرت نمی بینیم. به همین دلیل انتخابات به بحران رفت و به همین دلیل دنیا برای حل معضل افغانستان موافقتنامه سیاسی را روی دست گرفتند و رهبران موجود آن زمان یعنی تمام نخبگان سیاسی کشور، رییس جمهور پیشین با تمام تیم خودش، دو کاندیدای انتخابات 93 با تمام حامیان سیاسی خودشان با این مکانیزم توافق کردند که هر دو تیم در قدرت باشند تا ما بتوانیم بگونه ای موضوع مشارکت را حل کنیم. اما با تاسف این مکانیزم هم نتوانست، مثبت واقع شود. فعلا رییس اجرایی مهمان حکومت است و هیچ صلاحیتی ندارد و هیچ کاری از پیش برده نمی تواند. گویا تشکیل این حکومت و گویا ایجاد توافقنامه گامی در راستای بی ثباتی و بی نظمی هر چه بیشتر افغانستان طراحی شده بوده است.

کد (30)

>>>   مشارکت اساسی در دور دوم عملی می شود. این دور به خرکوسی تیر شد !

>>>   دولت همیشه با معانان اول اش یعنی ضیا مسعود و دوستم پروبلم داشته است.
همراه معاونان دوم اش یعنی خلیلی و دانش هیچ وقت پروبلم نداشته است.
در انفجارات و انتحاری ها و حملاتی که برضد هزاره ها در ماه محرم و یا در جنبش روشنایی و یا در تکیه خانه ها و مساجد امام زمان و غیره جاها صورت گرفت،معاونان دوم جتی صدایشان را نکشیدند.
حتی همین محقق با بیشرمی زیاد در یک مصاحبه اش گفت که همین انتحاری ها و انفجارات در مناطق پشتون نشین نیز صورت میگیرد.
بدینترتیب او هزاره ها را با پشتون ها مقایسه کرد.

>>>   یادت است که در برنامه های تلویزیونی کاندای انتخاب ریاست جمهوری شما عبدالعی محمدی و عزیز رویش از برنامه های همین مغز متفکر دفاع میکردیت و پول مفت و وعده چوکی از جانب خلیلی و دانش برای تان داده شده بود و میگفتت که استنجاه را بجای دعای تیمم می خوانید حالا که از قدرت دور افتیدت این حرف های را میزنید خود کرده درد است درمان نی / باما نشینی ما شوی/ با وعده دروغ متفکر دنیا نشینی روی سیاه شوی / جزایت ازین بدتر است و مستحقش هم هستی

>>>   هچ وضیعت بد تر نمی شود اگر بدتر شود چندانه رهبران کشته شوند بد تر می شود حا لا خو فقط مردم غریب و بیچاره کشته می شود اگر این نظا م تغیر بهورید بهتر است در غیرا ان همین یهودی ها با لای ما حکو مت می کند

>>>   ملت فراموش نکرده است که جناب محمدی عالم و آدم را فدای این مغز دیوانه جهان کرد و به همه فحش سیاسی داد. اگر مشاور می ماندید باز نظر تان همین بود. تا روزی که در قدرت شریک بودید نفس هایت را برای دولت غنی کشیدید. امروز که دستت به باغ نمی رسد انگورش تلخ است. گذشته های سیاسی شما از نصر و حرکت و سپاه و کانون مهاجر تا دولت غنی بیانگر یک واقعیت است که شما در حدی نیستید که نظریه بدهید. کاش این مملکت خراب شود تا افرادی مثل شما ....

>>>   جناب محمدی این کراوات با سرپرستی معاونت آموزش خاتم چگونه قابل جمع است؟ اگر ظاهر را حجت بدانیم که چنین است شما با این کراوات یا نیکتایی برای ریاست دانشگاه آمریکایی یا لیسه افغان ترک خیلی مناسب هستید. لطفا خاتم را خرا نکنید. اگر قصد تخریب آن را دارید کلمه النبیین را از تابلوی تان حذف کنید. قابل توجه ریاست دانشگاه و موسسین و ما علینا الا البلاغ

>>>   محمدی حافظه ندارد در حقیقت تبلیغات سابق خود را فراموش کرده است یک روزی می گفت هرچه فساد است زیر عمامه این شیخ است روز دیگر می گفت مزاری جنایتگار است و هر روزی نان را به نرخ روز خورد و هنوز با همان رویه حرکت می کند. چون ترک عادت موجب مرض است.

>>>   استاد گرامی اگر به این نتیجه رسیده اید که با جنگهای قومی و مذهبی و فرقه ایی نمی شود و نمی توان کشور را به امنیت رسانده و اداره کرد، پس چرا صحبت از جدایی دین از دولت نمی کنید؟ این کار را اروپا و آمریکا خیلی وقت پیش انجام داده و به صلح و ثبات و امنیت و پیشرفت رسیده اند ولی ما هنوز در جنگهای دینی و مذهبی دوران قرون وسطایی اروپا و حاکمیت دینی و مذهبی بسر می بریم. به عبارتی دیگر ما 400 سال از اروپا و آمریکا و استقرار آزادی و حاکمیت مردم ( دموکراسی) عقبمانده ایم، حالا آمریکا کی و کجا گفته و نوشته است که شما استاد گرامی و ما افغانها حق نداریم دین را از دولت جدا کرده و با حاکمیت قوانین دموکراتیک و پایبندی به قوانین حقوق بشر جهان کشور را اداره کنیم؟ ما هنوز هم با خود روراست و صادق نیستیم و از دیر و باز علل ضعف و عقبماندگی خود را به کشورهای دیگر بخصوص آمریکا ربط داده ایم و از اصلاح خود و پذیرش حقایق تلخ داخل کشورمان غافل هستیم. خود گویی و خود خندی --- عجب مرد هنرمندی !

>>>   وقتی که در حکومت چوکی داشتی خوب بود نی فعلا خراب شده عجب مردم هستین بخدا به مجرد که از بدنه حکومت خلاص شدین با حکومت خراب شد افسوس به شما مردم جاهل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است