نشست صلح افغانستان اینبار در دبی برگزار می شود. نشست صلح در عمان هم برگزار شد اما ظاهرا باز هم بی نتیجه پایان یافته است. نشست های گذشته هیچ نتیجه ای نداشته است. به دلیل اینکه پاکستان به تعهداتش عمل نکرده است و در این نشست هم ظاهرا پاکستان با هیچ دستاوردی حاضر نشده بود. آیا پس از فشارهای آمریکا با راهبردش در جنوب آسیا این بار پاکستان صادقانه عمل خواهد کرد؟ راه های به صلح رسیدن چیست؟ با چه برنامه و راهکاری می شود به نتیجه رسید؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، نظری پریانی، روزنامه نگار، در برنامه «حاشیه خبر» گفت: آنچه که ما تا هنوز می رویم راهی بسیار اشتباه و غلط است. دولت افغانستان تا هنوز نه نیتی برای ایجاد صلح در این کشور دارد و نه هم برنامه ای برای این منظور در دست دارد همه شعارهایی که نوشته است برای فریب عامه است. وقتی ما مفاد عملی این پروسه را متوجه می شویم متاسفانه می بینیم که ما با این گام هایی که برداشته می شود متاسفانه به هیچ جایی نمی رسیم، نه تنها نمی رسیم که در برخی بازی های دیگر ما غرق می شویم و در یک گودال عجیب بند می مانیم. اصل قصه این است که چه نشستی که در عمان برگزار شود و چه نشستی که در دهه برگزار شود و چه در واشنگتن و اسلام آباد و تهران، مسکو و هر کجا، تا زمانی که این نشست ها مبتنی بر یک طرح معقول از طرف دولت افغانستان نباشد و یک اراده ای از این طرف وجود نداشته باشد کسی نمی تواند صلح را وارد افغانستان کند. باید اراده واقعی و فشار از جانب اینها هم باشد.

وی افزود: در حالیکه اصلا اراده ای برای ایجاد صلح وجود ندارد. بسیاری از سیاستمدارها که به قدرت چشم دوختند و بسیاری از سیاستمدارهایی که در اینجا سیاست می کنند در جنگ هستند. این وضعیت بدی است که متاسفانه ما داریم. اما گامی که برداشته می شود همه چیز در ریاست جمهوری متمرکز شده است. نه شورای عالی صلحی وجود دارد و نه اداره دیگری. همه چیز در ریاست جمهوری است. اینها متاسفانه با بحث جنگ و صلح در افغانستان بازی می کنند. اینها همیشه قبل از اینکه لحاظ منافع افغانستان را کنند، لحاظ منافع پاکستان را می کنند. اگر قصه اینطور نباشد شما می بینید که از یک طرف غرب می آید و بر پاکستان فشار وارد می کند و در راهبرد نظامی آمریکا پاکستان ملامت قرار می گیرد هشدارها بر پاکستان داده می شود و از طرف دیگر این قدرت بدیلی که در برابر غرب می خواهد عرض اندام کند اکثرا قدرت های منطقه ای ما هستند. اینها می آیند در برابر پاکستان عرض اندام می کنند. یعنی پاکستان آن پناهگاه سنتی را می خواهد از دست دهد. در این مرحله افغانستان می خیزد و به پاکستان سفر می کند و با مقام های پاکستانی دیدار می کند و می گوید که ما دیگر به گذشته برنمی گردیم و همه چیزمان رو به آینده است. اما با این حالت اینها فشارهای جهانی را از روی شانه پاکستان برمی دارند. از این حالت به این نتیجه می رسیم که بازی های بسیار عجیب در پس پرده این نشست ها جریان دارد.

این روزنامه نگار با بیان اینکه، پاکستان دارای هدفی بسیار مشخص در قبال افغانستان است، افزود: این هدف پاکستان را من ازلی و ابدی می دانم چرا که از زمانی که پاکستان شکل گرفته است بر اساس همین هدف شکل گرفته و تازمانی که پاکستان به حیات سیاسی خود ادامه می دهد بر اساس همین هدف ادامه می دهد. پاکستان افغانستان را در گذشته به عنوان یک عمق استراتژیک در برابر کشمیر و هند در نظر داشت. حالا این عمق استراتژیک به عنوان شمیشیر دو سره برای پاکستان کار می کند که یک طرف آن آسیای مرکزی و کشورهای آسیای میانه و شمال افغانستان است و یک کشور توسعه طلب است. هیچگاه این استراتژی و هدف پاکستان با این نشست هاز و جلسه و اینها تغییر نمی کند.

وی افزود: زمانی که این هدف پاکستان تغییر کرد و انعطافی در سیاست خارجی پاکستان پدیدار گشت پس از آن ما می توانیم امیدوار باشیم که ما از این هدف می توانیم برای صلح و ثبات در افغانستان استفاده کنیم. اما حالا هر زمانی که فشارها به شکل طبیعی چه از طرف شرق و غرب و کشورهای مختلف می آید، روی پاکستان متمرکز می شود این دولت افغانستان است که فشارها را از روی پاکستان بر می دارد. در گذشته کرزی این کار را می کرد و حالا هم اشرف غنی این کار را می کند. تا بحال در چندین مورد اینها فشارها را از روی دوش پاکستان برداشته اند. گرچه مشخص است که این کار هم برنامه ای طرح ریزی شده از سوی حامیان آنها یعنی آمریکا می باشد. افغانستان به پاکستان این مجال را داده است که بگونه ای کار کند که کشورها از فشاری که قرار است بر پاکستان بیاید عقب نشینی کنند. در واقع این مورد از بازی های بسیار پیچیده برمی خیزد. بازی هایی که پشت سر آن غرب و آمریکا و اهداف آنها می باشد.

کد (30)

>>>   مشکل اینجاست که حالا هر تلخان خور قلم به دست ګرفته و نظریات پوچ و بی معنایی خود را میدهد صلح موتر ګاماز و یا موبلین نیست که وند زده شود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است